Με αφορμή την απόφαση του Κολεγίου των Επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για άρση της επιτήρησης της Ελληνικής Οικονομίας ξέσπασε για μία φορά σκληρή εσωτερική αντιπαράθεση, θυμίζοντας την εποχή την ένταξής μας στη Νομισματική Ενοποίηση και ίσως και την εποχή της ένταξης της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή οικογένεια το 1980.
Με τη φούρια των πολιτευτών του ’50 Έλληνες πολιτικοί αμφισβητούν αποφάσεις καταξιωμένων οργάνων όταν πιστεύουν ότι είναι ευνοϊκές για τους πολιτικούς τους αντιπάλους και τις υποστηρίζουν με το φανατισμό νεοφώτιστων όταν πιστεύουν ότι είναι θετικές για την παράταξή τους.
Δεν είμαστε πλέον νέο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οφείλαμε να γνωρίζουμε ότι ο συγκεκριμένος οργανισμός μπορεί δικαίως να κατηγορείται για πολιτική πλαδαρότητα, για στρατιωτική ανεπάρκεια και για πολυδαίδαλη γραφειοκρατία, όμως κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει τολμήσει να τον κατηγορήσει για ασυνέπεια και πολιτικό τυχοδιωκτισμό, εκτός ίσως από τα ελληνικά κόμματα όταν διαφωνούν – συνήθως χωρίς επίκληση σοβαρών επιχειρημάτων – επειδή δεν βολεύονται.
Ας μην απορούμε μετά γιατί στην Ευρώπη μας παίρνουν στα σοβαρά μόνο όταν πρόκειται για τη… EUROVISION, ούτε καν στο ποδόσφαιρο.
Η θέση μας στην Ευρώπη
