Η γενοκτονία των Ποντίων και τα βιβλία της Ιστορίας

Ως γνωστό η 19η Μαΐου με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης για την γενοκτονία των Ποντίων. Αν ανατρέξουμε στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας και ιδιαίτερα εκείνα της ΣΤ΄ Δημοτικού παρατηρούμε ότι δεν γίνεται καμία αναφορά στο δράμα των Ελλήνων του Πόντου. Διαπιστώνουμε ακόμη ότι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των βιβλίων για τα όσα διαδραματίσθηκαν στη Σμύρνη το 1922 και γενικότερα για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου είναι οι αντιφάσεις, οι περίεργες πηγές πληροφοριών, η αποσιώπηση γεγονότων.
Τα στοιχεία που παρατίθενται στα σχολικά βιβλία έχουν ακόμη και διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις για γεγονότα Ιστορικής σημασίας τα οποία προκαλούν σύγχυση.
ΣΥΓΧΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ.
Η απόλυτη σύγχυση καταγράφεται για τον Ελληνικό πληθυσμό της Σμύρνης όταν
. Το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού που αντικαταστάθηκε αναφέρει ότι:
« ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την περιοχή της Σμύρνης που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της ήταν Έλληνες» .
. Το βιβλίο που διδάσκεται σήμερα: «η Σμύρνη είναι η πόλη στα παράλια της Μικράς Ασίας με μεγάλο αριθμό ελληνικού πληθυσμού».
. Το βιβλίο της Γ Γυμνασίου: «Στη Σμύρνη και στην περιοχή της ζούσαν 555 χιλιάδες Έλληνες, 310 χιλιάδες Τούρκοι και 100 χιλιάδες από άλλες εθνότητες».
Και το ερώτημα που προβάλλει είναι, όταν ο μαθητής τελειώνει τις σπουδές του, τι πρέπει να συγκρατήσει; Ότι o Ελληνικός πληθυσμός της Σμύρνης αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος; Ήταν 550.000; Δηλαδή η πλειοψηφία, ή το αντίθετο;
Ο αναγνώστης ποια γνώμη θα αποκομίσει για την σοβαρότητα και υπευθυνότητα των όσων έχουν την ευθύνη για τη συγγραφή, την έγκριση και την διδασκαλία της Ιστορίας στα Ελληνόπουλα;
ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ.
Ακόμη και για τα τραγικά γεγονότα της Σμύρνης διατυπώνονται αντικρουόμενες απόψεις.
. Το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού που αντικαταστάθηκε : « Στις 27 Αυγούστου του 1922 ο στρατός του Κεμάλ μπήκε στη Σμύρνη που είχε γεμίσει πρόσφυγες και την έκαψε. Οι σφαγές που ακολούθησαν ήταν τρομερές.».
. Το βιβλίο που διδάσκεται σήμερα : «Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπούν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα.» Τόσο απλά και ανώδυνα έγιναν όλα κατά την εκτίμηση των συγγραφέων.
. Το βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου : « Στις 27 Αυγούστου 1922 ο Τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη και τέσσερις μέρες αργότερα η ωραία Ιωνική πόλη πυρπολήθηκε . Ακολούθησαν φοβερές λεηλασίες και σφαγές αμάχων , που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να επιβιβασθούν σε πλοία εγκαταλείποντας τον τόπο της συμφοράς. Όσοι δεν πρόλαβαν να φύγουν αιχμαλωτίσθηκαν και οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας . Μεταξύ των θυμάτων ήταν και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος που βρήκε μαρτυρικό θάνατο».
Και πάλι το ερώτημα , τι πρέπει να συγκρατεί ο μαθητής: Ποια γνώμη αποκομίζει
ο αναγνώστης για όσους έχουν την ευθύνη έκδοσης και διδασκαλίας αυτών των βιβλίων ;
ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ
Οι συγγραφείς της Ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού δεν περιορίζονται μόνο σ αυτές τις εκτιμήσεις περί συνωστισμού. Επικαλούνται πηγές βάσει των οποίων οι Ελληνικές δυνάμεις ήταν κατοχικές και ο Κεμάλ ο απελευθερωτής της Σμύρνης και συγκεκριμένα γράφουν στη σελίδα 101:
Ο Αλέξης Αλεξίου κάτοικος της Σμύρνης αφηγείται: «Δύο Μαίου του 1919 έγινε η Ελληνική κατοχή…».
Ο Κεμάλ αναφέρει (1919)
«Η Ελληνική κατοχή της Σμύρνης ….υποχρεώνει το Τουρκικό Έθνος να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι της Ιστορίας …»
Και στη σελίδα 100 ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν « ο ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων…»
ΣΙΩΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ
O όρος «γενοκτονία» σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση ολική ή μερική μιας εθνικής , φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας .Είναι ένα πρωτογενές έγκλημα το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις .Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μία ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο αποτελεί το βαρύτερο έγκλημα για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή.
Επιμελώς αποφεύγεται η αναφορά ότι μέχρι το Μάρτιο του 1924 δολοφονήθηκαν 353.000 Έλληνες του Πόντου. Αν σε αυτούς προσθέσουμε και τους 700.000 Έλληνες της Ιωνίας που δολοφονήθηκαν από τον Τουρκικό στρατό, καταλήγουμε στον εφιαλτικό αριθμό των 1.050.000.
Ο βουλευτής Μαγνησίας και Υπουργός Εξωτερικών Γ. Μπαλταζής μιλώντας στη συνεδρίαση της Βουλής τονίζει χαρακτηριστικά στις 18 Μαΐου 1922:
« Κατά μήνα Ιούλιον του 1921 εις τας περιφερείας Τραπεζούντος , Σουρμένων, Ριζούντος, εξετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν από 15 έως 60 ετών. Καθ΄οδόν τους πλείστους των εκτοπιζομένων κατέσφαξαν, οι δε υπόλοιποι απέθαναν εκ των βασάνων και της πείνης».
«Οι Τούρκοι, εφαρμόζοντες το πρόγραμμα των της εξοντώσεως, είχον εξορίσει όλον τον άρρενα πληθυσμόν, οι δε ολίγοι εκείνοι άνδρες, τους οποίους έβλεπον οι στρατιώται μας , είχον κατορθώσει να παραμείνωσιν εν Κιουταχεία , ζώντες επί έτος εις
λάκκους, εις υπονόμους και εις φρέατα και περιθαλπόμενοι κρυφίως υπό των συγγενών των!».
Τέλος ακόμη ο υπουργός Εξωτερικών μετέφερε στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου την επιστολή προς τους «Times» του επικεφαλής της Αμερικανικής Αποστολής Ταγματάρχη Γιόουελ ο οποίος κατά τη διάρκεια όλων αυτών των βιαιοτήτων κατέγραφε λεπτομερώς στοιχεία,
ντοκουμέντα, έδιδε περιγραφές , ονόματα για τα ανατριχιαστικά εγκλήματα των Τούρκων.
Γράφουν οι «Times»: « Τα πτώματα των θυμάτων είναι εγκατεσπαρμένα κατά μήκος των οδών και κατατρώγονται υπό των κυνών και λύκων και των γυπαετών! Αι κυριώτεραι αφορμαί του θανάτου των ατυχών τούτων θυμάτων είναι η δυσεντερία και ο τύφος. Αι τουρκικαί Αρχαί λέγουσιν ελευθέρως ότι έχουσιν αποφασίσει εκ προμελέτης την εξόντωσιν όλων των Ελλήνων».
Αυτή η πηγή αγνοείται αλλά οι συγγραφείς κάνουν χρήση της επιστολής του Γάλλου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Ντε Μπρέβ που έστειλε στον Λουδοβίκο 13ο αναφέροντας «οι Σουλτάνοι συνηθίζουν όταν κατακτούν ένα βασίλειο ή μία επαρχία να διατηρούν θαυμαστή τάξη».
Τα υπεύθυνα και επίσημα στοιχεία για την γενοκτονία των Ποντίων , την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρα μνήμης , αγνοούν προκλητικά οι συγγραφείς του βιβλίου της Ιστορίας ( άλλωστε η 25η Μαρτίου 1821 δεν αναφέρεται ούτε καν σαν ημερομηνία και για την 28η Οκτωβρίου 1940, το έπος του 40, γράφτηκαν μόνο δύο σειρές).
Τίθενται μείζονος σημασίας ηθικά, πολιτιστικά και εθνικά ζητήματα. Άραγε η Εθνική Αντιπροσωπεία εξάπτει τα πάθη, βλάπτει τα Εθνικά συμφέροντα με την 19η Μαΐου και έρχονται οι συγγραφείς της Ιστορίας να τα προστατεύσουν.
Και ακόμη πως μπορούμε να απαιτούμε από την Τουρκία μία ειλικρινή και ουσιαστική συγγνώμη, όταν ούτε καν γίνεται αναφορά για την γενοκτονία;
Επιτέλους το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ως εντεταλμένος από την Πολιτεία φορέας παραγωγής και ελέγχου του εκπαιδευτικού υλικού ας αναλάβει τις ευθύνες του. Πρέπει να αντιληφθούν ότι η Ιστορία δεν ξαναγράφεται , τα βιβλία πρέπει να ξαναγραφούν!