Την τραγική του ιστορία επιβεβαιώνει η πρόεδρος της ΚΕΚΠΑ ΔΙΕΚ Σοφία Χάλαρη, που δρομολογεί ενέργειες αποκατάστασης του σπιτιού του που έχει καεί
Τις απάνθρωπες συνθήκες, υπό τις οποίες ζει ηλικιωμένος στην Αγριά μετά τη φωτιά που πήρε το σπιτικό του και το μείζον κοινωνικό πρόβλημα που έχει προκληθεί με τη γειτονιά και ανέδειξε ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, επιβεβαιώνει η πρόεδρος της ΚΕΚΠΑ ΔΙΕΚ Σοφία Χάλαρη. Οπως αναφέρει η κ. Χάλαρη, μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών επιχειρείται να δοθεί τέλος στο δράμα του ηλικιωμένου, το οποίο επηρεάζει και μια ολόκληρη γειτονιά στην περιοχή, πλην όμως οι όποιες προσπάθειες «σκοντάφτουν» στην άρνηση του ίδιου να δεχθεί βοήθεια, αλλά και στις περιορισμένες δυνατότητες που δίνει ο νόμος στις κοινωνικές υπηρεσίες για παρεμβάσεις σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Οπως κατέγραψε ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ο ηλικιωμένος από την Αγριά, το σπίτι του οποίου είχε καεί τον περασμένο Φεβρουάριο όταν επιχείρησε να ανάψει ένα κερί για να βλέπει στο σκοτάδι, επέστρεψε την περασμένη εβδομάδα στο σπίτι του, μετά τη νοσηλεία του στο Νοσοκομείο.
Ενα σπίτι όμως που δεν διαθέτει μετά τη φωτιά ούτε πόρτα, ούτε παράθυρα, δεν υπάρχει καν νερό και ίδιος ζει στα αποκαΐδια.
Γείτονες του πηγαίνουν ένα πιάτο φαγητό και ένα μπουκάλι νερό, με «κίνδυνο» να έρθουν σε αντιπαράθεση με άλλους γείτονές τους, που αντιδρούν στην επιστροφή του ηλικιωμένου. Κι αυτό γιατί ο ηλικιωμένος, όπως αποκαλύφθηκε μετά τη φωτιά που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή, είναι ρακοσυλλέκτης και μαζεύει κάθε λογής άχρηστο υλικό στο σπίτι του, με επιβάρυνση για την ίδια τη γειτονιά και τη δημόσια υγεία.
Στον απόηχο του δημοσιεύματος του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, η πρόεδρος της ΚΕΚΠΑ ΔΙΕΚ Σοφία Χάλαρη αναφέρεται στις αντικειμενικές δυσκολίες που έχουν αντιμετωπίσει οι κοινωνικές υπηρεσίες που έχουν έρθει αντιμέτωπες με την περίπτωση του ηλικιωμένου.
«Αποτελεί πράγματι μία δύσκολη ανθρώπινη περίπτωση, η οποία χρήζει και λαμβάνει βοήθεια στον βαθμό, που ο ίδιος το επιθυμεί και το επιτρέπει. Είναι πράγματι λυπηρό ένας άνθρωπος στη δύση της ζωής του να μην έχει υποστηρικτικό περιβάλλον και αν και υπάρχει οικογένεια, δεν υπάρχει πρόθεση για επικοινωνία ή συνεργασία», τονίζει η κ. Χάλαρη και αναφέρεται στο ιστορικό των ενεργειών που έχουν γίνει από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Βόλου.
«Ο ηλικιωμένος κύριος ουδέποτε απευθύνθηκε στις κοινωνικές υπηρεσίες. Μετά από σχετική παραπομπή των γειτόνων, οι κοινωνικές υπηρεσίες προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν για την αντιμετώπιση των θεμάτων υγείας του και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής του. Από τον ίδιο έλαβαν κάθετη άρνηση, η οποία συνοδεύθηκε με επιθετική συμπεριφορά, παρουσία των γειτόνων που αναρωτιούνται πού είναι το κράτος και οι κοινωνικές υπηρεσίες.
Μετά την πυρκαγιά και την καταστροφή της οικίας του, ο ηλικιωμένος διακομίστηκε στο νοσοκομείο, από όπου και έλαβε εξιτήριο όντας υγιής και μη φέροντας σωματική ή ψυχική συμπτωματολογία ή δυσλειτουργία, σύμφωνα με τη διάγνωση των θεράποντων ιατρών του.
Με ενυπόγραφη δήλωσή του, την οποία έχουν οι κοινωνικές υπηρεσίες, αρνείται την εισαγωγή του σε οποιαδήποτε γηριατρική μονάδα, δηλώνοντας την επιθυμία του να παραμείνει στην οικία του, παρά τις ενέργειες που είχαν πραγματοποιηθεί για την εισαγωγή του σε μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, εμμένοντας να επιστρέψει στον τόπο που θεωρεί σπίτι του.
Η αλήθεια είναι πως οι συνθήκες είναι πράγματι δυσμενείς, ωστόσο ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση ο ίδιος αρνείται την παροχή βοήθειας, τη σίτιση και την οποιαδήποτε παρέμβαση στον χώρο του. Ζητά και έχει την επίσκεψη από κοινωνικό λειτουργό και ουδεμία άλλη παροχή. Σε συνεργασία με την κοινωνική λειτουργό και τον Δήμο Βόλου δρομολογούνται ενέργειες για την κατά το δυνατό αποκατάσταση της οικίας του στομ βαθμό και με τον τρόπο που και ο ίδιος ο ηλικιωμένος συμφωνεί και το επιτρέπει. Γιατί είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε πως ο άνθρωπος, ο οποίος έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε αυτήν την ιστορία, είναι ο ίδιος ο ηλικιωμένος, οι δικές του επιθυμίες και η κάλυψη των αναγκών του με τον τρόπο που εκείνος θα κατευθύνει».
ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
