Διακήρυξη Υποψηφιότητας του Γρηγόρη Ιγγλέση
Μπήκα στην πολιτική το 2011. Μετά από μια μακρά και μεστή πορεία στην Πολεμική Αεροπορία ένιωθα έτοιμος και διατεθειμένος να προσφέρω στην πόλη που ζω και αγαπώ. Ο λαός του Βόλου με τίμησε αναδεικνύοντάς με δημοτικό σύμβουλο μεταξύ των πρώτων σε σταυρούς. Δυστυχώς, η παράταξή μας μειοψήφησε. Ωστόσο θυμάμαι μέχρι και σήμερα το δέος που με διακατείχε, όταν προσήλθα για πρώτη φορά στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, τη σύνθεση του οποίου επέβαλε με την ψήφο του ο λαός του Βόλου. Και ο χρόνος κύλισε. Προσπάθησα. Νομίζω, τηρουμένων των αναλογιών, καλά τα κατάφερα. Όμως η πόλη, δυστυχώς, δεν τα κατάφερε. Η Δημοτική Αρχή δεν έκανε παρά μόνο αβλαβή, επιδερμική, ανούσια, διαχείριση και μετάθεση της λύσης των προβλημάτων στις επερχόμενες γενεές, απλά «έσπρωχνε» τον χρόνο. Και ο χρόνος κυλούσε. Οι μόνοι ωφελημένοι, σαφώς πλην της πόλης, ήταν οι διαχειριστές της δημοτικής εξουσίας, οι οποίοι θεωρούσαν πως η επένδυση στη μιζέρια, τη διαμαρτυρία, το χάϊδεμα των αυτιών και το μηδενικό έργο θα τους εξασφάλιζαν και πάλι την «καρέκλα». Ήταν μάλλον συνειδητή η επιλογή τους να αποτρέψουν ή και να αποκλείσουν, με τις τακτικές τους άξιους συμπολίτες μας (και ο Βόλος έχει πάρα πολλούς αναλογικά με τις υπόλοιπες πόλεις της Ελλάδος) να ασχοληθούν με τα κοινά. Και το πέτυχαν. Οι μέτριοι επιδιώκουν την αναμέτρηση μόνο με μέτριους για να αναδείξουν το έτσι κι αλλιώς κοντό τους ανάστημα. Έτσι αποφάσισα ν’ αλλάξω «γήπεδο». Η πόλη του Βόλου, και η Μαγνησία γενικότερα, είχαν να ελπίζουν πολλά περισσότερα απ’ την Περιφέρεια παρά απ’ τον Δήμο. Από τον οργανισμό εκείνο που στάθηκε όρθιος και δίπλα στους πολίτες στους χαλεπούς καιρούς της κρίσης. Από την παράταξη στην ηγεσία της οποίας βρισκόταν ένας άξιος, έντιμος, εργατικός και ηθικός άνθρωπος, δυστυχώς, για εμάς τους Βολιώτες απ’ την Λάρισα, ο Κώστας Αγοραστός. Αυτή την φορά λοιπόν, το 2014, με τίμησε με την ψήφο του ο λαός της Μαγνησίας συνολικά και όχι μόνο οι πολίτες του Βόλου. Εξελέγην περιφερειακός σύμβουλος με την παράταξη «Συμμαχία για την Θεσσαλία» και ο, εκ νέου εκλεγείς, περιφερειάρχης μου ανέθεσε την ευθύνη αναδιαμόρφωσης, ανάπτυξης και απρόσκοπτης λειτουργίας σ’ ένα απ’ τους πνεύμονες της χειμερινής τουριστικής κίνησης της Μαγνησίας, στο χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου.
Όταν ανέλαβα την ευθύνη διαχείρισης του χιονοδρομικού, πριν περίπου 5 χρόνια και στο απόγειο της οικονομικής κρίσης της χώρας, μου ήταν αδύνατο να φανταστώ το τι παρελάμβανα. Η εταιρεία «Κενταύρων Όρος», την πλειοψηφία των μετοχών της οποίας είχε η Περιφέρεια, ήταν κατ’ ουσία χρεοκοπημένη. Το κέντρο να μην έχει άδεια λειτουργίας!!! Τα χρέη προς εφορία, ΙΚΑ, τράπεζες και ιδιώτες να ξεπερνούν τις 250.000 ευρώ. ΧΑΟΣ!!!!
Παρά ταύτα, και με την αμέριστη βοήθεια του αντιπροέδρου Γεώργιου Κίτσιου (ο οποίος προσέφερε μεγάλο χρηματικό πόσο για ρύθμιση χρεών στο ΙΚΑ και την Εφορία), των εργαζομένων αλλά και την στήριξη της περιφέρειας, το κέντρο, είναι αλήθεια με προβλήματα, λειτούργησε. Και άρχισε να νοικοκυρεύεται. Και άρχισε να ξεχρεώνει βασισμένο στα δικά του έσοδα. Και να βελτιώνονται οι υποδομές του. Και να δρομολογούνται οι διαδικασίες για να λειτουργήσει επιτέλους με νόμιμη άδεια. Και ενώ όλοι παλεύαμε κυριολεκτικά να αναστήσουμε μια χρεοκοπημένη επιχείρηση, άρχισαν τα «όργανα». Όχι απ’ την πολιτεία. Αλλά από κάποιους που, με νοοτροπία σμιλευμένη από πρακτικές του παρελθόντος δεν ήθελαν νοικοκύρεμα. Ήθελαν απλά κομμάτι απ’ την πίτα των εσόδων του χιονοδρομικού που προφανώς θεωρούσαν μεγάλη. Και το κομμάτι αυτό το ήθελαν να τους καταβληθεί με κάθε θυσία, με κάθε αντίτιμο, ακόμη και με κίνδυνο να αφεθούν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι. Και όταν κατάλαβαν πως δεν υπήρχε περίπτωση να ενδώσω άρχισαν οι καταγγελίες, είτε στα ΜΜΕ είτε σε αρμοδίους φορείς του Δημοσίου. Καταγγελίες για μειωμένα έσοδα λόγω ανεπαρκούς διαφήμισης (!), καταγγελία για λειτουργία χωρίς άδεια, καταγγελία για μη απόδοση οφειλομένων στο ΙΚΑ κ.λπ. Κατέληξα με δεσμευμένους, τόσο τους προσωπικούς μου λογαριασμούς όσο και εκείνους των μελών της οικογένειάς μου, ενώ είχα να αντιμετωπίσω μέχρι και αγωγές!!!
Ο πόλεμος εκείνων, οι οποίοι επί σειρά ετών ήθελαν ένα χιονοδρομικό κέντρο μίζερο και απαξιωμένο για να πωλούν εκ του ασφαλούς «οίκτο και συμπάθεια» ευτυχώς δεν ευοδώθηκε. Οι εργαζόμενοι και το Δ.Σ. της εταιρείας με στήριξαν και τους στήριξα. Και στο τέλος τα καταφέραμε. Σήμερα λοιπόν η «Κενταύρων Όρος» δεν χρωστά σε κανένα. Ούτε στην εφορία, ούτε στο ΙΚΑ, ούτε στις τράπεζες και βέβαια ούτε στους εργαζομένους στο χιονοδρομικό. Ενέταξε στον νόμο περί τακτοποίησης αυθαιρέτων και νομιμοποίησε κατασκευές οι οποίες έγιναν – Θεός ξέρει πώς – επί σειρά ετών στο κέντρο. Προέβη σε διάνοιξη και επαναδιαμόρφωση των πιστών. Υλοποιεί άριστη και ασφαλή χιονόστρωση μέσω ενοικίασης σύγχρονων κατάλληλων μηχανημάτων. Ολοκλήρωσε την δημοπράτηση του ανακαινισμένου καταφυγίου. Δρομολογείται επιτέλους τους επόμενους μήνες, με κονδύλια της περιφέρειας, η αντικατάσταση των δύο μουσειακών lifts προϋπολογισμένου κόστους περίπου 2.400.000 ευρώ. Τέλος και κυρίως, χάρη στην ανιδιοτελή, στον μέγιστο βαθμό, του τοπογράφου μηχανικού κ. Δογγάκη που εξεπόνησε και προώθησε τις απαιτούμενες μελέτες, κατάφερε να αποκτήσει (μόνο το Πήλιο μαζί με τον Παρνασσό στην Ελλάδα) νόμιμη άδεια λειτουργίας. Μένω στην απόκτηση της αδείας (τον Μάιο του 2018) αφού επιτέλους το χιονοδρομικό μπορεί να διεκδικήσει υποδομές και αναβάθμιση μέσω κονδυλίων της ΕΕ. Ωστόσο, το σπουδαιότερο ίσως όλων, είναι η εμπέδωση πλέον μιας νοοτροπίας ανάπτυξης του χιονοδρομικού βασισμένης στην σκληρή και έντιμη δουλειά ενώ, κύριος σκοπός και στόχος, είναι η συνολική ανταπόδοση στους πολίτες της Μαγνησία των όποιων ωφελημάτων, τουριστικών και άλλων, προκύπτουν απ’ την αύξηση των επισκεπτών του, ώστε να ωφεληθούν οι πολλοί και όχι οι λίγοι που το διαφέντευαν για χρόνια, καταντώντας το «τσιφλίκι» τους.
Αγαπητοί συμπολίτες, αποφάσισα να στρατευθώ και πάλι στον αγώνα για μια ακόμη καλύτερη Μαγνησία στο πλευρό του, κατά τεκμήριο πλέον με βάση των αποτελέσματα της θητείας του, ικανότατου, νυν και εκ νέου υποψηφίου, περιφερειάρχη που πολλά προσέφερε στην περιοχή μας. Σας κοιτώ κατάματα και σας ζητώ να με κρίνετε με αυστηρότητα και δικαιοσύνη. Δεν σας εξαπάτησα, δεν σας παραπλάνησα. Δούλεψα έντιμα και σκληρά. Σκοπός και στόχος μου είναι η ανιδιοτελής προσφορά στην πόλη και στον Νομό, και μόνον αυτό. Η προώθηση και υλοποίηση έργων μέσω διαφανών διαδικασιών που θα αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας, θα συνδράμουν στην μείωση της ανεργίας, θα αναδείξουν τις δυνατότητες της περιοχής μας και βέβαια δεν θα μεταφέρουν την επίλυση προβλημάτων που πρέπει να αντιμετωπισθούν εδώ και τώρα στο απώτερο μέλλον και στην πλάτη των παιδιών μας. Οι αναφορές του μεγάλου Έλληνα, του Νίκου Καζαντζάκη, στο έργο του Αναφορά στον Γκρέκο, απετέλεσαν και αποτελούν σηματοδότη της πορείας μου. Έγραφε λοιπόν ο Καζαντζάκης:
«Χρέος έχουμε, πέρα από τις ατομικές έγνοιες, πέρα απ’ τις βολικές μας συνήθειες, πιο πάνω από τον εαυτό μας, να θέσουμε ένα σκοπό κι αυτόν τον σκοπό να μοχτούμε να τον φτάσουμε. Όχι να τον φτάσουμε. Μια περήφανη ψυχή, ευτύς ως φτάσει τον σκοπό της, τον μετατοπίζει ακόμη πιο πέρα: όχι να τον φτάσουμε, παρά να μην σταματήσουμε ποτέ στον ανήφορο. Έτσι μονάχα αποκτάει η ζωή ευγένεια και ενότητα».
