ΤΟΠΙΚΑ

Βολιώτες πωλούν τα έπιπλά τους για λίγα ευρώ

βολιώτες-πωλούν-τα-έπιπλά-τους-για-λίγ-537482

Δραματική αύξηση των απόρων, εικόνες φτώχειας, θλίψης και εξαθλίωσης συνθέτουν το αθέατο πρόσωπο της γιορτής

Δραματικές καταστάσεις βιώνουν σε καθημερινή βάση δεκάδες οικογένειες, αλλά και Βολιώτες που διέθεταν άλλοτε μεγάλη οικονομική επιφάνεια και σήμερα ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, πωλώντας έπιπλα και προσωπικά αντικείμενα για να εξασφαλίσουν λίγα χρήματα. Πλήθος περιπτώσεων οικογενειών και μεμονωμένων, που έχουν διαβεί το όριο της φτώχειας, εγγράφονται καθημερινά στις λίστες των απόρων που στηρίζουν διακριτικά η Εκκλησία και ο «Εσταυρωμένος», αντικρίζοντας το άλλο πρόσωπο της γιορτής.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

«Οι γιορτές δεν είναι για πολλούς ανθρώπους χαρά, γιατί κάνουν το μεγάλο λάθος να τις προσεγγίζουν μόνο κοσμικά. Βαρύνονται από τις ασθένειες, τις ανέχειες, τα προβλήματα, τα μίση και δυστυχώς χάνουμε πολλές φορές το μήνυμα της Αναστάσεως που είναι χαρά» αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο π. Θεόδωρος Μπατάκας.

Περιγράφοντας το άλλο πρόσωπο της γιορτής ο πρόεδρος του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου «Ο Εσταυρωμένος» υπογραμμίζει ότι «όλοι οι πατέρες εξομολογούμε δέκα με δώδεκα ώρες κάθε μέρα και βλέπουμε πολλή θλίψη στους ανθρώπους. Η γιορτή της Εκκλησίας είναι να ανασάνουμε, να αναπαυθούμε, να ξεκουραστούμε και βιώνεται μόνο μέσω των μυστηρίων της Εκκλησίας».

Η φτώχεια έχει επεκταθεί πάρα πολύ. «Η μεγαλύτερη φτώχεια είναι η έλλειψη του άλλου, μια επίσκεψη, ένα τηλέφωνο, ένας καλός λόγος, ένας καλός ακροατής των προβλημάτων. Εχουμε κοντά μας ανθρώπους που είχαν κάποτε κοινωνική και οικονομική επιφάνεια και είναι μόνοι, πεινούν, πωλούν τα έπιπλά τους για να εξασφαλίσουν λίγα χρήματα» αναφέρει ο π. Θεόδωρος.

Ο ίδιος υπογραμμίζει παράλληλα ότι το μέτρο και η βαθμολογία της φτώχειας, του πόνου και της ανέχειας δεν είναι τα Σπίτια Γαλήνης Χριστού, ούτε το «Δος ημίν σήμερον», ούτε τα φιλόπτωχα των Εκκλησιών, που προσφέρουν όλα πολύ σημαντικό κοινωνικό έργο, όπως διευκρινίζει. «Είναι κρυφή η φτώχεια, βουβός ο πόνος και βουβό το δάκρυ» τονίζει.

Οι εικόνες που συνθέτουν το άλλο πρόσωπο της φτώχειας περιλαμβάνουν οικογένειες που εξασφαλίζουν τη θέρμανση και τα αναγκαία προς το ζην χάρη στη βοήθεια της Εκκλησίας. Υπάρχουν άνθρωποι που χρωστούν στον φούρνο γιατί δεν έχουν χρήματα ούτε για μισό κιλό ψωμί, αλλά δεν εξωτερικεύουν το πρόβλημά τους και τους αναζητούν οι εθελοντές του «Εσταυρωμένου» για να τους βοηθήσουν.

Η διανομή τροφίμων, ειδών πρώτης ανάγκης και οικονομικού βοηθήματος δεν περιορίζεται μόνο τις γιορτινές μέρες, αλλά επεκτείνεται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, με την ίδια πάντα φροντίδα και διακριτικότητα, γιατί οι ανάγκες είναι μεγάλες, τα προβλήματα πολλά και οξύνονται διαρκώς.

«Πήγαμε προ ημερών στη Νιγρίτα, πήγαμε στα Τρίκαλα, στη Λάρισα, στείλαμε είδη πρώτης ανάγκης στον Κορυδαλλό και στις δύο φυλακές, γυναικείες και ανδρικές, στον Ελαιώνα γιατί η φτώχεια δεν είναι μόνο έξω είναι και μέσα στις φυλακές και τα κρατητήρια» είπε.

Ολοκληρώνοντας τη συγκλονιστική αφήγηση που αναδεικνύει το πρόσωπο της εξαθλίωσης πίσω από την εικόνα της γιορτής, ο π. Θεόδωρος σημείωσε ότι «υπάρχει πολλή φτώχεια, αλλά και φτώχεια ανθρωπιάς και φτώχεια καλών συναισθημάτων».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου