Από διαδόσεις που θέλουν το σιντριβάνι της πλατείας ιστορίας 94 ετών να μετατρέπεται σε βραχόκηπο
Ανάστατοι οι κάτοικοι του πρώην δήμου Ιωλκού από διαδόσεις που θέλουν το Δήμο Βόλου να παρεμβαίνει στο σιντριβάνι που κοσμεί την πλατεία Ανακασιάς και να το μετατρέπει σε βραχόκηπο.
Σύμφωνα με κατοίκους, το σιντριβάνι κατασκευάστηκε το 1925 και είναι γεμάτο νούφαρα ιδιαίτερα όμορφα στην εποχή τους και χρυσόψαρα, που έφερε από την Χίο η κ. Καλιάκη. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες από ντόπιους, τα ψάρια πολλαπλασιάστηκαν και από αυτά τροφοδοτήθηκαν και σιντριβάνια του Βόλου. Σήμερα το σιντριβάνι είναι εγκαταλελειμμένο. Λιγοστό το νερό που αναβλύζει από την πέτρινη βάση, ρωγμή υπάρχει στο τοίχωμά του, ενώ υπολείμματα φυτικής προέλευσης και όχι μόνο, σκεπάζουν τον πυθμένα του, όπου βρίσκουν καταφύγιο τα λίγα πλέον χρυσόψαρα που ζουν.
Τελευταία διαδίδεται ότι ο Δήμος έχει πάρει απόφαση να μετατραπούν τα σιντριβάνια σε βραχόκηπους, κάτι που έχει αναστατώσει τους ντόπιους, αφού το ιστορικό αυτό σιντριβάνι των 94 χρόνων είναι σημείο αναφοράς πολλών γενεών και πηγή αναμνήσεων. «Στις ανησυχίες των κατοίκων πρέπει ο Δήμος να διευκρινίσει τις προθέσεις του, να εξηγήσει τους λόγους που επιβάλουν μια τέτοια μετατροπή και φυσικά να λάβει υπόψη του την θέληση των κατοίκων. Θα είναι προτιμότερο να προβεί στον καθαρισμό και την αποκατάσταση των ζημιών και της λειτουργικότητας του παρά στην μετατροπή του», αναφέρουν.
Ο χώρος χρειάζεται και άλλες παρεμβάσεις, σύμφωνα με τους κατοίκους. Όπως αναφέρουν «υπήρχε, κατά την λειτουργία του Δήμου Ιωλκού, ένας «ζωντανός» χώρος, πλακόστρωτος, με παιδική χαρά, πέτρινη εξέδρα που φιλοξενούσε τους καλοκαιρινούς μήνες πολιτιστικές εκδηλώσεις με Έλληνες και ξένους δημιουργούς, που έδιναν ζωή και στην κεντρική πλατεία. Στο δε νοτιοδυτικό άκρο του διέθετε ένα μπαλκόνι πετρόκτιστο, από όπου οι επισκέπτες μπορούσαν να θαυμάσουν την θέα προς την πόλη, ιδίως κατά το ηλιοβασίλεμα και την νύκτα. Σήμερα η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική. Τίποτα δεν θυμίζει την αίγλη του παρελθόντος. Το πλακόστρωτο έχει υποστεί σοβαρές φθορές από τα αυτοκίνητα, αφού η μόνη χρήση του χώρου είναι η στάθμευση αυτοκινήτων. Η παιδική χαρά δεν υπάρχει, στη θέση της υπάρχουν μόνο χόρτα αγρού. Η εξέδρα έχει αποτυπωμένη την φθορά του χρόνου. Το μπαλκόνι είναι μισοκατεστραμμένο. Το χειρότερο από όλα είναι ότι ο λόφος (πευκόφυτος) έχει να συντηρηθεί για πυρασφάλεια πολλά χρόνια. Την περίοδο του Δήμου Ιωλκού, σε όλους τους πευκόφυτους λόφους, τα δένδρα είχαν καθαριστεί από το έδαφος μέχρι σε ύψος 2 μέτρων, ώστε σε πιθανή φωτιά στο έδαφος να μην επεκταθεί στα δένδρα με καταστροφικές συνέπειες όχι μόνο στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και στον οικισμό. Σήμερα τα κλαδιά των πεύκων ακουμπούν στο έδαφος και σε συνδυασμό με την μη αποψίλωση του εδάφους προκαλούν φόβο στους δημότες, αλλά καμιά ανησυχία στους αρμόδιους. Είναι επομένως κατανοητό ότι υπάρχουν τόσα και σημαντικά θέματα που έπρεπε να απασχολούν τον Δήμο και όχι η μετατροπή ενός ιστορικού σιντριβανιού σε βραχόκηπο».
