Ο Βολιώτης Κώστας Ράπτης με καταγωγή από τη Σούρπη υμνεί τον έρωτα και σχολιάζει την επικαιρότητα με τα τραγούδια του
Υπόθεση ζωής είναι για τον Κώστα Ράπτη η μουσική που αποτελεί το επίκεντρο της δημιουργικής του δραστηριότητας και του προσφέρει τη δυνατότητα να εκφράζει με φιλοσοφική διάθεση σκέψεις και συναισθήματα. Ο ταλαντούχος δημιουργός, με καταγωγή από τη Σούρπη, περιγράφει συναισθήματα με ευαισθησία στα τραγούδια που συνθέτει, ενώ σχολιάζει παράλληλα με σκωπτική διάθεση και ρεμπέτικο ηχόχρωμα την πολιτική επικαιρότητα.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ο πρώην αυτοκινητιστής, ιδιοκτήτης ταξί επί 25 χρόνια, ο οποίος ξεδίπλωσε το ταλέντο του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ πριν από τέσσερα χρόνια, επανέρχεται για να μιλήσει για τη σημερινή του δραστηριότητα, καθώς άφησε το τιμόνι για χάρη της μουσικής, έχει ήδη εκδώσει δύο cd και οδεύει ολοταχώς για το τρίτο.
Σε όλη τη διάρκεια της ενασχόλησής του με το ταξί είχε πάντα δίπλα του το μπουζούκι του και ένα τετράδιο που κατέγραφε σε έμμετρο ύφος τις σκέψεις του, την έμπνευση της κάθε στιγμής, εικόνες της καθημερινότητας, ερεθίσματα και συναισθήματα. Οι στίχοι πλαισιώθηκαν με μουσική από τον ίδιο και το ταλέντο του έγινε ευρύτερα γνωστό μέσα από τις δισκογραφικές του δουλειές και το YouTube που αναρτά τα τραγούδια του με επιτυχία.
Πρώτη του δισκογραφική δουλειά «Τα τραγούδια του δρόμου» που κυκλοφόρησε πριν από τρία περίπου χρόνια, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο cd του με τίτλο «Αγάπης ιστορίες». Στο μεταξύ βρίσκεται ήδη στο στούντιο ηχογραφώντας το τρίτο του cd που αναμένεται να κυκλοφορήσει μετά το Πάσχα.
Ενα πραγματικό γεγονός έγινε η αφορμή για να γράψει το τραγούδι που «δάνεισε» τον τίτλο στο δεύτερο cd που κυριαρχούν τα λαϊκά μοτίβα, αλλά και ο σκωπτικός σχολιασμός της σύγχρονης πολιτικής σκηνής.
Δημιουργικό πνεύμα
Τα τραγούδια που συνθέτει κινούνται σε διάφορες κατευθύνσεις, σε λαϊκά κατά βάση μοτίβα και ο ίδιος έχει κάνει την ενορχήστρωση με τη βοήθεια του ηχολήπτη Τάσου Κουλούρη που είναι μουσικός.
«Γράφω ερωτικά τραγούδια και σε ορισμένα υπάρχουν πολιτικά μηνύματα, αλλά πάντα με χιούμορ. Εκφράζω την άποψή μου, σατιρίζοντας σε ορισμένες περιπτώσεις τις πολιτικές καταστάσεις σε ρεμπέτικο ήχο. Αντλώ έμπνευση από αυτά που νιώθω και αυτά που βλέπω» υπογραμμίζει.
Γνωστοί Βολιώτες μουσικοί αποδίδουν τα τραγούδια του, με την ομάδα που πλαισιώνει τη δισκογραφική του παρουσία να απαρτίζουν οι Αλέκος Καζίλας μπουζούκι, Σταύρος Κουσκουρίδας κλαρίνο, Χρήστος Δασκαλόπουλος βιολί, Νώντας Αδάμος ακορντεόν, Γιάννης Καραμανιόλας κόντρα μπάσο, Στράτος Μεγκές κρουστά, Δημήτρης Γεράσης κιθάρες. Η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο Κεχαΐδη και το mastering ανέλαβε ο Σταμάτης Φουσέκης.
Σπουδές μουσικής
Η μουσική που συντροφεύει την καθημερινότητα του Κώστα Ράπτη είναι το πεδίο που διερευνά από νεαρή ηλικία. Σπούδασε μουσική στο Ελληνικό Ωδείο του Μπάμπη Κεχαΐδη και καλλιέργησε τη φωνή του σπουδάζοντας κλασικό τραγούδι με δασκάλα την Κική Μόρφη.
Συμμετείχε ως τενόρος σε χορωδίες του Βόλου με την προτροπή της δασκάλας του και σε ηλικία 22 ετών άρχισε να εμφανίζεται σε κέντρα της πόλης, για να ολοκληρώσει σύντομα τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, διότι «δεν ταίριαζε με την ιδιοσυγκρασία μου» όπως αναφέρει.
Η μουσική παρέμεινε, ωστόσο, το κέντρο βάρους των δραστηριοτήτων του, καθώς δεν σταμάτησε να γράφει στοίχους και μουσική, συνομιλώντας με έμπνευση και ευαισθησία με το κοινό.
«Γράφω συνέχεια. Ηδη γράφω το τρίτο cd και είμαι στη μέση της διαδικασίας ηχογράφησης. Τα τραγούδια αρέσουν σε όποιον τα ακούει. Το πρώτο cd περιείχε τραγούδια που άρεσαν σε μένα και σε λίγους. Το δεύτερο περιέχει τραγούδια που αρέσουν σε μένα και σε πολλούς. Τα τραγούδια μου περιέχουν πολλές μουσικές φράσεις και δεν μου αρκεί ένα κουπλέ κι ένα ρεφρέν. Βάζω και δύο και τρία ρεφρέν» υπογραμμίζει.
Αφησε το τιμόνι για χάρη της μουσικής, τονίζοντας ότι «το τιμόνι είναι επιβίωση. Η μουσική είναι επιβίωση της ψυχής». Στόχος του είναι «να είμαι παρών στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της πόλης του Βόλου και όχι μόνο και επιθυμώ να αφήσω το αποτύπωμά μου στο μωσαϊκό του πολιτισμού και της ζωής γενικότερα» όπως αναφέρει, κρατώντας στην ψυχή του τις εμπειρίες μιας ζωής που ζωντανεύουν με λαϊκά ηχοχρώματα και ευαισθησία.
