Επίκαιροι οι λόγοι του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου για τα εθνικά θέματα έντεκα χρόνια μετά την εκδημία του
Εντεκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκδημία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ο οποίος διακόνησε επί 24 χρόνια την τοπική Εκκλησία ως Μητροπολίτης Δημητριάδος. Εντεκα χρόνια μετά την εκδημία του, που συμπίπτει με την επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, παραμένουν επίκαιρες οι θέσεις του για τα εθνικά θέματα και το Μακεδονικό, τις οποίες επικαλούνται όσοι βρίσκονται απέναντι στη συμφωνία που επικυρώθηκε την Παρασκευή με τις θετικές ψήφους 153 βουλευτών.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Είναι γνωστή η ευαισθησία με την οποία αντιμετώπιζε τα εθνικά θέματα και με αφορμή την συμπλήρωση έντεκα χρόνων από την εκδημία του στις 28 Ιανουαρίου του 2008 και το μνημόσυνο που θα τελεστεί την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου στον Μητροπολιτικό ναό Αγίου Νικολάου Βόλου ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ανατρέχει στον πλούτο της πνευματικής του παρακαταθήκης, που παραμένει ζωντανή.
Ο Χριστόδουλος είχε πρωτοστατήσει στα δύο μεγάλα συλλαλητήρια που είχαν πραγματοποιηθεί το 1992 και το 2003 στην Θεσσαλονίκη για το Μακεδονικό ζήτημα, ενώνοντας την φωνή του με το πλήθος του κόσμου που διαδήλωνε υπέρ της «μίας και Ελληνικής Μακεδονίας».
Ο λόγος που απηύθυνε στο συγκεντρωμένο πλήθος εξέφρασε τις θέσεις των απανταχού της γης Ελλήνων και αποδείχθηκε προφητικός.
Σε μία ιστορική ομιλία του, στις 3 Ιουνίου του 2006 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος είχε πει με δάκρυα στα μάτια πώς «η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει».
Είχε πει ο μακαριστός Χριστόδουλος: «Και η Μακεδονία είναι αυτή που κρατάει ψηλά τα λάβαρα. Με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις, με την ιστορική μνήμη καθάρια. Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς έξωθεν εντολές, χωρίς υπαγορεύσεις.
Γι’ αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Έλληνες να έρχονται από καιρού εις καιρό στην Μακεδονία. Και να προσέχουνε πού πατάνε. Γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις έναν τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο.
Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία. Αυτή η θυσία μας δίνει ζωή. Αυτή η θυσία μας συντηρεί. Και είναι το αντίδοτο της παγκοσμιοποίησης, που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μη μιλάμε για αγώνες. Να μη μιλάμε για πολέμους. Να μη μιλάμε για θυσίες…».
Μπροστάρης των εθνικών θεμάτων
Ο κοσμαγάπητος Αρχιεπίσκοπος δεν σταμάτησε ποτέ να εκφράζει τις θέσεις του, διατυπώνοντας ανοιχτά μέχρι το τέλος της ζωής του, τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του.
Το 1974 εξελέγη Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού σε ηλικία 35 ετών, ο νεότερος στην Ιεραρχία. Η ενθρόνισή του έγινε στις 4 Αυγούστου 1974 μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού, με επευφημίες και ροδοπέταλα. Ελαβε μέρος σε πολλές εκκλησιαστικές αποστολές στο εξωτερικό. Συνέγραψε πλήθος Θεολογικών και ηθικοπλαστικών κειμένων. Αρθρογράφησε στον εκκλησιαστικό τύπο και σε εφημερίδες. Στις 28 Απριλίου 1998 εξελέγη από την ιεραρχία με μεγάλη πλειοψηφία Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, σε διαδοχή του μακαριστού Σεραφείμ. Η ενθρόνιση του Αρχιεπισκόπου έγινε στις 9 Μαΐου 1998 στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, όπου εκφώνησε τον επιβατήριο λόγο του.
Πάντα και σε κάθε περίσταση εξέφραζε ανοιχτά τις θέσεις του και στην επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατο των αλησμόνητων δύο Μακεδονομάχων, του Τέλλου Άγρα και του Αντώνη Μίγγα είχε πει: «Δεν μπορώ, όταν βλέπω να υπονομεύονται οι αξίες και οι αρχές του πολιτισμού μας, η Θρησκεία μας, η Οικογένειά μας, η Παιδεία μας, το Έθνος μας, όταν τα βλέπω αυτά να κινδυνεύουν, δεν μπορώ να σιωπήσω, έστω και αν το ότι ομιλώ, μου κοστίζει πολύ ακριβά».
«Χρειάζονται οράματα»
Στο βιβλίο του «Από χώμα και ουρανό» γράφει μεταξύ άλλων: «Ας το μάθουν φίλοι και εχθροί, πως η φαρέτρα των οραμάτων μας δεν έχει εξαντληθεί και τα βλέμματα των ψυχών μας δεν έχουν αποπροσανατολισθεί. Και πως λίγο ακόμη χρειάζεται από τη διεθνή αδικία για να ξεχειλίσει το ποτήρι της αντοχής μας και τότε, ως τότε, δεν θα μας αναγνωρίζουν και μάλλον θα μας φοβηθούν. Γιατί όταν οι εθνικοί παλμοί μας ζώσουν και πυροδοτήσουν τις εσώτερες δυνάμεις μας, τότε ο Ελληνισμός και πάλιν θα αυξηθεί και πάλιν θα διδάξει τον κόσμο πως ξέρει ενωμένος να θαυματουργεί».
Σε κάθε ευκαιρία μιλούσε για το Μακεδονικό ζήτημα κι όπως είχε πει χαρακτηριστικά αναφερόμενος στην προσφορά της Εκκλησίας: «Ο Μακεδονικός Αγώνας είναι μια ακόμη εποποιία της ελληνικής ψυχής και της Εκκλησίας. Το πλήρωμα της Εκκλησίας μας ελευθέρωσε αυτά τα άγια χώματα, μαζί με καλογέρους, παπάδες, ιεράρχες – κανείς δεν έλειψε από τον αγώνα για τη λευτεριά της Μακεδονίας μας και κανείς από μας δεν πρόκειται να το ξεχάσει αυτό».
Αγωνιστής και οραματιστής
Οι θέσεις του για τον σημαίνοντα και πολυδιάστατο ρόλο της Εκκλησίας σε όλα τα πεδία διατυπώθηκαν σε πλήθος συνεντεύξεων σε Ελληνικά και διεθνή μέσα. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση του στο ερώτημα αν πρέπει να ορθώνει λόγο η Εκκλησία για πολιτικά θέματα, που του απηύθυνε το Ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων «NOVOSTI» τον Οκτώβριο του 2006.
«Ο λόγος της Εκκλησίας οφείλει να είναι υπεύθυνος και καινοτόμος, οφείλει ν’ αντιμετωπίζει και να διαπραγματεύεται όλα εκείνα τα οποία απασχολούν και επηρεάζουν τη ζωή και την καθημερινότητα των πολιτών, οι οποίοι, ταυτόχρονα, είναι και μέλη Της, παιδιά Της. Ο λόγος της Εκκλησίας δεν είναι λόγος πολιτικού αλλά πνευματικού, ιερού θεσμού ο οποίος δε μπορεί να κλείνει τα μάτια του και ν’ αδιαφορεί απέναντι στα πάσης φύσεως προβλήματα, κοινωνικά, εργασιακά, οικονομικά, τη στιγμή κατά την οποία αυτά επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή των ανθρώπων, διασαλεύουν τον ψυχισμό τους και δεν τους επιτρέπουν να δημιουργήσουν και να ζήσουν όπως ονειρεύονται. Θα ήταν πολύ εύκολο για την Εκκλησία να επιλέξει την αδράνεια του νεκροταφείου και έτσι να είναι αρεστή σε όλους, ξένη, όμως, ως προς το λαό και την αποστολή Της. Αντ’ αυτής, η Εκκλησία οφείλει να επιλέγει τη δράση, τις τομές και τον αγώνα, με όποιο κόστος και είναι επαναπαυμένη με τη συνείδησή Της γι’ αυτό», είπε.
Πολλοί είχαν πει πως αν ζούσε σήμερα η Ελλάδα δεν θα υφίστατο τα δεινά που βιώνει.
Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια: «Σταθείτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει».
