Νεαρή μαθήτρια του Μουσικού Λυκείου στέλνει μηνύματα αισιοδοξίας μέσω της ποίησης
Στα 17 της χρόνια και μια ανάσα πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις, εκφράζεται μέσω της ποίησης, που την αποφορτίζει από τον φόρτο των σχολικών μαθημάτων και της πολύωρης μελέτης.
Η 17χρονη Αθηνά Νταβανά, άριστη μαθήτρια της Γ’ Λυκείου στο Μουσικό Λύκειο Βόλου, έχει το βλέμμα στραμμένο στην κατεύθυνση της Αρχιτεκτονικής και την καρδιά της διάπλατα ανοιχτή στην ποίηση, εκφράζοντας με ρέοντα λόγο σκέψεις, προβληματισμούς και συναισθήματα.
Η νεαρή μαθήτρια και ταλαντούχα ποιήτρια, καταγράφει σε ένα ποίημα τις σκέψεις που τη διακατέχουν ενόψει πανελλαδικών, δίνοντας δυνατά μηνύματα σε όλους τους συνομήλικούς της, ενώ υπογραμμίζει ότι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα μαθηματικά και την ποίηση «είναι το συναίσθημα».
Μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, αναφέρει ότι «μένω έξω από την πόλη και βλέπω τα χρώματα, τα ζώα, εικόνες που αναμειγνύονται με δικές μου σκέψεις, τους προβληματισμούς, και τους ρυθμούς της ζωής».
Με τη βοήθεια της ποίησης καταλαγιάζει το έντονο καρδιοχτύπι των πανελλαδικών και ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον, προσβλέποντας «σε μια καλή επίδοση στις εξετάσεις και στην επαγγελματική εξέλιξη στο πεδίο της Αρχιτεκτονικής» παράλληλα με την ποίηση, που τη βοηθάει «να ανανεώσει σκέψη και μυαλό».
Οπως επισημαίνει η ίδια «μου αρέσει η κριτική της τέχνης και η ποίηση και αν εξελιχθεί, μπορεί να γίνει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου».
Ατενίζοντας το όνειρο
Ανταλλάσσονται ευχές
ματωμένες αγκαλιές
και με διάθεση χλωμή
σχολιάζω τη ζωή.
Και ντυμένος χαρακιές
τολμηρές απαγωγές
κυνηγάς το αδιάβατο
για να φτάσεις το αθάνατο.
Μα τα φύλλα τραγουδούν
και τα δέντρα σε κοιτούν
και γελάνε πονηρά
δεν πιστεύουνε σε αυτά
που εσύ θεωρείς δεδομένα,
όμορφα
και αποκομμένα.
Προσπαθώ να συνεχίζω
να μιλώ και να ψελλίζω
απ’ τα χάρτινα βιβλία
τη σκληρή δοκιμασία,
τη δικιά μου
την απόκτηση των γνώσεων
ή των άλλων.
Μα δε θέλω να τ’ αφήσω
Βιάζομαι να περπατήσω!
να σε δω να παραβιαίνεις
αδιάφορα να με χαζεύεις
και με φόβο μες τα μάτια
που είναι δάκρυα γιομάτα
να το ρίχνεις και να φεύγεις
«Σ’ αγαπώ», αν το αντέχεις.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
