Το άλλοτε αξιοθαύμαστο μνημείο-σύμβολο της αμερικανικής Ελευθερίας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης με το προφίλ-απομίμηση ωραίας αρχαίας Ελληνίδας και το φωτοδότη πυρσό στο υψωμένο της χέρι, παρά τις προσπάθειες μυθοποίησής του απέκτησε ανεπανόρθωτες ρωγμές, προδόθηκε στην ακτινοβολία του και αν ακόμη στέκει στη θέση του είναι βέβαιο ότι έχασε το συμβολισμό του.
Κι αυτό διότι χάριν της πετρελαϊκής αδηφαγίας τους οι Αμερικανικές Προεδρίες Μπου,ς πατρός, υιού και κομπανίας, μεμφόμενες φαρισαϊκά τον ενδιάμεσο Μπιλ Κλίντον εξ αιτίας μιας… τυχαίας προεδρικής πεολειχίας, αποφάσισαν να εξάγουν και την ελευθερία τους, και ν΄ αντικαταστήσουν μ΄ αυτήν μακρινά δικτατορικά καθεστώτα του κόσμου, από τα οποία δήθεν απειλούνταν ή κινδύνευαν να εμπλακούν σε πόλεμο, έστω δι ’αλληλογραφίας, λόγω αποστάσεως.
Προς δόξα λοιπόν της αμερικανικής ελευθερίας, η συμμορία Μπους και Κομπανία διατηρεί ΕΛΕΥΘΕΡΗ την οπλοφορία, αλλά σπεύδει υποκριτικότατα να συμμετάσχει στον επικήδειο σπαραγμό 32 εκτελεσθέντων αθώων φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Virginia Tech… Επίσης χάριν της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του συναισθήματος και της γνώμης της, η ίδια συμμορία αδιαφορεί εσκεμμένα για το σκοτωμό υπέρ 3.000 (μέχρι στιγμής) Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ.
Με την ίδια ΕΛΕΥΘΕΡΗ κρίση του ο Λευκός Οίκος αποφασίζει ότι ο εμπνευστής του Ιρακινού Πολέμου εντιμότατος κ. Βόλφοβιτς (ο οποίος σε ανταμοιβή της έμπνευσής του είχε επιβληθεί με την επίσης ΕΛΕΥΘΕΡΗ αμερικανική επιλογή σαν Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας) πρέπει να παραμείνει στη θέση του, παρά την σκανδαλώδη οικονομική και βαθμολογική αναβάθμιση της υπαλλήλου-ερωμένης του, ίσως διότι σ΄ αυτήν την περίπτωση δεν επρόκειτο περί αυτόφωρου πεολειχίας.
Αυτό το είδος ελευθερίας της απόφασης, ελευθερίας της επιλογής, ελευθερίας της δολοφονίας, ελευθερίας της δολιοφθοράς, ελευθερίας δήωσης και εξολόθρευσης χωρών, λαών και πολιτισμών, προσπαθεί να εξάγει παντού, αλλά και να ελέγχει η Αμερική, θέτοντας έναν καινούργιο προβληματισμό ιδεολογικής, βιολογικής, κοινωνικής, επιθετικής ή αμυντικής κλπ. ερμηνείας της λέξης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Και τούτο, διότι όπως την αντιλαμβάνεται και την εφαρμόζει ο Λευκός Οίκος, είναι τόσο μεγάλη η ελευθερία της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του, που μπορεί να καταργεί την ίδια την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, δημιουργώντας έτσι έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο για την καθεαυτή ύπαρξη και προεκτάσεις της.
Με την ίδια αυτή ερμηνεία της «ελευθερίας της» η Αμερική παρεμβαίνει σκανδαλωδώς στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και επιτυχαίνει να καθυστερεί η και να ματαιώνει οριστικά σχεδιασμούς και πολιτικές για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ιδέας. Εξόφθαλμο παράδειγμα πρώτο: η αμερικανική τροχοπέδη στην ανάπτυξη και εφαρμογή της καθαρά ευρωπαϊκής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Παράδειγμα δεύτερο: Η εμπλοκή της Ευρ. Εν. στους αμερικανικούς πολέμους Παράδειγμα τρίτο: Η πληρωμή από την Ε.Ε υπό μορφή συμβολής ανασυγκρότησης ή ανθρωπιστικής βοήθειας… των ζημιών που προκάλεσαν και προκαλούν οι αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις.
Φαίνεται λοιπόν ότι αυτή την παρερμηνευμένη έννοια για την ελευθερία μετάδωσε η Αμερική και στους παχυλόμισθους εμυδοβάτες άρχοντες των Βρυξελλών, οι οποίοι μονίμως καλυπτόμενοι από το ανευθυνουπεύθυνο σύστημα της ανεξέλεγκτης σύντομης εξαμηνιαίας και συνήθως χωλής ευρωπαϊκής προεδρίας, ούτε αρνούνται ούτε αντιστέκονται αλλά αποδέχονται και εφαρμόζουν, συμπράττοντες και σ’ αυτή την αμερικανική δολιοφθορά.
Ετσι λοιπόν, μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου Εκλογής του Γάλλου Προέδρου της Δημοκρατίας, (επίσημοι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί Γαλλίας κατά την 22η Απριλίου) έσπευσαν να δηλώσουν επίσημα ότι «Η Ε.Ε. χαιρετίζει την μεγάλη πτώση του Κόμματος του ακροδεξιού Le Pen». Αλλά το Κόμμα του Λε Πέν αν και φασιστικό έχει… εκλεγμένους εκπροσώπους στην Ευρωβουλή. Είναι λοιπόν επιτρεπτό ή ίδια η Ευρώπη να σχολιάζει θετικά ή αρνητικά μία νόμιμα ενεργή πολιτική παράταξή της ; Εκτός ‘αν σύμφωνα με την πιο πάνω ερμηνεία της αμερικανικής ελευθερίας, αντλεί το δικαίωμα να τάσσεται υπέρ της κατάργησης μίας ιδεολογίας και του κόμματος που είναι φορέας της.
Αυτό λοιπόν που γίνεται κάτω από τα μάτια μας, παραλληλίζεται με την Εκπορνευθείσα Δημοκρατία (φύλλο 440 του Ταχυδρόμου της 14 /4/2007) και πρέπει μάλλον να αποκαλείται Ελευθεριάζουσα Ελευθερία.
Η ελευθεριάζουσα Ελευθερία
