ΤΟΠΙΚΑ

Η Επανάσταση

η-επανάσταση-851206

Και τώρα που το σκέφτομαι, ρε φίλε, όσο το σκέφτομαι, μου ‘ρχεται να την κάνω από δω. Εδώ δεν καταφέρνω να κάνω αυτό που θέλω και θα την κοπανούσα αν ήξερα πού να πάω και τι να κάνω, θα την έκανα σίγουρα σου λέω αν ήξερα πως εκεί που θα πάω θα ’χω την ησυχία μου και θα μπορώ να πω: είμαι καλά, ξαπλώνω στο χορτάρι, κοιτάω τον ουρανό κι άντε γεια! Όμως αυτό αποκλείεται, φίλε, είδες εσύ ποτέ να αφήνουν κάποιον να ξαπλώνει και να κοιτάει τον ουρανό κι άντε γεια; Όχι ρε φίλε, αυτοί δε σε ξεχνούν ποτέ, μην ανησυχείς, σε φροντίζουνε αυτοί, ακόμα κι όταν κοιμούνται σκέφτονται πώς να σε κλοτσήσουνε στον κώλο, στιγμή δε σ’ αφήνουν ν’ ανασάνεις, πρέπει να τρέχεις σου λένε, ν αγοράζεις, να καταναλώνεις, να ξοδεύεις, και τα λεφτά είναι λίγα, ποτέ δε σου φτάνουν τα λεφτά, πρέπει να τρέξεις δίχως ανάσα, να κάνεις δεύτερη δουλειά, κι εσύ τρέχεις κι αυτοί σου λένε τρέξε περισσότερο, πάρε από δω τον κώλο σου και τρέξε, κι εσύ ξανατρέχεις.
Και τα λεφτά δεν είναι εκεί που τρέχεις, είναι λίγο παραπέρα, πάντα πιο πέρα είναι τα λεφτά κι εσύ δεν προλαβαίνεις να τα φτάσεις, δεν προλαβαίνεις να ξαπλώσεις στο χορτάρι μια στιγμή και να πεις: αυτή η στιγμή είναι δικιά μου κι άντε γεια! Σε μετακομίζουνε θέλεις δε θέλεις με κλοτσιές στον κώλο μακριά, πιο μακριά κι ακόμα πιο μακριά απ’ τον εαυτό σου, ως τον γκρεμό σε σπρώχνουν με όλη τους την άνεση κι εσύ δεν πρέπει να μιλήσεις. Άμα θες δουλειά, άμα θέλεις να ’χουν φαΐ τα παιδιά σου δε θα μιλήσεις, δε θα κοιμηθείς, θα μετακομίζεις συνέχεια όλο και πιο μακριά απ’ αυτό που είσαι, οπότε τους αφήνεις να σε κάνουν ό,τι θέλουν δίχως να σκέφτεσαι καν και γίνεσαι ο τέλειος μαλάκας. Με αποτέλεσμα εσύ να φεύγεις απ’ το δικό σου μέρος και να πηγαίνεις σ’ έναν τόπο όπου γίνεσαι ο τέλειος μαλάκας κι ένας άλλος από εκεί να ’ρχεται στο δικό σου μέρος και να γίνεται κι αυτός ένας τέλειος μαλάκας, κι αυτοί να κάνουν τη δουλειά τους μια χαρά, δίχως να χρειαστεί ούτε καν να σου φορέσουν χειροπέδες. Τους είναι αρκετό που σ έκαναν μαλάκα.
Όμως εμείς, ρε φίλε, αν πούμε ότι ξαπλώνουμε μια και καλή στο χορτάρι κι αρχίσουμε να κοιτάμε τον ουρανό κι αρχίσουμε ν’ ακούμε ο ένας τον άλλο με την ησυχία μας και πάψουμε να τρέχουμε, όσο και αν λυσσάνε αυτοί από γύρω για να τρέξουμε, και πούμε εδώ είναι το σπίτι μας και δεν το κουνάμε ρούπι και δουλεύουμε όχι γι’ αυτούς αλλά μόνο για την πάρτη μας και μόνο όσο δε μας τρελαίνει η δουλειά, τι λες, δεν είναι αυτό η Επανάσταση;

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου