Η φτωχή Ελλάδα των αγροτών και των μεταναστών, με σύνορα που έφταναν ως την Θεσσαλία, αγωνιζόταν. Την ίδια ώρα που αιμορραγούσε από τα καλύτερα παιδιά της στην ξενητειά, έδινε μάχες και τις κέρδιζε, όχι μόνο στα πεδία του αίματος αλλά και για την οικονομική πρόοδο και για τον εκσυγχρονισμό των θεσμών και των πρωτόγονων, τότε, υποδομών της.
Η μικρά Ελλάς δεν ήταν μόνον έντιμη, ήταν και γενναία. Παντού και στα πάντα. Ο Λαός της έσφυζε από ενέργεια. Ήμασταν τολμηροί, ωραίοι «τρελλοί, όχι μόνο με τα ντουφέκια στις πλάβες της Λίμνης των Γιαννιτσών, στο Μπιζάνι, στο Σκρα και στον Σαγγάριο ή το Καλπάκι αλλά και στο διεθνές εμπόριο και την ναυτιλία, ενώ μια πλατιά πλειοψηφία τραχιών αγροτών καλλιεργούσε ακόμη και την τελευταία φλούδα γης.
Ποτέ δεν είχαμε αμέτρητες πρώτες ύλες. Είχαμε όμως ανθρώπους και φρόνημα.
Το φρόνημα είναι που δίνει την πυρηνική ενέργεια του αγώνα. Κάθε αγώνα.
Η κυβέρνηση του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ σήμερα έχει διασπείρει στην ελληνική κοινωνία μια Πέμπτη Φάλαγγα, τον Φόβο. Για να υποτάξει την κοινωνία, κινδυνολογεί, την διχάζει, ενώ παράλληλα ιταμές αλλεπάλληλες δηλώσεις για «μαζί τα φάγαμε», «κοπρίτες» και δουλόφρονες αμφισβητήσεις της Ελληνικής Ιστορίας, βάλλουν ευθέως στο κέντρο της φιλοτιμίας του Λαού μας.
Στόχος είναι η υποταγή.
Οι σαράφηδες του Μνημονίου φτύνουν πάνω στα κόκκαλα του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου, βάλλουν στην καρδιά του ελληνικού εθνισμού.
Περιηγήθηκαν την υφήλιο συκοφαντώντας την ίδια τους την χώρα, καθυβρίζοντας τον Λαό τους, οδήγησαν με την ολιγωρία τους τα πράγματα στο χείλος της αβύσσου, ώστε να μπορέσουν, απειλώντας με το χάος και την κατάρρευση, να περάσουν πολιτικές που καμμία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όσο καλή πρόθεση κι αν είχε για την σωτηρία της χώρας, δεν θα τολμούσε να αποπειραθεί να εφαρμόσει, ούτε κατά το ¼. Θυμηθείτε τις πολιτικάντικες αντιδράσεις για το απείρως ηπιότερο ασφαλιστικό που θέλησε να περάσει ο Κ. Καραμανλής. Τότε ο Γ. Παπανδρέου κατέβαινε στις διαδηλώσεις. Σήμερα «τρώει» συντάξεις και συνταξιούχους.
Η κυβέρνηση εφαρμόζει στους Έλληνες το κινεζικό μοντέλο ως προς τους μισθούς και τα «δικαιώματα», χωρίς όμως την ανάπτυξη. Μετά από χρόνια θα λένε «α, ο τάδε, είναι μεγάλος σε ηλικία, να φανταστείς πρόλαβε το οκτάωρο».
Έχοντας δε συνθλίψει για άγνωστο χρονικό διάστημα, το ήμισυ της οικονομίας, την ψυχολογία της αγοράς, η κυβέρνηση έχει την αποκλειστική ευθύνη για την απονέκρωση στις επενδύσεις, την οικοδομή, το εμπόριο και άλλους τομείς. Όταν έχουν ενσπείρει στους απλούς πολίτες και στο εξωτερικό την πεισιθανάτια άποψη ότι η χώρα υπάρχει πιθανότητα να καταρρεύσει εκ των έσω στους επόμενους μήνες, ποιος θα επενδύσει έστω ένα ευρώ; Ποιες δουλειές θ’ ανοίξουν; Ποια ανάπτυξη θα δούμε;
Το «κύτταρο» του Λαού μας δεν άλλαξε. Ακόμη στο ιστορικό, κοινωνικό και ψυχολογικό μας εποικοδόμημα, γιατί το εποικοδόμημα είναι τα πάντα, είμαστε τολμηροί, γενναίοι και καρτερικοί. Ναι, μας έχει πλήξει η επίπλαστη ευμάρεια με τα δανεικά, η χούντα της αφελληνισμένης «πολιτικής ορθότητας» έχει δουλέψει σαν σαράκι, όμως ακόμη έχουμε Μνήμη, ακόμη υπάρχουν γενιές, ακμαίες και ενεργές που ζήσανε με ελάχιστα.
Υπάρχουν παντού γύρω μας άνθρωποι που μόχθησαν κι αγωνίστηκαν, που ανάθρεψαν παιδιά κι έχτισαν σπίτια με τον ιδρώτα τους, αφού φύλαξαν με το όπλο τα σύνορα και κάποιοι πολέμησαν. Έλληνες που δεν υποτάχθηκαν σε κανένα φόβο, απλοί άνθρωποι.
Υπάρχουν κειμήλια στα σεντούκια μας, τάφοι των αγωνιστών πατεράδων και παππούδων μας. Υπάρχουν μικρές ιστορίες καρτερίας, θυσίας, προσωπικού μεγαλείου, από καθημερινούς ανθρώπους, μαχητές του μεροκάματου ή επιστήμονες που σπούδασαν σε υπόγεια, που δεν φάγανε τίποτε μαζί με κανένα κομματόσκυλο, που δεν λάδωσαν και δεν λαδώθηκαν, που τρώνε ψωμί και όχι παντεσπάνι. Με την τσάπα στο χέρι, περπατώντας πίσω από το αλέτρι, στην οικοδομή και σε κακοπληρωμένες υπηρεσίες, στο ξεσκέσπαστο «μαγαζί» του χωραφιού, στο εμπόριο και στους ωκεανούς ή στα χαρακώματα του αληθινού πολέμου, οι αληθινοί Έλληνες αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και υπάρχουν. Είναι ο πατέρας, η μάνα σας, οι παππούδες, οι θείοι ή τ’ αδέρφια σας. Εσείς.
Δεν θα μας κάμψει ο Φόβος, θα φύγει και μαζί του θα φύγουν κι αυτοί που τον έσπειραν.
Εδώ είμαστε οι Έλληνες, κι η αληθινή Ηγεσία μας θα έρθει σύντομα να ενώσει λαϊκούς δεξιούς κι αληθινούς κεντρώους, το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και την πατριωτική αριστερά και θα νικήσουμε και σ’ αυτόν τον αγώνα.
