Δυνατές εικόνες και ανάλογα συναισθήματα συνθέτουν την παρουσία και συμμετοχή ενός Βολιώτη επιχειρηματία στην φετινή τελετή κατάδυσης του σταυρού, που πραγματοποιήθηκε στο λίκνο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο 39χρονος Δημήτρης Μεντεκίδης δεν δίστασε να βουτήξει στα παγωμένα νερά του Βοσπόρου, προκειμένου να λάβει την ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, συνεχίζοντας την παράδοση ετών. Ο τολμηρός Βολιώτης, ο οποίος ανέσυρε επί δώδεκα συνεχόμενα χρόνια τον σταυρό στον Βόλο, αποφάσισε φέτος να δώσει το «παρών» στην τελετή που πραγματοποιήθηκε με μεγαλοπρέπεια «αλλά και δρακόντεια μέτρα ασφαλείας» όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, στον Κεράτιο Κόλπο, παρουσία πολλών Ελλήνων, από διάφορες περιοχές. Η απόφασή του να μεταβεί οικογενειακώς στο Οικουμενικό Πατριαρχείο υπαγορεύθηκε από συναισθηματικούς λόγους καθώς «είμαι κατά το ήμισυ Πόντιος, από την πλευρά του πατέρα μου Σάββα, ο οποίος κατάγεται από την Τραπεζούντα και Μικρασιάτης από την πλευρά της μητέρας μου Νίτσας, η οποία κατάγεται από την Προύσα αντίστοιχα» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Στην θέα της απεραντοσύνης της Κωνσταντινούπολης δημιουργούνται «ανάμεικτα συναισθήματα, γιατί από την μια εντυπωσιάζεσαι από αυτά που βλέπεις και από την άλλη λυπάσαι, γιατί βλέπεις τι έχουμε αφήσει πίσω μας» θα πει ο κ. Μεντεκίδης, μιλώντας στον «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ». Εντυπωσιακή ήταν η συμμετοχή του κόσμου και η έντονη παρουσία του ελληνικού στοιχείου στην τελετή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετοί από τους τολμηρούς που βούτηξαν στα παγωμένα νερά του Βοσπόρου, μεταξύ δε αυτών και ένας 77χρονος, συμμετείχαν για πολλοστή φορά. Ο συμπολίτης που συμμετείχε στην διαδικασία ανάσυρσης του σταυρού από τα νερά του Βοσπόρου, πλησιάζοντας μάλιστα σε απόσταση αναπνοής τον πρώτο, τον Δημήτρη Κουζούνη, ομολογεί ευθαρσώς ότι δεν απογοητεύτηκε διότι ανέσυρε τον σταυρό ο νεαρός από την Θεσσαλονίκη, αλλά αντίθετα αισθάνθηκε έντονη συγκίνηση και χαρά. «Είναι δύσκολο, τονίζει, να περιγραφεί το συναίσθημα που νιώθεις όταν ασπάζεσαι τον σταυρό. Ήταν πολύ έντονα τα συναισθήματα για όλους μας. Όταν γυρίζεις το βλέμμα σου γύρω-γύρω και βλέπεις τα ελληνικά αρχοντικά σπίτια, τις εκκλησίες μας και τα τζαμιά, νιώθεις σαφώς ένα τελείως διαφορετικό συναίσθημα».
Ο Δημήτρης Μεντεκίδης δήλωσε συμμετοχή ένα μήνα πριν, προκειμένου να συμμετάσχει στην διαδικασία, ενώ αρκετοί συμμετείχαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ομιλών «το παλικάρι που έπιασε τελικά τον σταυρό, ήρθε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ενώ είχαμε ήδη επιβιβαστεί στο σκάφος και αυτό που μας έκανε πολύ καλή εντύπωση ήταν η επιθυμία του να
συμμετάσχει, παρότι δεν είχε μαγιό. Έδειξε ότι πραγματικά το πίστευε αυτό που ήθελε να κάνει». Το σημείο στο οποίο «στέκεται» με ιδιαίτερη έμφαση ο Δημήτρης Μεντεκίδης είναι τα πολύ αυστηρά μέτρα ασφαλείας και τα διεθνή τηλεοπτικά συνεργεία που κάλυψαν το γεγονός. «Υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις παντού, ήταν κυριολεκτικά αποκλεισμένος ο χώρος, ενώ υπήρχε και σκάφος της Τουρκικής Ακτοφυλακής στον χώρο όπου θα γίνονταν η τελετή ρίψης του σταυρού, καθώς και βατραχάνθρωποι τους οποίους είδαμε να πέφτουν νωρίτερα στην θάλασσα, ελέγχοντας ουσιαστικά υποβρυχίως τον χώρο. Παράλληλα, υπήρχαν δυνάμεις καταστολής πέριξ του χώρου, για την αποτροπή τυχόν επεισοδίων» εξηγεί ο συμπολίτης επιχειρηματίας.
Σε απόσταση αναπνοής
Ο Δημήτρης Μεντεκίδης βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από τον πρώτο και όπως εξηγεί, η διαδικασία είναι τελείως διαφορετική σε σχέση με τον Βόλο, καθώς λόγω των ισχυρών θαλάσσιων ρευμάτων η βάρκα που μετέφερε τους τολμηρούς κολυμβητές άλλαζε συνεχώς θέση. Παράλληλα ο Οικουμενικός Πατριάρχης ρίχνει τον σταυρό είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά «οπότε δεν γνωρίζαμε ακριβώς σε ποια κατεύθυνση θα είναι» αναφέρει ο Βολιώτης συμμετέχων. Πολύ σημαντικό είναι για τον ίδιο το γεγονός ότι είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και να παρακολουθήσει την θεία λειτουργία στον Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, λαμβάνοντας παράλληλα την ευλογία του κ. Βαρθολομαίου, τον οποίο χαρακτηρίζει «προσηνή και κοντά στους ανθρώπους».
Η εικόνα που αποκόμισε από την Κωνσταντινούπολη συνοψίζεται στην περιγραφή «είναι μια πολυπολιτισμική πρωτεύουσα με πλήθος κόσμου, ενώ αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι υπήρχε άρτια οργάνωση, καθαριότητα, τάξη στους κεντρικούς δρόμους στους οποίους κινούνται οι περισσότεροι τουρίστες». Οι εικόνες διαφοροποιούνται, ωστόσο, όταν βγαίνεις από τα στενά όρια του κέντρου, της πλατείας Ταξίμ, της Αγια Σοφιάς. «Βλέπεις δηλαδή την ανέχεια, αισθάνεσαι ανασφάλεια, είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα, νομίζεις ότι είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Αυτός ο κόσμος που ζουν οι ξένοι και αυτός ο κόσμος που ζουν οι ντόπιοι» θα πει ο Δημήτρης Μεντεκίδης.
Στη διάρκεια της ολιγοήμερης παραμονής στην Κωνσταντινούπολη, ο κ. Μεντεκίδης και τα μέλη της οικογένειάς του επισκέφτηκαν την Αγιά Σοφιά, τις παραδοσιακές αγορές και γενικά τα αξιοθέατα της περιοχής, συλλέγοντας πολύχρωμες εικόνες και συναισθήματα. Όπως ομολογεί παράλληλα ο ίδιος, την επόμενη χρονιά θα μεταβεί κατά πάσα πιθανότητα στα Πριγκιπόννησα, προκειμένου να συμμετάσχει στην ίδια διαδικασία. «Το να πιάνω τον σταυρό είναι μια διαδικασία στην οποία συμμετείχα γιατί είχα ένα τάμα, το οποίο έχει εκπληρωθεί και από κει και πέρα για μένα είναι πλέον θέμα συνήθειας. Δηλαδή δεν μπορώ να πιστέψω ότι φτάνουν οι συγκεκριμένες μέρες και θα κάνω κάτι άλλο. Υπάρχει πλέον μέσα στο αίμα μου, μέσα στο ρυθμό της ζωής μου» επισημαίνει.
Πλήρης συναισθημάτων
Η επιστροφή στα πάτρια, μετά από δωδεκάωρο κοπιαστικό ταξίδι, συνοδεύθηκε από έντονα συναισθήματα τα οποία δύσκολα μπορούν να περιγραφούν. «Είμαι εντυπωσιασμένος, ομολογεί, από αυτό που είδα και βίωσα. Τα συναισθήματα ήταν πολύ ωραία γιατί είχε πάρα πολύ κόσμο, συγκεκριμένα βρήκα και πολλούς φίλους από την ιδιαίτερη πατρίδα των γονιών μου, την Πτολεμαΐδα, συνομίλησα με πάρα πολύ κόσμο που ήθελε να με ρωτήσει για την συγκεκριμένη διαδικασία. Είναι τελείως διαφορετικό το κλίμα σε σχέση με το Βόλο, γιατί συγκεντρώνεται πολύς κόσμος αυτές τις μέρες στην Πόλη, ειδικά για να βρίσκεται στο Φανάρι την ημέρα των Θεοφανίων» προσθέτει.
Η εμπειρία είναι εκ των πραγμάτων σημαντική και το γεγονός ότι αρκετοί Έλληνες δίνουν το «παρών» υπογραμμίζει το δυνατό συναίσθημα και τις εντυπώσεις που αποκομίζουν. «Όταν βλέπεις ότι είσαι στον Κεράτιο Κόλπο, μπροστά σου βρίσκεται ο Πατριάρχης, πλήθος κόσμου, πίσω είναι το Πατριαρχείο, λίγο πιο πάνω φαίνεται η μεγάλη του Γένους Σχολή που ξεχωρίζει ως κτήριο, νιώθεις σίγουρα δέος και συγκίνηση, διότι βλέπεις ζωντανά μπροστά σου όσα έχεις ακούσει μόνο από διηγήσεις» υπογραμμίζει ο κ. Μεντεκίδης και προσθέτει κλείνοντας «επέστρεψα στο Βόλο πλήρης συναισθημάτων, πολύ γεμάτος και χαρούμενος, διότι μετείχα στην συγκεκριμένη, πολύ ξεχωριστή διαδικασία».
