Παρεμβαίνοντας στη συζήτηση σχετικά το νέο μεγάλο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, που θα προκύψει από τη συνένωσή του με τα ΤΕΙ Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, η παράταξη «Επιλογή Ευθύνης-Πάμε Μπροστά» εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Από τη στιγμή που το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε και προωθεί τη συγχώνευση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με τα ΤΕΙ Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, καθήκον της τοπικής κοινωνίας, των αιρετών και των φορέων της είναι να απαιτήσουμε τη με διαφανή και αδιάβλητα ακαδημαϊκά κριτήρια διαμόρφωση του νέου, μεγάλου Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, υπερασπιζόμενοι τη σύμφωνη με τον αρχικό σχεδιασμό σύγχρονη φυσιογνωμία του και την ανάπτυξή του με βάση τις ανάγκες του μέλλοντος.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι ανησυχητικό αιρετοί και φορείς, στους γειτονικούς κυρίως νομούς, να μιλούν και να κινούνται με όρους παρελθόντος, προβάλλοντας, στην ουσία, κριτήρια τοπικιστικά και πελατειακά, τα οποία βαφτίζουν ακαδημαϊκά προκειμένου να φανούν αξιόπιστοι, ή να επιλέγουν ρόλο «Πόντιου Πιλάτου» και σχολιαστή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αξίωση για μεταφορά από τον Βόλο στη Λάρισα της έδρας της Γεωπονικής Σχολής, θέμα που είχε αντιμετωπιστεί ήδη κατά την ίδρυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με υπεύθυνη και ορθολογική τεκμηρίωση. Λογικές του τύπου «κάθε πόλη και πανεπιστημιακή σχολή» είναι οπισθοδρομικό να καλλιεργούνται στον 21ο αιώνα.
Η τριακονταετής επιτυχημένη λειτουργία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και η εξέλιξη των σχολών και των τμημάτων του, όπως του Οικονομικού Τμήματος στον Βόλο, έχουν διαμορφώσει τους ακαδημαϊκούς όρους της περαιτέρω ανάπτυξής του. Επειδή, λοιπόν, το εγχείρημα της προωθούμενης συγχώνευσης είναι μεγάλο και ο κυβερνητικός σχεδιασμός έχει πολλά στοιχεία προχειρότητας, αυτό που θα πρέπει να απασχολεί τους αιρετούς και τους φορείς σε όλους τους θεσσαλικούς Νομούς, είναι η διασφάλιση των προϋποθέσεων της επιτυχούς μετεξέλιξης του Ιδρύματος. Με άλλα λόγια, η προάσπιση της σύγχρονης ακαδημαϊκής φυσιογνωμίας του, η εξασφάλιση των απαραίτητων, ανθρώπινων και υλικών, πόρων για την απρόσκοπτη λειτουργία του, η βιωσιμότητά του.
Οφείλουν, επομένως, όλοι, με παρρησία και ορθολογισμό, να πάρουν ξεκάθαρη θέση, με το βλέμμα, όχι στον τοπικό μικρόκοσμο, αλλά στη μεγάλη εικόνα, δηλαδή στη συνέχιση της ανοδικής πορείας του Πανεπιστημίου και της καταξίωσής του στο διεθνές ακαδημαϊκό περιβάλλον. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για τον Βόλο, την έδρα του Πανεπιστημίου, που σε αντίθεση με την εποχή στην οποία πάρθηκαν οι καθοριστικές αποφάσεις για την ίδρυση, την έδρα και τη φυσιογνωμία του Πανεπιστημίου, στην τωρινή κρίσιμη συγκυρία βρίσκεται δυστυχώς χωρίς πυξίδα, με μια τοπική ηγεσία αμέριμνη και αδιάφορη, χωρίς ιστορική μνήμη και χωρίς επιρροή στα κέντρα αποφάσεων.
Όσο για το Υπουργείο Παιδείας, που φέρει την ευθύνη της πολύ σοβαρής απόφασης της συγχώνευσης, οφείλει, αντιστεκόμενο σε πολιτικές πιέσεις, κομματικές εύνοιες και ψηφοθηρικές λογικές, να κρατήσει ανοιχτά τα αυτιά του στις θέσεις και τις προτάσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, στηρίζοντάς την ώστε να επιτελέσει το έργο της απρόσκοπτα.»
