ΤΟΠΙΚΑ

«Εργασιακό Μεσαίωνα στα Πανεπιστήμια» καταγγέλλουν συμβασιούχοι

εργασιακό-μεσαίωνα-στα-πανεπιστήμι-809610

Πριν από 15 χρόνια προσλαμβάνονταν με συμβάσεις έργου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Η πραγματικότητα επιβεβαίωσε ότι… ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Ξεκινούσαν με όνειρα στον επαγγελματικό στίβο και έφθασαν να έχουν ήδη περάσει τον μισό παραγωγικό και δημιουργικό επαγγελματικό τους βίο ως συμβασιούχοι. Σήμερα, το ένα πέμπτο του προσωπικού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας είναι συμβασιούχοι, που δεν έχουν εργασιακά δικαιώματα και ευκαιρίες εργασιακής εξέλιξης, μολονότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του ιδρύματος επί σειρά ετών.

Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ

Περίπου 100 εργαζόμενοι βρίσκονται σήμερα σε καθεστώς «εργασιακής ομηρίας» στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το θεσσαλικό ΑΕΙ δεν είναι το μοναδικό ίδρυμα που φιλοξενεί εργαζόμενους δύο ταχυτήτων: τους συμβασιούχους και τους μόνιμους. Εργασιακός «Μεσαίωνας», σε ιδρύματα που θα έπρεπε να λειτουργούν ως πρότυπα για την κοινωνία, επικρατεί στο σύνολο των πανεπιστημίων και τεχνολογικών ιδρυμάτων.

«Για λόγους που είναι γνωστοί και σχετίζονται τόσο με την υποχρηματοδότησή τους από την πολιτεία, όσο και με τις διοικητικές και θεσμικές ανεπάρκειες, δημιουργήθηκε, εν γνώσει των ίδιων των ιδρυμάτων αλλά και της πολιτείας, ένα μεγάλο νομικό, εργασιακό, διοικητικό, καθώς και ηθικό πρόβλημα. Το πρόβλημα αυτό υποσκάπτει την ανάπτυξη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και συνθέτει σκηνικό εργασιακού Μεσαίωνα στην καρδιά των οργανισμών, τα οποία θα έπρεπε να είναι πρότυπα δικαιοσύνης, οργάνωσης, αποτελεσματικότητας, αξιοκρατίας, λογικής, ευνομίας και κοινωνικής ευαισθησίας. Εκατοντάδες άνθρωποι εργαζόμαστε στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ εδώ και χρόνια, με συμβάσεις έργου ή εργασίας, αλλά στην πραγματικότητα εργαζόμαστε ως κανονικοί υπάλληλοι σε θέσεις και αντικείμενα, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των Ιδρυμάτων», αναφέρει ο εκπρόσωπος των 100 περίπου συμβασιούχων εργαζομένων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Αντώνης Σουλικιάς.

Σε μόνιμες θέσεις αλλά… συμβασιούχοι

Σύμφωνα με τον κ. Σουλικιά, οι συμβασιούχοι στελεχώνουν διοικητικές και τεχνικές υπηρεσίες όπως βιβλιοθήκες, γραμματείες προπτυχιακών και μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών, γραφεία πρακτικής άσκησης, επιτροπές ερευνών, οικονομικές και νομικές υπηρεσίες, πανεπιστημιακά γυμναστήρια, υπηρεσίες τμημάτων, υποδομές πληροφορικής και νέων τεχνολογιών, υποδομές κλινικών και εργαστηρίων κ.ά., παρέχοντας διοικητικό διαχειριστικό, τεχνικό έργο και υπηρεσίες. «Παρότι παρέχουμε υπηρεσίες με υποχρεωτική παρουσία ως υπάλληλοι με συγκεκριμένο ωράριο (σε πολλές περιπτώσεις ανεπίσημο και μη καταγεγραμμένο), εργαζόμενοι δίπλα σε μόνιμους και ΙΔΑΧ (ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου) υπαλλήλους με ομοειδή αντικείμενα, δεν έχουμε εργασιακά δικαιώματα, δεν καλυπτόμαστε από υπαλληλικούς κώδικες, συλλογικές συμβάσεις και μισθολόγιο, δεν μπορούμε να προσδοκούμε σε καμία επαγγελματική εξέλιξη, κίνητρα και κοινωνικές παροχές, δεν έχουμε δικαίωμα λόγου ή εκπροσώπησης σε συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων, αντιμετωπιζόμαστε στις πλείστες των περιπτώσεων φορολογικά και ασφαλιστικά ως «ελεύθεροι επαγγελματίες», με αποτέλεσμα να εργαζόμαστε υπό καθεστώς διαρκούς ανασφάλειας για το εργασιακό μας μέλλον, αδύναμοι να αντισταθούμε σε αδικίες και οδηγούμενοι στην αποδοχή ενός μίζερου εργασιακού πλαισίου. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, υπάρχει δυσκολία απόδειξης της πραγματικής εργασιακής εμπειρίας, αφενός λόγω αναντίστοιχης περιγραφής αντικειμένων και αναγραφόμενων χρονικών διαρκειών στις συμβάσεις έργου και αφετέρου λόγω εναλλαγής των φορέων χρηματοδότησης ή του ερευνητικού έργου για την ίδια ακριβώς θέση εργασίας», περιγράφει ο κ. Σουλικιάς την εργασιακή ομηρία που βιώνουν όχι μόνο οι συμβασιούχοι του Π.Θ. αλλά του συνόλου των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Ζητούν αποκατάσταση

Προ τριμήνου οι συμβασιούχοι «όμηροι» συναντήθηκαν και αποφάσισαν να οργανωθούν… Τα κοινά προβλήματα έφεραν εκπροσώπους από 21 ΑΕΙ και ΤΕΙ γύρω από το ίδιο τραπέζι.

Το πρώτο βήμα ήταν η συγκρότηση του συντονιστικού τους οργάνου που αποτελείται από εκπροσώπους των εξής ιδρυμάτων: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Πανεπιστήμιο Κρήτης, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΤΕΙ Ηπείρου, ΤΕΙ Θεσσαλίας, ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας, ΤΕΙ Κρήτης, ΤΕΙ Πελοποννήσου, ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο.

Από τα πρώτα της κιόλας βήματα, η συντονιστική επιτροπή φρόντισε να κάνει γνωστό το πρόβλημα της εργασιακής ομηρίας των συμβασιούχων, καθώς και της ανάγκης να αποκατασταθούν εργασιακά στα εκπαιδευτικά ιδρύματα όπου καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, προκειμένου έτσι να διασφαλιστεί η πολύτιμη συσσωρευμένη τεχνογνωσία και εμπειρία τους.

Εστειλαν υπόμνημα στον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου και αναμένουν συνάντηση μαζί του.

Τι ζητούν

Στο υπόμνημά τους προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, αναφέρουν:

«Απαιτούμε άμεσα από την πολιτεία να αναγνωριστεί, καταγραφεί, τεκμηριωθεί και θεραπευθεί μόνιμα και δίκαια το πρόβλημα της αναγνώρισης, αποκατάστασης της πραγματικής εργασιακής σχέσης όλων των συμβασιούχων, οι οποίοι εργάζονται σε αυτά επί σειρά ετών καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ως σχέσης εργασίας αορίστου χρόνου.

Στο πλαίσιο αυτό:

  • Καλούμε την πολιτεία και τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας, στο αμέσως επόμενο διάστημα, να αναγνωρίσουν άμεσα το πρόβλημα, με σαφή δημόσια διατύπωσή του από μέρους τους και δέσμευση για λύση του.
  • Ζητούμε, με ευθύνη της πολιτείας, των πανεπιστημίων και ΤΕΙ, να γίνει άμεσα καταγραφή από τις υπηρεσίες των Ιδρυμάτων όλων των συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ώστε να τεκμηριωθεί το πρόβλημα και να αναδειχθούν οι πραγματικές του διαστάσεις.
  • Διεκδικούμε, με ευθύνη της πολιτείας και των διοικήσεων των πανεπιστημίων και ΤΕΙ, να αναγνωριστεί/αποκατασταθεί άμεσα η πραγματική εργασιακή σχέση όλων των συμβασιούχων, οι οποίοι εργάζονται σε αυτά επί σειρά ετών καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, χωρίς να κινδυνεύσει η θέση κανενός εξ αυτών».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου