Περισσότερα από πενήντα χρόνια ευδόκιμης εμπορικής δράσης συμπλήρωσε αισίως ο γνωστός έμπορος Δημήτρης Παπανικολάου, ο οποίος τιμήθηκε από τον Σύλλογο Συνταξιούχων Εμπόρων για την επιτυχημένη δράση και προσφορά του στον κλάδο.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Η τιμητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή 4 Φεβρουαρίου, με αφορμή την εορταστική συνεστίαση του Συλλόγου Συνταξιούχων Εμπόρων ΟΑΕΕ-ΤΑΕ , οι οποίοι έκοψαν την πίτα στο κέντρο «Λίμνη», στο πάρκο Βαλαχή στη Νέα Ιωνία.
Ο κ. Παπανικολάου παρέλαβε με έκδηλη συγκίνηση την τιμητική πλακέτα, ενώ δήλωσε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ: «Μετά από 54 χρόνια στο κατάστημα, με όλες τις καταστάσεις που περάσαμε, ήταν συγκινητικό το ότι διατηρηθήκαμε τόσα χρόνια, και περισσότερο με τη βοήθεια της οικογένειας, των αδελφών μου και των συνεργατών μου, με τους οποίους ήμασταν πάρα πολύ συνδεδεμένοι για πολλά χρόνια».
Ο συνταξιούχος έμπορος Δημήτρης Παπανικολάου από την Κερασιά, είναι αυτοδημιούργητος και εργάστηκε σκληρά στη ζωή του. Εκανε προκοπή, εξελίχθηκε επαγγελματικά, και η φίρμα «Παπανικολάου» που υπάρχει μέχρι σήμερα στην Ερμού, είναι καρπός των άοκνων προσπαθειών του.
«Κατάγομαι από την Κερασιά, αλλά λόγω του πολέμου του 1940, μετακομίσαμε στην Ανω Κερασιά για να γλυτώσουμε. Οταν άρχισε ο εμφύλιος το 1947, μείναμε στην Κάπουρνα για ένα χρόνο και στη συνέχεια κατεβήκαμε στον Βόλο. Μας παραχώρησε μια θεία μας δωμάτιο για να ζήσουμε κι εμείς όπως και τόσοι άλλοι, στον Βόλο» θυμάται.
Από μικρή ηλικία μπήκε στη βιοπάλη, ενώ τα αδέλφια του Λεωνίδας και Κώστας πήγαιναν σχολείο, και στα πρώτα του βήματα εργάστηκε σε κατάστημα με είδη προικός στην οδό Ερμού με Ιωλκού. Οι καταστροφικοί σεισμοί του 1955, που άλλαξαν την καθημερινότητα και τη φυσιογνωμία της πόλης, αφάνισαν πολλά κτίρια και εμπορικά καταστήματα. «Λόγω του σεισμού διαλύθηκε το κτίριο όπου βρισκόταν το κατάστημα και έμεινα χωρίς δουλειά για δύο-τρία χρόνια. Πήγαινα νυχτερινό σχολείο με τον συμπατριώτη μου, Ηλία Λεφούση, και κάποια στιγμή, το 1958, επειδή δεν είχα σταθερό μεροκάματο, αποφάσισα να ανοίξω το δικό μου κατάστημα, αρχικά στην οδό Παύλου Μελά» αναφέρει ο κ. Παπανικολάου, καθώς ανατρέχει στην αφετηρία της εμπορικής του διαδρομής.
Στη συνέχεια, το κατάστημα μεταφέρθηκε στην οδό Ερμού και Παύλου Μελά, όπου λειτουργεί μέχρι σήμερα. «Όταν άνοιξα το κατάστημα, επεκτάθηκα σε έπιπλα μέχρι ηλεκτρικά είδη και έκτοτε καθιερώσαμε το έπιπλο, πουλώντας παράλληλα παπλώματα, στρώματα, μαξιλάρια, καρέκλες, κρεβάτια κλπ» υπογραμμίζει ο κ. Παπανικολάου, ο οποίος επεκτάθηκε και στον τομέα των στρωμάτων.
Ο ίδιος συνταξιοδοτήθηκε το 2010 και την εμπορική σκυτάλη παρέλαβε η κόρη του Εφη, για έξι περίπου χρόνια, για συνεχίσει ο ανεψιός του Αλέκος, στον οποίο μεταβίβασε την επιχείρηση.
«Είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου. Εμεινα για πολλά χρόνια στο εμπόριο και ίσως οφειλόταν στην καλή δουλειά, ίσως στην πελατεία που με εκτιμούσε ιδιαίτερα, διότι ερχόταν κόσμος από όλα σχεδόν τα χωριά του Πηλίου, τα νησιά, την περιφέρεια Βελεστίνου, τα Κανάλια, την Κερασιά» ομολογεί ο συνταξιούχος έμπορος, από τους πλέον επιτυχημένους του Βόλου.
Η σημερινή κατάσταση τον θλίβει κι όπως υπογραμμίζει «στεναχωριέμαι, γιατί οι νέοι δουλεύουν σκληρά και δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, λόγω της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί. Ανοιξα κατάστημα χωρίς χρήματα και με σκληρή δουλειά, κατάφερα να ορθοποδήσω. Σήμερα οι νέοι εργάζονται σκληρά, αλλά είναι δύσκολο να ανταπεξέλθουν με όλες τις δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν».
