Είναι από τα ρεπορτάζ που κάθε δημοσιογράφος εύχεται να μην του τύχει ποτέ. Να πρέπει να γράψει για έναν συνάδελφο και φίλο που έφυγε.
Μία από τις γνωστότερες παρουσίες της τοπικής δημοσιογραφίας και από τις πιο γνωστές φωνές στα βολιώτικα ερτζιανά έσβησε χθες ξαφνικά. Ο Γιάννης Ευαγγελόπουλος, από τους ακούραστους «εργάτες» του ρεπορτάζ, που για πολλά χρόνια είτε με τη δημοσιογραφική του πέννα είτε με το ραδιοφωνικό μικρόφωνο και την τηλεοπτική κάμερα κατέγραφε την επικαιρότητα και αναδείκνυε μέσω του ρεπορτάζ την καθημερινότητα των ίδιων των πολιτών, πέθανε χθες το απόγευμα στα 62 του χρόνια, προδομένος από την καρδιά του. Επέστρεφε από τη Θεσσαλονίκη, όπου είχε επισκεφθεί την μοναχοκόρη του, την Αμαλία, που την είχε παντρέψει ένα μήνα πριν, όταν κοντά στη ΒΙ.ΠΕ., σε ελάχιστη απόσταση από το Βόλο, αισθάνθηκε αδιαθεσία. Όταν μετά λίγα λεπτά το ασθενοφόρο που κάλεσε η σύντροφός του, η Σούλα Κώτσαλου που τον συνόδευε στο ταξίδι, τον μετέφερε στο Νοσοκομείο, ήταν πλέον αργά.
Η είδηση του θανάτου του κυκλοφόρησε αμέσως στο Βόλο και πάγωσε τους συναδέλφους του δημοσιογράφους και όσους τον γνώριζαν. Έκπληκτοι οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι προδόθηκε από την καρδιά του, καθώς ήταν γνωστό ότι ο Γιάννης έκανε υγιεινή ζωή, δεν κάπνιζε, γυμναζόταν και πρόσεχε την υγεία του. «Ήταν ξαφνικό» έλεγαν οι περισσότεροι. Η αλήθεια είναι ότι πριν λίγες μέρες μία άλλη αδιαθεσία τον είχε μεταφέρει στο Νοσοκομείο, όπου οι καρδιολόγοι διαπίστωσαν αρρυθμία στην καρδιά και του συνέστησαν μία απλή επέμβαση τοποθέτησης απινιδωτή. Ο ίδιος δεν έδωσε μεγάλη σημασία στο συμβάν. Δεν έδειξε να ανησυχεί, καθώς μία μετέπειτα εξέταση στεφανιογραφίας δεν έδειξε κάτι σοβαρό. Να ήταν αυτό το συμβάν μία προειδοποίηση πριν το χθεσινό μοιραίο; Κανείς δεν ξέρει. Το δυστυχώς βέβαιο είναι ότι ο Γιάννης αυτό το πρωινό, όπως και όλα τα επόμενα, δεν θα καλωσορίσει τη νέα μέρα ψιθυρίζοντας «Καλημέρα και Σήμερα», όπως το συνήθιζε, έτσι, σαν μία ενθύμηση της γνωστής ραδιοφωνικής εκπομπής του τοπικού κρατικού ραδιοσταθμού που για πολλά χρόνια ήταν η καθημερινή συντροφιά χιλιάδων Βολιωτών.
Η κηδεία του Γιάννη Ευαγγελόπουλου θα γίνει σήμερα στις 3 μ.μ., από τον Ι.Ν. του Αγ. Κωνσταντίνου.
Συλλυπητήρια
Συλλυπητήρια ψηφίσματα εξέδωσαν η Ένωση Συντακτών Θεσσαλίας και το Επικουρικό Ταμείο της Ένωσης Συντακτών, των οποίων ο Γιάννης Ευαγγελόπουλος ήταν μέλος από το 1977.
Στο άγγελμα του αιφνίδιου θανάτου του Βολιώτη δημοσιογράφου Γιάννη Ευαγγελόπουλου ο υπ. Δήμαρχος Βόλου Μαργαρίτης Πατσιαντάς έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Είμαστε συγκλονισμένοι από τον αιφνίδιο θάνατο του Βολιώτη δημοσιογράφου Γιάννη Ευαγγελόπουλου. Ο εκλιπών καταγράφεται ως ένας από τους σημαντικούς δημοσιογράφους στην πλούσια και μακρά διαδρομή του Τύπου στο Νομό Μαγνησίας. Ο Γιάννης θα καταγραφεί ανεξίτηλα στη μνήμη μας ως ένας ακάματος εργάτης του ρεπορτάζ, ως ένας άνθρωπος που με το ασίγαστο πάθος του και την ερευνητική του ματιά ήταν πάντα δίπλα στον πολίτη. Ήταν ένας σκαπανέας της ερευνητικής δημοσιογραφίας και ένας πρωτοπόρος της τοπικής ραδιοφωνίας, που αφήνει πλούσια παρακαταθήκη στους εν ενεργεία συναδέλφους του. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια και τα συλλυπητήρια των συνεργατών μου στους οικείους του».
Ο Γιάννης Ευαγγελόπουλος
Είχε γεννηθεί το 1948 στην Καρδίτσα και σπούδασε δημοσιογραφία στη Σχολή «Ομηρος». Μετά τα πρώτα επαγγελματικά βήματα που έκανε σε έντυπα της ιδιαίτερης πατρίδας του, από το 1974 ξεκίνησε να εργάζεται στη «Θεσσαλία» του Βόλου μέχρι το 1984. Ηταν ανταποκριτής στην ΕΡΤ και συνεργάτης της παλιάς τηλεοπτικής ενημερωτικής εκπομπής «Τρεις στον αέρα».
Οπου εργάστηκε, ο Γιάννης Ευαγγελόπουλος ασχολήθηκε με το ρεπορτάζ, που ήταν η ξεχωριστή του αγάπη. Πάντα δραστήριος και δημοσιογραφικά αεικίνητος, «κυνηγούσε» το θέμα, δίνοντας όμως την ανθρώπινη διάσταση σε κάθε ιστορία. Ο τρόπος με τον οποίο δούλευε τα ρεπορτάζ, τον έκανε ιδιαίτερα γνωστό στους αναγνώστες των εφημερίδων και τους ακροατές των ραδιοφωνικών σταθμών όπου εργάστηκε. Εκεί όμως που ο Γιάννης Ευαγγελόπουλος ξεχώρισε ήταν με τη συμμετοχή του στη δημοσιογραφική ομάδα με τους Ελένη Σταμούλη, Μάκη Μπαλλή, Κατερίνα Ακριβοπούλου, υπό τη διεύθυνση και καθοδήγηση του δημοσιογράφου Κώστα Ρεσβάνη, στην καθημερινή εκπομπή «Καλημέρα και Σήμερα» του τοπικού κρατικού ραδιοσταθμού. Κάθε πρωί από το 1983 μέχρι το 1990 ο Γ. Ευαγγελόπουλος με τα ρεπορτάζ που ετοίμαζε και παρουσίαζε, έδινε τον διαφορετικό τόνο στην εκπομπή.
Δεν αρνήθηκε στην επαγγελματική του ζωή τις δημοσιογραφικές προκλήσεις. Δεν δίστασε, μετά το ’90, να συμμετάσχει στη δημιουργία ενός άλλου ραδιοφωνικού σταθμού στο Βόλο, το «Δίκτυο FM», με εναλλακτικό πρόγραμμα στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία. Από το 1991 εντάχθηκε στο δυναμικό του τοπικού «Ράδιο ΕΝΑ», όπου μέχρι το 1999 είχε την ευθύνη της πρωινής ενημερωτικής εκπομπής. Ανέδειξε πλείστα τοπικά θέματα μέσα από το μικρόφωνο της εκπομπής, δίνοντας πάντα βήμα έκφρασης στους καθημερινούς ανθρώπους. Στις επιτυχίες του καταγράφεται η διοργάνωση πολλών ραδιοφωνικών «Μαραθωνίων» για την ενίσχυση αναξιοπαθούντων συμπολιτών, για την παροχή βοήθειας σε ασθενείς, για την προβολή των αιτημάτων κοινωνικών ομάδων.
Μετά τη συνταξιοδότησή του βρήκε το χρόνο να αναδείξει ένα άλλο ταλέντο του. Στις εικαστικές τέχνες. Δημιουργούσε πίνακες και εικαστικές συνθέσεις με αποξηραμένα άνθη που μάζευε μόνος του στις πολλές εξορμήσεις του στην ύπαιθρο και τα επεξεργαζόταν με έναν ιδιαίτερο τρόπο ώστε να μη χάνεται το χρώμα τους. Εργα του παρουσιάστηκαν σε πολλές εκθέσεις, αποσπώντας σχόλια θαυμασμού.
Θα μας λείψει
Είναι αναμφισβήτητο ότι ο Γιάννης θα μας λείψει. Σε όλους τους δημοσιογράφους του Βόλου. Σε όσους τον γνώρισαν και ιδιαίτερα σε όσους συνεργαστήκαμε μαζί του σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Θα μας λείψει ο τρόπος με τον οποίο «οσμιζόταν» το ρεπορτάζ, η ξεχωριστή «πινελιά» που έβαζε σε κάθε θέμα, η εργατικότητά του, ο τρόπος που συμβούλευε τους νεότερους συναδέλφους του ρεπορτάζ. Θα μας λείψει το καλαμπούρι που είχε έτοιμο σε κάθε συνάντησή μας, το σχόλιό του για πρόσωπα και πράγματα. Θα τον θυμόμαστε να τρέχει για το «θέμα», τα πρώτα χρόνια με ένα αυτόματο «πουχάκι» δίκυκλο και μετά με το πρώτο αυτοκίνητο που με κόπο είχε αποκτήσει. Να τρέχει με το μπλοκάκι και το μπικ έτοιμα για την καταγραφή και με το μικρό μαύρο τσαντάκι του που πάντα είχε μαζί του για να έχει πρόχειρο το κασετοφωνάκι του ραδιοφωνικού ρεπορτάζ. Όπως θα θυμόμαστε και το τεράστιο ραδιοτηλέφωνο «Μοτορόλα» που κουβαλούσε για να έχει πάντα πρόχειρη τη «ζωντανή» ραδιοφωνική σύνδεση. Πολλά χρόνια πριν βγουν τα κινητά τηλέφωνα και οι σημερινές ευκολίες. «Η είδηση δεν περιμένει» συνήθιζε να λέει. Δυστυχώς, Γιάννη, ούτε ο θάνατος περιμένει. Χτυπάει όταν δεν πρέπει, και πολύ συχνά εκείνους που δεν πρέπει.
Θα σε θυμόμαστε και θα σε αγαπάμε πάντα, γιατί μαζί ζήσαμε πολλά.
Οι συνάδελφοί σου από τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ
