Προχθές με το Ι.Χ. μου, στη Γορίτσα είπα να πάω,
μα δεν ήξερα μια ώρα, πως στη διαδρομή θα φάω.
Από την οδό Καρτάλη, ως τον Άναυρο να φτάσω,
τρία τέταρτα είχα κάνει και εκόντεψα να σκάσω.
Είχανε παρκάρει έτσι, κι είχε δρόμος απομείνει,
που όχι όχημα περνούσε, αλλά ούτε και πατίνι.
Πίστευα με «τόσα μέτρα», που ‘χε πάρει η Αρχή μας,
μες στους δρόμους θα κινούνταν, άνετα τα Ι.Χ. μας.
Μα είδα ότι όσα έλεγαν, δεν τα έχουν κάνει πράξη,
ώστε το αλαλούμ των δρόμων, να το βάλουνε σε τάξη.
Τώρα ακούω, η νέα Αρχή μας, κάποια μέτρα ότι θα πάρει
και την κίνηση στους δρόμους, λέει πως θα ξεμπλοκάρει.
Αν περιοριστεί σε κλήσεις, τίποτα δε θα κερδίσει,
τις διπλές, τριπλές, σταθμεύσεις, δε θα τις περιορίσει.
Ένας τρόπος μόνο υπάρχει, που απ’ όλους εκτιμάται
και περισσότερο από τις κλήσεις, κάθε οδηγός φοβάται.
Μέτρο που σε όσους Δήμους, έχουν ήδη εφαρμόσει,
στο κυκλοφοριακό τους, έχει μέγιστα αποδώσει.
Δυο γερανούς να πάρουν και τους δρόμους θα «οργώνουν»
κι όποιον άνομα παρκάρει, επί τόπου θα φορτώνουν,
θα τον οδηγούν σε μάντρα κι άμα από εκεί το πάρει
τέλη, πρόστιμα θα δίδει και της φύλαξης τα βάρη.
Αλλά σε αυτό το μέτρο, πριν ο Δήμος κάνει βήμα,
πάρκινγκ να εξασφαλίσει, χωρίς να εισπράττει χρήμα.
Γνώμη μου είναι πως το μέτρο, τ’ όλο πρόβλημα θα λύσει,
αν θέλει ο Δήμος να «ζυμώσει» κι όχι όλα να «κοσκινίσει»…
