Κοινωνικά ευαισθητοποιημένη και υπέρμαχη της προσφοράς είναι μια πολυτάλαντη Βολιώτισσα, η οποία έχει αναγάγει τον εθελοντισμό σε υπόθεση ζωής. Ο λόγος για τη δραστήρια Μάρω Αισώπου, η οποία προσφέρει εθελοντικά έργο στη Μονάδα Αλτσχάιμερ, προσπαθώντας να ξυπνήσει μνήμες του παρελθόντος στους ηλικιωμένους, με όχημα τον προφορικό λόγο, τα παραμύθια αλλά και τα παραδοσιακά τραγούδια, που ανοίγουν δρόμους και γέφυρες επικοινωνίας.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Σύζυγος, μητέρα τριών παιδιών και γιαγιά τριών εγγονιών, όπως αναφέρει με έμφαση, η Μάρω Αισώπου προσφέρει αθόρυβα, ως άνθρωπος προς άνθρωπο, υπογραμμίζοντας ότι «κάνει απλώς το αυτονόητο».
Αφηγείται παραμύθια που «αρέσουν πάρα πολύ στους πάσχοντες από τη νόσο Αλτσχάιμερ, τους θυμίζουν το παρελθόν. Όταν μοιράζομαι τα παραμύθια, έχω την αίσθηση ότι συμμετέχω σε κάτι διαδραστικό, κάνουμε από κοινού την συγκεκριμένη δράση» όπως αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Ηθοποιός, συγγραφέας, ποιήτρια, μα πάνω απ’ όλα γυναίκα της προσφοράς, βιώνει με συγκίνηση τη λάμψη της χαράς στο βλέμμα των ηλικιωμένων, καθώς θυμούνται οικείες εικόνες, ακούγοντας τα παραμύθια που αφηγείται, παρεμβάλλοντας παραδοσιακά τραγούδια. «Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα όταν τους βλέπεις να χτυπούν παλαμάκια, όταν χορεύουν ακούγοντας τα τραγούδια», υπογραμμίζει.
Τα συναισθήματα που βιώνει, αφηγούμενη παραμύθια στους ηλικιωμένους της Μονάδας Αλτσχάιμερ, είναι το ίδιο δυνατά κάθε φορά που ξεδιπλώνονται οι γέφυρες επικοινωνίας με όχημα τον προφορικό λόγο. «Αναπτύσσονται πολύ ωραίες δραστηριότητες στη Μονάδα Αλτσχάιμερ, και παράλληλα γίνονται δράσεις σε συνεργασία με σχολεία και νηπιαγωγεία, ούτως ώστε να φέρουν την τρίτη ηλικία κοντά στα παιδιά», επισημαίνει η ίδια, ανατρέχοντας σε κοινή δράση που πραγματοποιήθηκε στον Ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο της Αρσις, στην Μακρινίτσα.
Η Μάρω Αισώπου αναζήτησε «ένα παραμυθιακό μοτίβο που είναι κοινό σε βαλκανικές και αραβικές χώρες» και αφηγήθηκε συναρπαστικές ιστορίες, με τη βοήθεια μεταφραστών, που βοήθησαν τα προσφυγόπουλα να παρακολουθήσουν τη δράση. «Εβλεπες παιδιά που ήταν 18 ετών, έφηβοι, έχουν άλλα ενδιαφέροντα, να κάθονται γύρω-γύρω στην αυλή και να ακούν τα παραμύθια μαζί με τους ηλικιωμένους της Μονάδας Αλτσχάιμερ, και στη συνέχεια μας μαγείρεψαν φαγητά από την πατρίδα τους και φάγαμε όλοι παρέα» αφηγείται η κ. Αισώπου, ανατρέχοντας σε μια ακόμη συγκινητική στιγμή.
Αφιερώνει γενναιόδωρα τον ελεύθερο χρόνο της στην οικογένειά της, στον εθελοντισμό, στην ομάδα Volos Poetry Slam, της οποίας είναι μέλος, παράλληλα ετοιμάζει το νέο της θεατρικό έργο και αντικρίζει τη ζωή με αισιοδοξία, χαρίζοντας το φωτεινό της χαμόγελο στην κάθε μέρα που ανατέλλει, υπενθυμίζοντας με διακριτικότητα στους γύρω της ότι η προσφορά πηγάζει απ’ την ψυχή και κάνει πιο όμορφη την καθημερινότητά μας.
