Το καφενείο του Φορλίδα στο Λαύκο σήμα κατατεθέν για την πλατεία του χωριού
Στους τοίχους του είναι γραμμένη ιστορία 232 ετών! Από την πρώτη ημέρα που άνοιξε, το 1785, έως και σήμερα, 2017, λειτουργεί αδιάκοπα και μάλιστα από την ίδια οικογένεια. Πρόκειται για το παλιότερο παραδοσιακό ελληνικό καφενείο στην Ελλάδα, το καφενείο του Φορλίδα, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του Λαύκου στο Πήλιο. Από το μπαμπά στον γιο και από τον παππού στον εγγονό, το καφενείο του Φορλίδα συνεχίζει και σήμερα από γενιά σε γενιά τη μακραίωνη ιστορία του, σερβίροντας παραδοσιακό ελληνικό καφεδάκι και αναψυκτικά. «Εμείς κρατάμε την παράδοση», λέει ο κυρ Μανώλης που μαζί με τη σύζυγό του Μαρία, κάθε πρωί ανοίγουν την πόρτα του παραδοσιακού καφενείου για να εξυπηρετήσουν συγχωριανούς τους που θα το επισκεφθούν για τον πρωινό καφέ στην πλατεία και επισκέπτες του όμορφου χωριού, που θα το αναζητήσουν για να γίνουν κι εκείνοι μέρος της πολύχρονης ιστορίας του.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Το παλιότερο ελληνικό καφενείο βρίσκεται σήμερα στα χέρια του κ. Μανώλη Φορλίδα. «Από δέκα χρονών βοηθούσα τον πατέρα μου. Σκούπιζα κάθε πρωί την πλατεία», αναφέρει ο κ. Μανώλης, γιος του Ιωάννη και εγγονός του Εμμανουήλ Φορλίδα. «Όταν η μητέρα μου δεν μπορούσε πλέον να το δουλεύει, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με τη σύζυγό μου», περιγράφει ο κ. Φορλίδας την αλλαγή σκυτάλης.
Ο ίδιος μέχρι τότε εργαζόταν ως κουρέας, έκανε μεροκάματα στην οικοδομή, πάντα όμως βοηθούσε στο καφενείο που δεν έκλεισε ούτε μια μέρα επί δυόμισι αιώνες. «Το καφενείο δεν κλείνει ποτέ. Κι ας βρέχει κι ας χιονίζει. Ανοίγει κάθε πρωί στις 6 μέχρι τις 12 το μεσημέρι και κάθε απόγευμα στις 4 μέχρι τις 9 το βράδυ. Το καφενείο δίνει ζωή στην πλατεία και στο χωριό», λέει ο κ. Φορλίδας.
Ο ίδιος δεν περιμένει να βιοποριστεί από το καφενείο… «Το μεροκάματο δεν βγαίνει. Ένα βοήθημα μόνο για τη σύνταξη. Εχουμε και τα κτήματα, την παλεύουμε. Λόγω της κρίσης, υπάρχουν δυσκολίες. Και ο κόσμος είναι λιγότερος», αναφέρει.
Πελάτες, μεγάλες προσωπικότητες της εποχής
Κάποτε το καφενείο έσφυζε από ζωή και ήταν σημείο συνάντησης. Στις παραδοσιακές ψάθινες καρέκλες του, στις γωνίες του καφενείου, έχουν καθίσει επιφανείς της τότε εποχής. «Από το καφενείο έχει περάσει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Ερχόταν από τη Σκιάθο και ο πρώτος σταθμός του ήταν εδώ. Βλέπετε τότε το μαγαζί δεν ήταν μόνο καφενείο. Υπήρχε και κουρείο μέσα, και χασάπικο, λειτουργούσε κι ως ταβέρνα. Στο ταβάνι υπάρχουν ακόμη τα τσιγκέλια. Στο πάνω όροφο λειτουργούσε ως χάνι. Ερχόταν, άφηνε κάποιος το ζώο του και ο ίδιος διανυκτέρευε, μέχρι να ξημερώσει και να συνεχίσει τον δρόμο του», περιγράφει ο κυρ Μανώλης.
«Πελάτες του καφενείου ήταν και ο Βάρναλης, ο γυμνασιάρχης της Αργαλαστής, αλλά και ο Δελμούζος, ο διευθυντής του Παρθεναγωγείου Βόλου. Παππούδες μας έλεγαν ότι τους έφερναν λιθοβολώντας μέχρι εδώ, γιατί ήταν υπέρμαχοι της δημοτικής γλώσσας», διηγείται και ο ίδιος.
Λειτουργεί σε πέτρινο αρχοντικό
Το καφενείο λειτουργεί σε ένα ανακαινισμένο πέτρινο αρχοντικό στην κεντρική πλατεία του Λαύκου.
Και έχει διατηρήσει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα: ψάθινες καρέκλες, μαρμάρινα τραπεζάκια. «Κάποιες παρεμβάσεις που κάναμε στον χώρο ήταν αναγκαίες. Μας τις επέβαλλε το υγειονομικό. Αλλά δεν αλλάξαμε τον χαρακτήρα. Εμείς συνεχίζουμε να κρατάμε την παράδοση», λέει ο κ. Φορλίδας, που συνεχίζει παρά τα 76 του χρόνια να είναι κάθε πρωί στο μαγαζί.
«Ο γιος μου είναι στην Αθήνα μαζί με τα δυο μου εγγόνια. Δεν ξέρω αν θα δώσει το καφενείο με υπενοικίαση όταν κουραστούμε με τη σύζυγο», αναφέρει για το μέλλον του ιστορικού πλέον καφενείου του.
