Συγκλονίζει ο Στάθης Τοπαλίδης, προπονητής του Θανάση Καλογιάννη: «Καλό Παράδεισο λεβέντη μου…»
«Θανάση μου,
Από χθες βράδυ που έμαθα από φίλο δημοσιογράφο ότι μας εγκατέλειψες, προσπάθησα να συνειδητοποιήσω τι έγινε και έτσι απλά βρέθηκα μακριά, απόμακρα από την τρέχουσα πραγματικότητα, στον ξαφνικό ερχομό σου κοντά μου, μαζί με τους υπεύθυνους του Γυμναστικού Συλλόγου Καρδίτσας και τη γλυκιά μητέρα σου, δεκαετίες πίσω, ένα απόγευμα προπόνησης στον Γυμναστικό Σύλλογο Βόλου…
Είδα ένα ψηλόλιγνο παλικάρι με σπινθηροβόλα ματάκια να με κοιτούν ερευνητικά, από πάνω μέχρι κάτω, εγκρίνοντας έτσι την επιλογή να παραμείνεις μαζί μου, για τη συνέχιση της αθλητικής σου σταδιοδρομίας. Κολακεύτηκα που ο Γ.Σ. Καρδίτσας σε έφερε σε μένα.. Σχεδόν αμέσως κατάλαβα τις ικανότητές σου και «είδα» τις δυνατότητες που είχες. Οι εκτιμήσεις μου δεν με πρόδωσαν για τις προσδοκίες και τα όνειρά σου, ως νεαρό αθλητή, γιατί ήσουν ένα σπάνιο ή τουλάχιστον, μεγάλο ταλέντο, της εποχής σου. Αυτό σκεφτόμουν κάθε φορά που έβλεπα τις «δρασκελιές» σου στο κάρβουνο της ευθείας των 100μ του Γ.Σ.Β, όταν μαζί με αγαπημένους συναθλητές και συναθλήτριες, έκανες προπονήσεις.
Ατέλειωτες ώρες προπόνησης στον Βόλο, πολλές διακρίσεις, αμέτρητα μετάλλια, περισσότερες προσδοκίες, μεγαλύτεροι στόχοι, μεγαλύτερες δυνατότητές σου, μια απίθανη ανοδική πορεία.
Βρεθήκαμε μαζί για τέσσερα χρόνια στην Καλογρέζα, όλη μέρα, κάθε μέρα προπόνηση, μελέτη όλων των λεπτομερειών, σκληρή δουλειά, κατανόηση, εμπιστοσύνη, δέσιμο, ΑΓΑΠΗ…
Εδώ θα σταθώ εγώ, Θανάση μου, στην ΑΓΑΠΗ που ένιωθα και νιώθω για σένα, και σ’ αυτή που πήρα από σένα. Τα των επιτευγμάτων σου αφορούν όλους όσοι είδαν και εκτίμησαν την αθλητική σου πορεία, εγώ είχα την ευκαιρία να σε γνωρίσω πιο βαθιά και ξέρω ότι ξεχώριζες για την ευφυΐα, τη νηφαλιότητα και τη γενναιοδωρία ψυχής που είχες. Είχες αξίες δυνατές, ήξερες να δίνεις και να αναγνωρίζεις το σωστό και το όμορφο. Οι συζητήσεις μαζί σου ήταν απόλαυση, γιατί αναζητούσες συνεχώς κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι που να έχει νόημα και ουσία. Κοινωνικός όπως ήσουν, με κρυστάλλινες απόψεις για το σωστό και το λάθος. Με χαρούμενη διάθεση, με μετρημένα και σοφά λόγια, απέπνεες σιγουριά και γαλήνη. Παρά το νεαρό της ηλικίας σου, αναγνώριζες τις κακοτοπιές και πάντα ερχόσουν και συζητάγαμε όσα σε απασχολούσαν.
Οι αρετές σου και οι αξίες σου σε έκαναν ξεχωριστό, όπου κ αν βρεθήκαμε εντός και εκτός Ελλάδας. Πάντα μετρημένος, προσγειωμένος, ευθύς, ειλικρινής, ανθρώπινος. Εκτιμήθηκες και αγαπήθηκες για όλες τις αρετές σου, ως αθλητής, ως φοιτητής, ως επαγγελματίας αργότερα.
Έφυγες τόσο αναπάντεχα, τόσο άκαιρα… Δυσαναπλήρωτο κενό…
Όμως δεν θα ξεχαστείς, δεν θα σβήσεις. Θα σε ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ πάντα και θα Σ’ ΑΓΑΠΑΜΕ.
Θανάση μου, σε αποχαιρετώ με μεγάλο πόνο, γιατί δεθήκαμε με πολύ στενά δεσμά αυτά τα χρόνια, όπως πατέρας με παιδί… Σε αποχαιρετώ με μεγάλο σεβασμό, ευγνωμοσύνη και απέραντη ΑΓΑΠΗ…
Καλό Παράδεισο ΛΕΒΕΝΤΗ ΜΟΥ…»
