Το εικαστικό ταλέντο της Στέλλας Καραγκούνη πρωταγωνιστεί στην ενδιαφέρουσα έκθεση που εγκαινιάζεται αύριο και θα διαρκέσει έως τις 26 Μαΐου, στο καφέ των τεχνών (“Βάμμα νυκτός”). Η δημιουργός, η οποία έλκει την καταγωγή της από την Ευξεινούπολη, φοίτησε στην Σχολή Καλών Τεχνών με δασκάλους τον Δ. Μυταρά στο προκαταρκτικό, Δ. Καλαμάρα στην γλυπτική και Γ. Κολέφα στο ψηφιδωτό, απ όπου αποφοίτησε το 1980. Είναι μέλος του Συλλόγου Γλυπτών και έχει λάβει μέρος σε πολλές εκδηλώσεις, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η πλούσια εικαστική δραστηριότητα της ταλαντούχας δημιουργού και διδάσκουσας στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, ατομικές εκθέσεις στην Πάτρα, την Αθήνα, το Γαλλικό Ινστιτούτο Βόλου, το Σπίρερ και το Μεταξουργείο, στο πλαίσιο των “Εικαστικών Διαδρομών” του 2004. Οι χαρακτηριστικές μορφές της Στέλλας Καραγκούνη αποπνέουν αρχαιοελληνική αύρα και μαρτυρούν την ευαισθησία της δημιουργού, η οποία εξελίσσει διαρκώς την τεχνική και την θεματολογία των έργων της. Χαρακτηριστική είναι η άποψη που καταθέτει η Ιστορικός Τέχνης Μάγδα Κουμπαρέλου, η οποία υπογραμμίζει ότι “η καινούργια της εικαστική παραγωγή υποδηλώνει την ωριμότητα και το καταστάλαγμα τριών δεκαετιών πολυεπίπεδων αναζητήσεων και τη δημιουργία ενός προσωπικού μορφοπλαστικού λόγου γοητευτικού και ιδιαίτερου, ο οποίος με μοναδικό τρόπο κατάφερε να συνδυάσει τις δύο αγαπημένες τέχνες, τη ζωγραφική και την γλυπτική”.
Η εικαστική έκφραση της Στέλλας Καραγκούνη ενώνει δημιουργικά τις δύο προαναφερθείσες τέχνες κι όπως αναφέρει η Μάγδα Κουμπαρέλου “στην τελευταία της δουλειά με έργα μεγάλων διαστάσεων, παρουσιάζονται ζωγραφικοί πίνακες σε καμβά με γλυπτές μορφές, οι οποίες είναι δουλεμένες όχι σαν απλά ανάγλυφα, αλλά τρισδιάστατες. Η αναζήτηση και ο προβληματισμός σε ότι αφορά τα υλικά, την οδήγησε στο κατάλληλο υλικό το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στο τελάρο για να αποδώσει τους γλυπτούς όγκους. Με τη μαστοριά του γλύπτη, την οποία γνωρίζει πολύ καλά, δημιουργεί τις γλυπτές μορφές, τις επικολλά στο τελάρο και στη συνέχεια επεμβαίνει ζωγραφικά”. Στα περισσότερα θέματά της, όπου κυριαρχεί η μικτή τεχνική “κυριαρχεί η γυναικεία μορφή, αυτή η αρχέγονη της Μεγάλης Μητέρας Θεάς Γης, το θηλυκό στοιχείο αναλλοίωτο από το χρόνο”, ενώ ένα ακόμη “διαχρονικό επίσης θέμα που την απασχολεί είναι αυτό του ζευγαριού, συνδυασμένο πάντα με τη γονιμότητα και την συνέχιση της ζωής”. Η ανήσυχη και ευαίσθητη καλλιτέχνις “μας παραδίδει ένα έργο καλλιτεχνικής ωριμότητας, το οποίο από τη μια αναδεικνύει τους καρπούς της αγωνίας, της αναζήτησης και του προβληματισμού και παράλληλα μας ευαισθητοποιεί σε διαχρονικές αξίες, οι οποίες σε χαλεπούς καιρούς πολιτισμικής κρίσης όπως οι μέρες που ζούμε, κινδυνεύουν επικινδύνως με εξαφάνιση, όπως πολλά είδη του πλανήτη μας” καταλήγει η ιστορικός τέχνης.
Τέχνη με γυναικεία ευαισθησία
