ΤΟΠΙΚΑ

Ανθρωπο ψάχνω για να βρω…

ανθρωπο-ψάχνω-για-να-βρω-851206

Άνθρωπο ψάχνω για να βρω, όπως το Διογένη,
μα δεν τον βρίσκω πουθενά κι ο κόπος μ’ απομένει.

Άνθρωποι δεν υπάρχουνε, μονάχα ανθρωπάκια,
αχάριστα, αδιάφορα, πήλινα στρατιωτάκια.

Έχουμε γίνει απάνθρωποι, κρίμα μεγάλο κρίμα,
γιατί έχουμε μες στη ζωή, μόνο σκοπό το χρήμα.

Χάθηκε το φιλότιμο, η λεβεντιά, η αγάπη,
και βασιλεύει η ψευτιά, το μίσος κι η απάτη.

Το άδικο, τη μπαμπεσιά, σε τούτο δω τον κόσμο,
έχουμε κάνει φαίνεται, μες τη ζωή μας νόμο.

Κάνεις καλό και συναντάς μόνο αχαριστία,
που είναι η μεγαλύτερη απ’ όλες αμαρτία.

Σε γλείφει ο άλλος συνεχώς, να κάνει τη δουλειά του,
και όταν τακτοποιηθεί σε γράφει στα παλιά του.

Τον άλλο βοηθάς πολύ, του φέρεσαι όπως πρέπει,
περνά στο δρόμο δίπλα σου, κάνει πως δε σε βλέπει.

Φιλότιμο και μπεσαλή, άνθρωπο να χει χάρη,
με κιάλια τώρα ψάχνουμε, το πήρατε χαμπάρι;

Ήθος, αξίες, σεβασμός, θα σας το πω με θλίψη,
αυτά έχουνε προ πολλού, απ’ τη ζωή εκλείψει.

Αρχίζω και παραμιλώ, με όλα αυτά που συμβαίνουν,
χοληστερίνες, ζάχαρα και πίεση ανεβαίνουν.

Και δεν μπορώ ν’ αντισταθώ, στον πειρασμό και βρίζω,
μ’ επίθετα «κοσμητικά», συχνάκις τον στολίζω.

Άνθρωπε, είσαι γάιδαρος, φωνάζω κι όλος τρέμω,
μήπως όμως τον αδικώ, τον γάιδαρο, τον έρμο;

Γιατί, φίλε μου ο γάιδαρος, στο φέρσιμο τους τρόπους,
πολλές φορές καλύτερος, είναι κι απ’ τους ανθρώπους.

Βόλος 1-4-2007

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου