Διατίθενται προς πώληση πάνω από οχτώ χρόνια, αλλά το αγοραστικό ενδιαφέρον είναι σχεδόν μηδενικό – Πρόκειται κυρίως για μεγάλη ή παλιά ακίνητα
Πονοκέφαλος είναι για τους ιδιοκτήτες τα ακίνητα που παραμένουν στα αζήτητα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενδεχομένως και μια δεκαετία ακόμη, λόγω λειτουργικών εξόδων και ΕΝΦΙΑ κατά κύριο λόγο, που είναι ο νούμερο ένα παράγοντας στην κλίμακα του ενδιαφέροντος των εν δυνάμει αγοραστών. Σύμφωνα με υπολογισμούς, τα ακίνητα που διατίθενται προς πώληση για μεγάλο χρονικό διάστημα και προσελκύουν μικρό ή μηδενικό αγοραστικό ενδιαφέρον, είναι περίπου 500 στον Βόλο.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Το πρόβλημα εμφανίζεται κυρίως στα μεγάλα διαμερίσματα και στα παλιά ακίνητα που δεν έχουν ανακαινιστεί, ενώ οι προτιμήσεις των εν δυνάμει επενδυτών στρέφονται κατά κύριο λόγο στα μικρά διαμερίσματα, σύμφωνα με τις τάσεις της εποχής και των οικονομικών δυνατοτήτων της συντριπτικής πλειοψηφίας.
«Τα μεγάλα ακίνητα δεν προσελκύουν πλέον τους αγοραστές» αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο αρχιτέκτων – μηχανικός Τριαντάφυλλος Παπαγεωργίου, πρόεδρος του Συλλόγου Κατασκευαστών Ιδιωτικών Έργων Μαγνησίας και αντιπρόεδρος στον αντίστοιχο πανελλήνιο σύλλογο.
«Αυτά που δυσκολεύονται να πουληθούν», συνεχίζει, «είναι ακίνητα από 140 τετραγωνικών και πάνω ή μονοκατοικίες, που είναι η πλειοψηφία αυτών των μεγάλων ακινήτων. Είναι μεγάλα διαμερίσματα που έτυχε να γίνουν σε εποχές μεγάλης οικονομικής ευμάρειας και σήμερα οι ενδιαφερόμενοι αδυνατούν να τα αγοράσουν, σε όποια τιμή κι αν πουληθούν. Ουσιαστικά έχουν πολύ μικρή ζήτηση».
Ο λόγος για τον οποίο μπαίνουν, ουσιαστικά, στο περιθώριο του ενδιαφέροντος, είναι -πέραν του κόστους αγοράς- τα παρελκόμενα, δηλαδή τα λειτουργικά έξοδα, τα οποία λειτουργούν αποτρεπτικά για την πλειοψηφία. «Είναι πολύ μικρό το αγοραστικό κοινό, ακόμη κι αν πωληθούν κάτω του κόστους. Ταυτόχρονα, σημειώνει ο ίδιος, έχουμε ακίνητα στο Πήλιο τα οποία πωλήθηκαν σε πολύ υψηλές τιμές, και αυτό δείχνει κάποια δεδομένα τα οποία δεν τα γνωρίζαμε. Υπάρχει, δηλαδή, αγοραστικό ενδιαφέρον από ξένους και έχουν γίνει αγοραπωλησίες ακινήτων μέσα στο καλοκαίρι, σε τιμές προ κρίσης».
«Γενικώς υπάρχει έντονη τάση αυτή την εποχή στα μικρά ακίνητα. Τα μικρά ακίνητα έχουν μεγάλη ζήτηση» τονίζει ο κ. Παπαγεωργίου, ο οποίος παρατηρεί, ταυτόχρονα, ότι η οικοδομική δραστηριότητα είναι πλέον «παγωμένη», δεν υφίσταται επί της ουσίας.
Το προφίλ των ακινήτων
Η Ρίτα Σκούρτη – Σταυροπούλου, υπεύθυνη κτηματομεσιτικού γραφείου, αναφέρει ότι τα ακίνητα που παραμένουν στα αζήτητα είναι συνήθως ακίνητα περιφερειακά της πόλης. «Δεν κινούνται καθόλου μαγαζιά και διαμερίσματα που βρίσκονται περιφερειακά του κέντρου» υπογραμμίζει.
Στα αζήτητα είναι επίσης τα πολύ μεγάλα διαμερίσματα, πάνω από 130 τετραγωνικά ή ακίνητα που δεν έχουν ανακαινιστεί. «Στα αζήτητα είναι γενικώς τα παρατημένα και αφρόντιστα σπίτια, τα παλιά διαμερίσματα, για τα οποία υπάρχει ωστόσο ενδιαφέρον το τελευταίο διάστημα από οικονομικούς μετανάστες. Δηλαδή, παλιά διαμερίσματα στο κέντρο, τα οποία δεν έχουν θέρμανση, διότι δεν λειτουργεί πλέον το σύστημα θέρμανσης λόγω ασυμφωνίας των ενοίκων της πολυκατοικίας, έχουν παλιά κουφώματα, δεν έχουν ανακαινιστεί ποτέ και γενικώς είναι αφρόντιστα, είναι στα αζήτητα», επισημαίνει η ίδια.
Σε πολλά μεγάλα διαθέσιμα ακίνητα, το πωλητήριο μπήκε πριν από την κρίση και παραμένει ακόμη αναρτημένο, διότι ο έλληνας αγοραστής δεν τα προτιμάει. «Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην αγορά ακίνητα που πωλούνται τα τελευταία οκτώ και πλέον χρόνια. Μπήκε το πωλητήριο προ κρίσης, όταν είχαν τιμή υψηλή, μάλλον ταυτόσημη της εποχής τότε, που όμως στην πορεία, μπαίνοντας στην κρίση, άρχισαν να βγαίνουν στο περιθώριο και φτάσαμε σήμερα, παρότι έχουν κατεβάσει οι ιδιοκτήτες την τιμή, τα συγκεκριμένα ακίνητα να παραμένουν στα αζήτητα», σημειώνει η ίδια.
Περιφερειακά καταστήματα
Στη λίστα των δεκάδων αδιάθετων ακινήτων καταγράφονται επίσης και περιφερειακά μαγαζιά, τα οποία βρίσκονται σε δρόμους οι οποίοι δεν είναι οι απόλυτα κεντρικοί. «Όποιο μαγαζί δεν είναι σε θέση προβολής, δεν πωλείται εύκολα. Ακόμη και στην Αναλήψεως που θεωρητικά ήταν ένας κεντρικός δρόμος πάντα, υπάρχουν μαγαζιά που είναι προς πώληση, πάνω από τέσσερα χρόνια. Η τάση αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη και λόγω ΕΝΦΙΑ και λόγω στενότητας» επισημαίνει η ίδια.
Δύσκολα πωλούνται επίσης εξοχικές κατοικίες που δεν είναι μπροστά στο κύμα, δεν έχουν θέα, δεν έχουν πρόσβαση, ενώ το ίδιο ισχύει για κάποια αγροτεμάχια. «Υπάρχουν αγροτεμάχια που δεν έχουν εύκολη πρόσβαση, δεν είναι σε τουριστικά σημεία, δεν έχουν ιδιαίτερη θέα και αυτά δεν πρόκειται να πουληθούν εύκολα. Υπάρχουν χρόνια και αυτά στην αγορά» προσθέτει η κ. Σκούρτη.
Οι τάσεις στο χώρο του real estate έχουν διαφοροποιηθεί κατά πολύ σε σύγκριση με τις εποχές της ευμάρειας, προ κρίσης, όταν τα μεγάλα ακίνητα ήταν στις δόξες τους κι έδιναν την αίσθηση της χλιδής και της ευμάρειας. Τα δεδομένα άλλαξαν άρδην τα τελευταία χρόνια και οι κατασκευαστές ακολουθούν το ρεύμα της εποχής, κατασκευάζοντας μικρά διαμερίσματα. «Ο κόσμος έχει δυσκολία να αγοράσει ένα μεγάλο διαμέρισμα, ακόμη κι αν είναι καινούργιο, γιατί όλοι προβληματίζονται για τα λειτουργικά έξοδα και τον φόρο που θα κληθούν να πληρώσουν», σημειώνει η υπεύθυνη κτηματομεσιτικού γραφείου, δίνοντας το στίγμα της αγοράς που διαμορφώνεται ανάλογα με τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες.
Όσοι ιδιοκτήτες έχουν οικονομικό πρόβλημα είναι διατεθειμένοι να μειώσουν κατά πολύ την τιμή πώλησης εάν εκδηλωθεί ενδιαφέρον από αγοραστή, ενώ άλλοι που δεν αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα, περιμένουν απλά να εκδηλωθεί το ανάλογο αγοραστικό ενδιαφέρον. «Δεν είναι όμως θέμα τιμής, αλλά λειτουργικού κόστους», τονίζει η Ρία Σκούρτη – Σταυροπούλου, η οποία αναφέρει παράλληλα ότι δεν πωλούνται εύκολα τα διαμερίσματα που βρίσκονται σε δρόμους ευρείας κυκλοφορίας. «Ο κόσμος που αγοράζει αυτή τη στιγμή, έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα σε πάρα πολλά είδη ακινήτων, οπότε θα διαλέξει αυτό που τον συμφέρει καλύτερα για τους δικούς του προσωπικούς λόγους. Η γιατί έχει την καλύτερη τιμή ή καλύτερη θέα, πιο ήσυχη γειτονιά, αναλόγως τι ζητάει ο καθένας», υπογραμμίζει η ίδια.
Εξοντωτικοί φόροι
Της Νεοκλείας Κρατήρα, δικηγόρου, πρόεδρου Συλλόγου Ιδιοκτητών Ακινήτων Βόλου
Ακίνητα στα αζήτητα δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν στην κυριολεξία. Θα ήταν σαν ασέβεια στον κόπο και ιδρώτα τόσων γενεών. Η ιδιοκτησία είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου, κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα και σε Διεθνείς Διακηρύξεις των Δικαιωμάτων. Όμως, η στοχευμένη εξόντωση των κατόχων ιδιωτικής περιουσίας, έχει οδηγήσει να μην μπορεί να συνεχίσει να είναι το ακίνητο επενδυτικό εργαλείο με απόδοση όπως στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Οπότε παρατηρείται το φαινόμενο, τα τελευταία χρόνια να υπάρχουν ακίνητα, είτε προς πώληση είτε προς ενοικίαση, στα αζήτητα.
Παλαιότερα, δεν πρόφταινε ένας επαγγελματικός χώρος να ξενοικιαστεί και οι προσφορές έπεφταν βροχή. Στις μέρες μας που η επαγγελματική δραστηριότητα έχει σταθεί στο ναδίρ, που το μόνο που ξεκινάει είναι κάθε είδους και μορφής επιχείρηση εστίασης και ψυχαγωγίας, δυστυχώς η προσφορά είναι μεγαλύτερη της ζήτησης και υπάρχει το κριτήριο της επιλογής. Έτσι, ενώ παλαιότερα ο ιδιοκτήτης διάλεγε και έθετε τους όρους του, σήμερα είναι στην αδύναμη πλευρά και βλέπει το ακίνητό του ξενοίκιαστο για πολλούς – πολλούς μήνες.
Αντίστοιχα, στα πωλούμενα ακίνητα. Όταν η Πολιτεία επεξεργάζεται συνεχώς μεγαλύτερους φορολογικούς συντελεστές, ιδιαίτερα για εκείνη τη κατηγορία πολιτών που ήδη υφίστανται τις μεγαλύτερες επιβαρύνσεις (ενεργειακό πιστοποιητικό, πιστοποιητικό μη αυθαιρεσιών κ.λπ. που έρχονται) πώς αλήθεια να αγοράσει ο άλλος; Έτσι, έχουν παγώσει και οι αγοραπωλησίες, το όνειρο απόκτησης κατοικίας για νέα ζευγάρια απομακρύνεται , τη στιγμή μάλιστα που οι τράπεζες είναι φειδωλότατες στη χρηματοδότηση. Αλλά και οι επενδυτικές αγοραπωλησίες έχουν παγώσει, δεδομένου ότι αν δεν σου αποφέρει απόδοση το ακίνητο, γιατί να το αγοράσεις; Για να το συντηρείς εργαζόμενος; Και γι’ αυτούς που αδυνατούν να πληρώσουν, περιλαμβάνονται κατασχέσεις λογαριασμών, ακινήτων κ.λπ. Είθε όλοι να δούμε το παράδειγμα της Κύπρου, που μείωσε τη φορολογία ακινήτων και είδε την οικονομία της να παίρνει μπρος.
