Η μοναχή Φεβρωνία, κατά κόσμον Γεωργία Καφίδα, αφιερωμένη στον στόχο της για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση
Πιστεύει στις ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και στη δυνατότητα να μπορούν όλοι οι μαθητές ισότιμα να κάνουν πράγματα από τον τόπο τους. Σε αυτόν τον ιερό σκοπό είναι αφιερωμένη η Βολιώτισσα μοναχή Φεβρωνία, κατά κόσμον Γεωργία Καφίδα, διευθύντρια και ψυχή ενός ολόκληρου σχολείου: του ΕΠΑΛ Φραγκίστας στην ορεινή Ευρυτανία.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Η Γεωργία Καφίδα είναι απόφοιτος του τμήματος Φιλολογίας Ιωαννίνων και διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής. Όταν αποφοίτησε από τη σχολή της αποφάσισε να μονάσει στο Πήλιο. «Ήθελα να ασκηθώ πρώτα και μετά να βγω στην κοινωνία για να μπορέσω να προσφέρω», αναφέρει μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ. Πέρασε μία διετή περίοδο προσαρμογής στα εγκόσμια, προσφέροντας τις υπηρεσίες της στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος πριν διοριστεί το 2001 στη Β’ Ευρυτανίας. Εκεί υπηρετεί τα τελευταία 16 χρόνια, χωρίς ποτέ να έχει καταθέσει αίτημα απόσπασης ή μετάθεσης.
Διορίστηκε στο ΤΕΕ Φραγκίστας, όπου δίδασκε και από το 2003 έγινε διευθύντρια της σχολικής μονάδας. Όταν είχε πρωτοαναλάβει καθήκοντα, το σχολείο φιλοξενούνταν σε ένα δημοτικό κτίριο. Η ίδια συμμετείχε σε δημοτική πρωτοβουλία για την ανέγερση νέου κτιρίου. Το αίτημα της κοινωνίας είχε βαλτώσει για μία τριετία, η ίδια όμως το έφερε ξανά στο προσκήνιο, και το 2005 ήταν εκείνη που παραλάμβανε το νέο κτίριο από τον ΟΣΚ.
Όταν το 2006 έγινε η αλλαγή των ΤΕΕ σε ΕΠΑΛ, και περί τα 200 ΤΕΕ σε όλη τη χώρα έκλεισαν επειδή είχαν λίγους μαθητές, η ίδια πάλεψε και κατάφερε να κρατήσει «ζωντανό» το σχολείο που λειτούργησε ως ΕΠΑΛ. «Είχα τη νομική καθοδήγηση του κ. Νίκου Μπαμπανίκου διευθυντή σε ΕΠΑΛ στον Βόλο», επισημαίνει η ίδια.
Η πολύτιμη δράση της όμως δεν περιορίζεται εκεί. Το σχολείο αποτέλεσε επί σειρά ετών θερμοκοιτίδα εκπαίδευσης και πολιτισμού: δημιουργήθηκαν αθλητικές εγκαταστάσεις, για αρκετά χρόνια λειτουργούσε ως επιμορφωτικό κέντρο ενηλίκων για τις νέες τεχνολογίες και ξένες γλώσσες, ως κέντρο πρόσθετης διδακτικής στήριξης, ως κέντρο σχολικών δραστηριοτήτων.
Το σημαντικότερο είναι όμως ότι μία Βολιώτισσα μοναχή κατάφερε να κρατήσει ανοιχτό και ζωντανό ένα σχολείο που αποτελεί κοιτίδα μόρφωσης και πολιτισμού για την ύπαιθρο Ευρυτανίας και εξυπηρετεί μαθητές από τρεις νομούς: την Ευρυτανία, την Άρτα και την Αιτωλοακαρνανία.
Πώς το έκανε αυτό; Με προσωπικά της έξοδα, έστελνε προσωπικές επιστολές, e-mail και επισκεπτόταν πόρτα-πόρτα οικογένειες στην ορεινή Ευρυτανία που είχαν παιδιά τελειόφοιτους γυμνασίου, προκειμένου να προβάλλει τα οφέλη της επαγγελματικής εκπαίδευσης και να καλέσει τους γονείς να εγγράψουν τα παιδιά τους στο ΕΠΑΛ Φραγκίστας. Στο μαθητικό δυναμικό, με δική της προτροπή, δεν εγγράφονταν μόνο μαθητές Λυκείου, αλλά και ενήλικες, γυναίκες που δεν είχαν απολυτήριο Λυκείου, άντρες εργαζόμενοι, νέοι άνεργοι που ήθελαν μια ευκαιρία στη ζωή τους.
Μόλις 13 μαθητές ήταν αρκετοί για να κρατηθεί ανοιχτό το σχολείο, έστω και με μία μόνο ειδικότητα, αυτή της πληροφορικής.
«Θέλω να δείξω στους ανθρώπους ότι μπορούν να κάνουν πράγματα από τον τόπο τους», ανέφερε η μοναχή Φεβρωνία, η οποία μάλιστα πέρυσι τον Δεκαπενταύγουστο είχε βραβευτεί για τη δράση της.
Στο στόχαστρο
Η δράση της μοναχής Φεβρωνίας για να κρατηθεί ανοιχτό ένα σχολείο, έγινε γνωστή στο πανελλήνιο το τελευταίο διάστημα. Ο προϊστάμενος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ευρυτανίας, την κατηγόρησε ούτε λίγο ούτε πολύ για πλασματικές εγγραφές στο σχολείο, διέταξε προκαταρκτική και ΕΔΕ, και στα μέσα Ιουλίου περίπου πέρασε από πενταμελές πειθαρχικό συμβούλιο. Με οριακή πλειοψηφία, 3 υπέρ και 2 κατά, αποφασίστηκε η απομάκρυνσή της από τα καθήκοντά της.
Στον Τύπο της Ευρυτανίας, όπως και σε πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ, η απομάκρυνσή της χαρακτηρίστηκε «τιμωρία χωρίς έγκλημα». Στο πλευρό της, η μοναχή Φεβρωνία έχει συναδέλφους της, γονείς και μαθητές της, που έχουν αναγνωρίσει την προσφορά της και τη στηρίζουν στο δικαστικό αγώνα που ξεκινά ενάντια στην άδικη απομάκρυνση από τη θέση της. Χαρακτηριστικό απόσπασμα της τεκμηριωμένης εισήγησης ενός εκ των δύο αιρετών καθηγητών που τάχθηκαν υπέρ της απαλλαγής της από τις κατηγορίες που τη βάρυναν, και οι οποίες «δεν παράγουν παράνομο αποτέλεσμα»: «Η συγκεκριμένη διευθύντρια αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και είναι τιμή που υπηρετεί σε σχολείο της περιφέρειάς μας».
