ΤΟΠΙΚΑ

Εκδήλωση μνήμης σήμερα στη Ν. Ιωνία για τους εκτελεσθέντες στο Καζανάκι

εκδήλωση-μνήμης-σήμερα-στη-ν-ιωνία-για-450146

Παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, δεκάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, παραβρέθηκαν στο πολιτικό μνημόσυνο στους ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο της Ν. Ιωνίας που έγινε στα πλαίσια των φετινών εκδηλώσεων μνήμης και τιμής στους εκτελεσμένους στο Καζανάκι την περίοδο 1947-1949 που διοργανώνουν η Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ και το παράρτημα Βόλου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Στους τάφους κατατέθηκαν στεφάνια εκ μέρους της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ, των Τ.Σ. της ΚΝΕ στην περιοχή και του Δ.Σ. του παραρτήματος Βόλου της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ. Στον πρώτο τάφο έγινε και χαιρετισμός από τον Θανάση Βογιατζή, μέλος του ΔΣ του παραρτήματος Βόλου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται αύριο Δευτέρα 29 Μαΐου, στις 7 μ.μ. στο χώρο των εκτελέσεων. Για τη διευκόλυνση της μετακίνησης θα δρομολογηθεί αστικό λεωφορείο που θα αναχωρήσει από την αφετηρία στις 6:30 μ.μ., με την ένδειξη «ΚΑΖΑΝΑΚΙ» και θα επιβιβάζει στις στάσεις της διαδρομής: Λαμπράκη, Ιάσωνος, Κ. Καρτάλη, Αναλήψεως, Αναπαύσεως, Καζανάκι.

Στην ομιλία του ο Θανάσης Βογιατζής μεταξύ άλλων τόνισε: «Οι τρεις Ομαδικοί τάφοι που έχουν απομείνει σε αυτό εδώ το Νεκροταφείο από εκείνη την περίοδο του Εμφυλίου, υπογραμμίζουν την οξύτητα της ταξικής αντιπαράθεσης που πήρε η ταξική αντιπαράθεση και στην περιοχή μας παρ’ ότι δεν ήταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, αλλά και της χωρίς όρια δράσης και αποφασιστικότητας της αστικής τάξης και των πολιτικών εκπροσώπων της με στόχο την υπεράσπιση της εξουσίας της αλλά και την εξόντωση των λαϊκών αγωνιστών, που αμφισβήτησαν την εξουσία της.

Οι αστικές δυνάμεις, μετά την απελευθέρωση για να αντιστρέψουν πλήρως και προς όφελός τους το συσχετισμό των δυνάμεων και για να σταθεροποιήσουν την εξουσία τους, κατέφυγαν στη δολοφονική βία και στην πιο ωμή τρομοκρατία, επέλεξαν το αιματοκύλισμα, στηριγμένες στην αμερικανική οικονομική, στρατιωτική και πολιτική ενίσχυση, μετά την εκφρασμένη φανερή αδυναμία της Μεγάλης Βρετανίας να συνεχίσει αυτό.

Η πόλη του Βόλου καθ’ όλη την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, στρατιωτικά περίκλειστη από παντού. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ μέσα σε βαθιά παρανομία δίνουν καθημερινά την μάχη. Αρκετοί μπόρεσαν να βγουν στο βουνό και να ενταχθούν στο ΔΣΕ. Όσοι απέμειναν, μετά τις χιλιάδες εκτοπίσεις, συλλήψεις, εξορίες – και είναι πολλοί- δίνουν την μάχη καθημερινά μέσα σε κλίμα βαθιάς παρανομίας. Κατά εκατοντάδες συλλαμβάνονται, παραπέμπονται στα έκτακτα στρατοδικεία, είτε του Βόλου, είτε της Λάρισας, πάρα πολλοί οδηγούνται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Στο Καζανάκι.

Μετά την εκτέλεση τα κορμιά των νεκρών αγωνιστών στοιβάζονται στην καρότσα του αυτοκίνητου της δημαρχίας και τα μεταφέρουν στο Νεκροταφείο, ενώ ήδη έχουν ανοίξει μία μεγάλη γούρνα, όπου όλα μαζί τα πετούν εκεί…

Ας δούμε πως περιγράφει ο αδερφός ενός 21χρονου εκτελεσμένου, τις ώρες εκείνες:

“… Η κατηγορία του αδερφού μου ήταν ότι φώναζε με τον τηλεβόα. Τίποτα άλλο. Μετά την απόφαση του στρατοδικείου, που η απόφαση για τον αδερφό μου ήταν “σε θάνατο”, όλους που ήταν για εκτέλεση τους πήγαν στις φυλακές του Αγίου Ελευθερίου. Οι φυλακές αυτές ήταν εκεί που σήμερα βρίσκεται ένα Εικονοστάσι. Ήταν πολύ παλιές φυλακές, κρατούσαν από την Τουρκοκρατία. Εκεί πηγαίναμε συχνά και τον βλέπαμε. Στις 10 Μαΐου του 1948, τους εκτέλεσαν στο Καζανάκι. Ήταν να εκτελεστούν 18, αλλά εκτελέστηκαν τελικά οι 15. Την επόμενη μέρα πήγαμε στην φυλακή και μας έδωσαν τα ρούχα του… Μέσα στο διπλό ρεβέρ του παντελονιού του, που τότε ήταν της μόδας, ο αδερφός μου, είχε κρύψει τέσσερα γράμματα που απευθύνονταν στη μάνα και τον πατέρα, στα αδέρφια του εμάς, το τρίτο στον πιο κολλητό του φίλο τον Γιάννη Ματζίρη και το τέταρτο το έγραψε λίγα λεπτά πριν τον πάρουν για την εκτέλεση. Πάνω στα γράμματα, όλα είχαν κάποιες “στάμπες”… Ήταν από τα τελευταία δάκρυα του αδερφού μου, του Δημήτρη, που είχαν πέσει πάνω στο χαρτί και άφησαν τα σημάδια τους. Ένα τελευταίο μήνυμα του 21χρονου Δημήτρη Καρπίδα σε αυτούς που έμεναν πίσω!

Όμως το μίσος των εκτελεστών των αγωνιστών αυτών εκείνη τη 10η Μάη του 1948, δε σταμάτησε στις σφαίρες που τους έριξαν στα στήθη τους. Τα άψυχα σώματα των νεαρών αγωνιστών, τα στοίβαξαν πάνω στο φορτηγό της Δημαρχίας και πάλι από τη λεωφόρο Καζανάκι, έφτασαν έξω από το νεκροταφείο. Το φορτηγό σταμάτησε στο δρόμο, έξω από το μαντρότοιχο, έβαλαν μία σκάλα, ανέβηκε ένας εργάτης του δήμου, στον οποίο έδωσαν άλλοι συνάδελφοί του που ήταν στην καρότσα τα πτώματα και αυτός τα πέταξε στο εσωτερικό χώρο του νεκροταφείου. Λίγο πιο πέρα, οι νεκροθάφτες είχαν ανοίξει μία μεγάλη λάκκα και τα έριχναν όλα το ένα πάνω στο άλλο…”.

Πρώτη φορά, συγγενείς εκτελεσμένων, προσπάθησαν να κάνουν Μνημόσυνο, πέντε χρόνια μετά την εκτέλεση των αγαπημένων τους προσώπων στις 4 του Απρίλη του 1949. Ήταν 3 του Απρίλη του 1954… που δημοσιεύθηκε χωρίς άλλα λόγια μία τυπική ανακοίνωση Μνημόσυνου σε μία εκ των δύο τοπικών εφημερίδων. Τα επόμενα χρόνια δεν υπήρξε καμία νέα δημοσίευση. Το όποιο Μνημόσυνο γινόταν “κρυφά”. Η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι ήθελαν να σκεπάσουν κάτω από την σκόνη του χρόνου, την ιστορική μνήμη μίας εποχής που η εξουσία της αμφισβητήθηκε με το όπλο στο χέρι.

Σήμερα έχουν απομείνει αυτοί οι τρεις Ομαδικοί τάφοι. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν 14 Ομαδικοί τάφοι, με βάση τις ομαδικές εκτελέσεις που έγιναν στο Καζανάκι. Η ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ και το ΚΚΕ μέσω των εκλεγμένων με την «Λαϊκή Συσπείρωση» στο δήμο Βόλου, έκανε συγκεκριμένες παρεμβάσεις τόσο στην προηγούμενη δημοτική αρχή όσο και στην σημερινή, για την διατήρηση και τη συντήρηση αυτών των εναπομεινάντων Ομαδικών τάφων. Η ανάδειξη των μνημείων αυτών είναι υποχρέωση απέναντι στην ιστορία της πόλης μας, του εργατικού – λαϊκού κινήματος, αλλά κυρίως απέναντι στους δολοφονημένους την περίοδο 1947-1949, των οποίων τα σώματα θάφτηκαν εδώ, υπενθυμίζοντάς μας το μεγαλείο του ανθρώπινου ηρωισμού και της αυτοθυσίας όταν παλεύεις για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, για πανανθρώπινα ιδανικά και οράματα».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου