«Η αναπηρία δεν αντιμετωπίζεται μόνο με τη συλλογή καπακιών», διαμήνυσε ο πρόεδρος της Περιφερειακής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες Θεσσαλίας, Ράλλης Τσιουλάκης, στο περιθώριο της ετήσιας τακτικής γενικής συνέλευσης της ομοσπονδίας, που φιλοξενήθηκε στο Δημαρχείο του Βόλου. Μιας συνέλευσης στην οποία τέθηκαν επί τάπητος τα προβλήματα των ατόμων με αναπηρίες, που έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την κουλτούρα των Θεσσαλών, που πρέπει να αλλάξει. Από το βήμα της ίδιας συνέλευσης, τέθηκε για πρώτη φορά, το αίτημα της δημιουργίας μητρώου εθελοντών υπέρ των ατόμων με αναπηρία.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Η συλλογή πλαστικών καπακιών για την αγορά αμαξιδίων είναι μια διαδεδομένη πρακτική τα τελευταία χρόνια. «Βεβαίως η συλλογή καπακιών είναι μία πρακτική που βοηθά στην ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής, στην ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος, όμως δεν μπορεί να ταυτίζεται με την υποχρέωση που έχει ένας πολίτης απέναντι στον χώρο της αναπηρίας. Η αναπηρία δεν αντιμετωπίζεται μόνο με τη συλλογή καπακιών», ανέφερε ο κ. Τσιουλάκης.
«Δεν ξέρω πώς τα καταφέραμε. Έχουμε περάσει την ιδέα ότι αν μαζέψουμε καπάκια, έχουμε κάνει κάτι φοβερό για τον χώρο της αναπηρίας. Και θεωρούμε ότι η υποχρέωσή μας τελείωσε. Δημιουργούνται όμως στερεότυπα και εγκλωβισμοί που μας κάνουν εξαιρετική ζημιά και αυτό θα φανεί σε βάθος χρόνου. Είναι πιο ωφέλιμο να πει κανείς ότι σήμερα δεν θα παρκάρω πάνω σε ράμπες, παρά να μαζέψει καπάκια. Υποσυνείδητα ταυτίζεται η συλλογή καπακιών με το χώρο της αναπηρίας. Οι ανάγκες μας όμως δεν είναι πάντα τα αναπηρικά αμαξίδια. Έχουμε γεμίσει στόλους αναπηρικών αμαξιδίων. Υποχρέωση των συμπολιτών μας είναι η θετική στάση απέναντι στην αναπηρία», πρόσθεσε ο ίδιος.
Ο κ. Τσιουλάκης, υπογράμμισε την ανάγκη αλλαγής κουλτούρας των Θεσσαλών. «Η αντιμετώπιση της αναπηρίας εδράζεται στο επίπεδο σκέψης και συμπεριφοράς ενός ατόμου», επεσήμανε και για πρώτη φορά σε εθνικό επίπεδο έθεσε το αίτημα δημιουργίας μητρώου εθελοντών για τα άτομα με αναπηρίες.
«Ο εθελοντισμός είναι μια εξαιρετική πρακτική. Δεν μπορεί όμως να υποκαταστήσει την υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας απέναντι στα άτομα με αναπηρίες. Το εθελοντικό κίνημα δρα συμπληρωματικά. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα μητρώο εθελοντών, στο οποίο θα καταγράφονται οι εθελοντές, τι ξέρει να προσφέρει ο καθένας, τι μπορεί να προσφέρει, για πόσο διάστημα. Και πάνω απ’ όλα να λειτουργεί σε καθεστώς διαφάνειας και συνεργασίας και να υπάρχει ένας αξιολογικός μηχανισμός για την προσφορά που παρέχεται και το αποτέλεσμα», σημείωσε ο κ. Τσιουλάκης.
«Δεν μπορούμε να βγούμε από τα σπίτια μας»
Στο σύνολο των θεσσαλικών πόλεων, όπως υπογράμμισε ο κ. Τσιουλάκης, υπάρχουν προβλήματα. «Καμία πόλη δεν έχει λύσει τα προβλήματα προσβασιμότητας, δεν έχει υιοθετήσει το μοντέλο της βιώσιμης και φιλικής ανάπτυξης και για τα άτομα με αναπηρίες», ανέφερε.
Η καθημερινότητα, όπως περιέγραψε, είναι δύσκολη και ξεκινά με το που περνά ένα άτομο με αναπηρία το κατώφλι της εξώπορτας του σπιτιού του: δεν μπορεί να βγει έξω από το σπίτι του, δεν έχει πρόσβαση σε εξειδικευμένη εκπαίδευση, στην αγορά εργασίας, ως καταναλωτής. Πρόβλημα υπάρχει και σε επίπεδο ενημέρωσης και πληροφόρησης. Δεν υπάρχουν μέσα μαζικής ενημέρωσης που να απευθύνονται και σε άτομα με αναπηρίες.
«Ζήτημα προσωπικής ευθύνης»
Για τον πρόεδρο του Σωματείου Κινητικά Αναπήρων Μαγνησίας, «Ιππόκαμπος», Πέτρο Μπέλλο, η αντιμετώπιση της αναπηρίας είναι ζήτημα προσωπικής ευθύνης.
«Η καθημερινότητα είναι εξαιρετική δύσκολη. Γίνεται προσπάθεια να υπάρξουν παρεμβάσεις στην πόλη, αλλά και δράσεις για την εμπέδωση και υιοθέτηση της αρχής της προσβασιμότητας. Όμως τα προβλήματα παραμένουν, όταν καταλαμβάνονται θέσεις στάθμευσης για ΑμεΑ ή όταν αποκλείονται ράμπες και στους πεζοδρόμους υπάρχουν εμπόδια», τόνισε ο κ. Μπέλλος. «Η αντιμετώπιση της αναπηρίας είναι ζήτημα προσωπικής ευθύνης. Δεν χρειάζεται ο τροχονόμος να υποδείξει στον οδηγό ότι δεν πρέπει να παρκάρει παράνομα πάνω στη ράμπα», πρόσθεσε.
Αγορές μετ’ εμποδίων
Για τα άτομα με κινητική αναπηρία, μία βόλτα στην εμπορική αγορά ή τα ψώνια της ημέρας, εξαρτώνται από τη διαθεσιμότητα του συνοδού τους. «Δυστυχώς έχουμε προβλήματα κίνησης στην πόλη, ενώ τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα δεν είναι προσβάσιμα», αναφέρει ο κ. Κωνσταντίνος Κουσουτζής που έχει κινητική αναπηρία.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει να γίνονται κινήσεις στην κατεύθυνση της διόρθωσης των ραμπών, που παρουσιάζουν κακοτεχνίες και πολλές φορές γίνονται ακόμη και επικίνδυνες.
Αφιλόξενοι πεζόδρομοι
Τα άτομα με αναπηρία όρασης, θέτουν τα δικά τους λειτουργικά προβλήματα. «Είναι δύσκολο να κυκλοφορήσεις στην πόλη. Τα πεζοδρόμια και οι πεζόδρομοι είναι κατειλημμένοι από τραπεζάκια, ποδήλατα, μηχανάκια», επισημαίνει ο κ. Ιωάννης Καραγιώργος, που έχει αναπηρία όρασης.
Ο ίδιος αναφέρθηκε στη θετική πρωτοβουλία του Δήμου Βόλου για τη διαδρομή ΑμεΑ από την Πλατεία Ελευθερίας μέχρι την παραλία της πόλης, ζήτησε όμως και από τις δημόσιες υπηρεσίες να εκσυγχρονίσουν τους ανελκυστήρες τους με ηχητικό σύστημα για την εξυπηρέτηση των ατόμων με αναπηρία όρασης.
