ΤΟΠΙΚΑ

Αρχιεπίσκοπος Κατάρ: Είναι δυνατή η συμβίωση με το Ισλάμ

αρχιεπίσκοπος-κατάρ-είναι-δυνατή-η-συ-489508

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Στη Μαγνησία βρίσκεται από το Σάββατο ο Αρχιεπίσκοπος του Κατάρ κ. Μακάριος, κατόπιν πρόσκλησης του προέδρου του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Πηλίου, Στέργιου Παπαϊωάννου και χθες θα χοροστάτησε στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στον ναό Αγίων Αποστόλων Αργαλαστής. Ο Σεβασμιώτατος, ο οποίος έχει επισκεφτεί τον Βόλο και κατά το παρελθόν, μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για την ποιμαντική του δράση στην καρδιά του αραβικού κόσμου αλλά και τη συνύπαρξη με τους μουσουλμάνους που, όπως τονίζει, είναι αρμονική. Παράλληλα, ο ίδιος επισημαίνει ότι η επίσκεψή του στον Βόλο ενισχύει τη σύσφιξη σχέσεων και συνεργασίας με τη Μαγνησία «διότι κι εμείς θέλουμε ενίσχυση» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Πάγια θέση του Αρχιεπισκόπου του Κατάρ «ότι είναι δυνατή η συμβίωση διαφορετικών θρησκειών και λαών, αλλά συνεπάγεται θυσίες, αγώνα, αλλά και ταπείνωση». Η πορεία διακονίας στην καρδιά του αραβικού κόσμου είναι πολύ σημαντική, διότι φυλάττει Θερμοπύλες πίστης, ενισχύοντας παράλληλα τους Έλληνες που μεταναστεύουν στο Κατάρ, προκειμένου να εξασφαλίσουν το επαγγελματικό τους μέλλον.

-Μακρύς ο δρόμος από τη γενέτειρά σας Κρήτη μέχρι το Κατάρ, την αραβική χώρα όπου διακονείτε σήμερα ως Αρχιεπίσκοπος;

Είναι μια διαδρομή 37 χρόνων. Από την Κρήτη έφυγα ως νέος μαθητής το 1980 για να φοιτήσω στην Πατριαρχική Σχολή Ιεροσολύμων. Όταν τελείωσα τη Σχολή των Ιεροσολύμων, απεφάσισα να παραμείνω στο Πατριαρχείο και αργότερα να γίνω Μοναχός, να χειροτονηθώ και να ενταχθώ στον Αγιοταφιτική Αδελφότητα, στο Τάγμα των Μοναχών οι οποίοι φυλάττουν, διακονούν και λειτουργούν τους Αγίους Τόπους. Μετά από τη χειροτονία μου σε ιερέα, το Πατριαρχείο το 2001 με έστειλε στην Ιορδανία, για να διακονήσω μια μεγάλη χριστιανική κωμόπολη και από το 2004 είμαι μόνιμα στην Αραβία και συγκεκριμένα στο κράτος του Κατάρ. Από το 2001 μέχρι το 2004 εξυπηρετούσα στις μεγάλες γιορτές και τους χριστιανούς από την Ιορδανία, αλλά από το 2004 διαμένω μόνιμα εκεί και το 2013 η Σύνοδος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων με εξέλεξε πρώτο Επίσκοπο με έδρα τη Ντόκα.

-Τι σημαίνει για έναν Αρχιεπίσκοπο να φυλάει Θερμοπύλες πίστης στην καρδιά του αραβικού κόσμου, εκεί όπου γεννήθηκε το Ισλάμ;

Η προηγούμενή μου διακονία και θητεία ήταν στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων όπου και η Ιερουσαλήμ θεωρείται ένα κομμάτι του αραβικού κόσμου, είναι ο δεύτερος ιερός χώρος του Ισλάμ μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα. Έτσι, με την παραμονή μου εκεί και διακονία στο Πατριαρχείο, προσαρμόστηκα στις ανάγκες, έμαθα κατ’ αρχάς την αραβική γλώσσα, τις συνήθειες του τόπου, τη μουσουλμανική θρησκεία, τις ιδιαιτερότητες του Ισλάμ κι έτσι απέκτησα μια μικρή πείρα με το Ισλάμ και τους μουσουλμάνους, διότι αυτή είναι η πολύπλευρη αποστολή του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Αφενός να φυλάει τους Αγίους Τόπους και αφετέρου να διαποιμαίνει το ποίμνιο και να έχει πολύ καλές σχέσεις με τις κυβερνήσεις αλλά και με την πλειοψηφία του λαού, που στο μεν Ισραήλ είναι Εβραίοι και στις άλλες χώρες μουσουλμάνοι.

-Ποια θέση κατέχει η Ορθοδοξία στον αραβικό κόσμο, όπου κυριαρχεί το Μουσουλμανικό στοιχείο;

Στον αραβικό κόσμο η Ορθοδοξία μπορώ να πω ότι απολαμβάνει μια ιδιαίτερη εκτίμηση από τα άλλα χριστιανικά δόγματα, διότι η Ορθοδοξία προϋπήρξε του Ισλάμ και υπάρχει μια μακρά περίοδος συμβιώσεως από τον 6ο αιώνα που επεκτάθηκε το Ισλάμ και τον 7ο αιώνα. Το 638, όταν ο τρίτος διάδοχος του Μωάμεθ κατέλαβε την Ιερουσαλήμ, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σοφρώνιος, αφού είδε ότι δεν υπήρχε ελπίδα βοήθειας από το Βυζάντιο, διότι είχε νικηθεί από τους Άραβες, έκανε μια συμφωνία που λέγεται αχτιναμές και είναι η πρώτη συνθήκη που έγινε μεταξύ μουσουλμάνου ηγέτου και χριστιανού θρησκευτικού ηγέτου. Αυτή η συμφωνία που παραχωρεί τα πρώτα δικαιώματα, αποτέλεσε στο μέλλον τη βάση οποιαδήποτε άλλης συμφωνίας και οποιονδήποτε άλλων χορηγήσεων προνομίων στην περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μέχρι σήμερα, στη βάση αυτών των προνομίων, στηρίζονται τα δικαιώματα του Πατριαρχείου στο κράτος της Ιορδανίας αλλά και στα άλλα Πατριαρχεία της Ανατολής.

-Σε μια περίοδο όπου κυριαρχούν οι ακραίες συμπεριφορές που υπαγορεύονται από το θρησκευτικό φονταμενταλισμό, έχετε νιώσει ποτέ τον κίνδυνο;

Βεβαίως, αυτό είναι αδύνατο να το αποφύγει κανείς. Κατά τη διάρκεια της διακονίας μου στην Ιερουσαλήμ, ήμουν για ένα χρόνο εφημέριος στη Γάζα και εκεί αισθάνθηκα τον κίνδυνο. Στη συνέχεια, στην Ιορδανία ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα, αλλά τώρα στην Αραβική χερσόνησο ο χριστιανισμός είναι κάτι το νέο. Στην Ιορδανία, στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο, ο χριστιανισμός έχει μια ιστορία συμβιώσεως με το Ισλάμ. Στο Κατάρ, στη Σαουδική Αραβία, στην Υεμένη υπάρχουν συρράξεις. Προσωπικά, δόξα τω Θεώ, μας παρέχει το κράτος του Κατάρ ασφάλεια αλλά υπήρχαν περίοδοι όπου σημειώθηκαν προβλήματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, όταν ο προηγούμενος Πάπας της Ρώμης, Βενέδικτος, έκανε δήλωση από το Πανεπιστήμιο της Γερμανίας σχετικά με το Ισλάμ, το εξέλαβαν οι μουσουλμάνοι ως φραστική επίθεση εναντίον του Ισλάμ και εξαπέλυσαν διωγμό σε πολλές Αραβικές χώρες, μεταξύ αυτών και του Κατάρ. Έγιναν τότε πορείες διαμαρτυρίας, και διακριτικά μου είχαν υποδείξει οι αρχές εκεί να μην εμφανίζομαι για ένα τρίμηνο επίσημα. Αυτό το σεβάστηκα και για τις απόλυτες ανάγκες μονάχα έβγαινα από το σπίτι και στο χώρο όπου τελούνταν οι ακολουθίες.

-Η χριστιανική θρησκεία γίνεται η γέφυρα που ενώνει τους λαούς, Έλληνες, αλλοδαπούς και Άραβες και δημιουργεί πεδίο συμβίωσης;

Το μήνυμα του Ευαγγελίου είναι γνωστό ότι αποπνέει ειρήνη, αποπνέει αποδοχή του άλλου, του διαφορετικού και αυτό όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα που είναι η μεγάλη πλειοψηφία Έλληνες και ορθόδοξοι, αλλά το ζούμε κι εμείς στη Μέση Ανατολή αλλά και στην αραβική χερσόνησο. Επί 14 αιώνες η Ορθόδοξη Εκκλησία κατάφερε να επιβιώσει και να συνυπάρξει με το Ισλάμ. Στη διαδρομή αυτών των αιώνων υπήρχαν εξάρσεις όπως και αυτές που βιώνουμε τώρα, σε διάφορες ιστορικές περιόδους, όμως πάντοτε αποδεχόμαστε τα δικαιώματα ή τις ελευθερίες που μας δίνουν και κινούμαστε στο πλαίσιο αυτό. Είναι δυνατή η συμβίωση, και αυτό το δείχνει η ιστορία αλλά αυτό δεν είναι κάτι απλό, συνεπάγεται θυσίες, συνεπάγεται αγώνας, συνεπάγεται ταπείνωση, όλες οι αρετές του Ευαγγελίου, αλλά με όλα αυτά είναι δυνατή η συμβίωση με το Ισλάμ.

-Η επίσκεψή σας στον Βόλο ανοίγει δρόμους συνεργασίας με τη Μαγνησία;

Στον Βόλο έχω ξαναέρθει και αυτή τη φορά προσκλήθηκα από το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Πηλίου. Γνωριζόμαστε με τον πρόεδρο του οργανισμού, Στέργιο Παπαϊωάννου, από το 2010 όταν μας επισκέφτηκε στο Κατάρ και έτσι ξεκίνησε μια συνεργασία. Τώρα με προσκάλεσε για να ευλογήσω τον γάμο της ανιψιάς του αλλά και για να παραστώ σε κάποιες άλλες εκδηλώσεις που έχει προετοιμάσει ο οργανισμός γι’ αυτό το τριήμερο. Συμμετέχω με μεγάλη χαρά και την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ιγνατίου, τον οποίο συνάντησα και ο οποίος μου έδωσε την άδεια να έρθω και να λειτουργήσω στην Αργαλαστή. Η επίσκεψή μου ενισχύει τη σύσφιξη σχέσεων και συνεργασίας και θα ενισχύσει και τις δύο πλευρές, διότι κι εμείς θέλουμε ενίσχυση. Προσπαθούμε να κάνουμε διάφορες εκδηλώσεις εκεί, ώστε μέσω της Εκκλησίας να προσφέρουμε στους ορθόδοξους χριστιανούς μικρά διαλείμματα αναψυχής κατά την περίοδο της παραμονής και εργασίας τους εκεί.

-Σε εποχές έντονης οικονομικής μετανάστευσης, λόγω κρίσης, ο ρόλος ενός Ιεράρχη, σε μια περιοχή ευαίσθητη όπως το Κατάρ, έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Έλληνες που ξενιτεύονται από τα σπίτια και τις οικογένειές τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν το επαγγελματικό τους μέλλον;

Βεβαίως, η παρουσία της Εκκλησίας εκεί, σύμφωνα με ομολογία των ιδίων των Ελλήνων και των άλλων ορθοδόξων χριστιανών, είναι πολύ σημαντική γιατί τους δίνει κουράγιο. Είναι ένα σημείο επαφής, σημείο συνάντησης, διότι ζουν ως μειονότητα μέσα σ’ έναν χώρο πολυπολιτισμικό, πολύγλωσσο κι έτσι η Εκκλησία τούς φέρνει κοντά. Στην Εκκλησία θα έρθουν να εξομολογηθούν, να προσευχηθούν, να ξεκουραστούν, να πάρουν δυνάμεις για να συνεχίσουν την εβδομάδα τους. Έχουμε μια άλλου είδους ποιμαντική προς τους εργαζομένους που προέρχονται από διάφορες χώρες, για να τους προσεγγίσουμε, να τους μιλήσουμε στη γλώσσας τους, να κάνουμε κάποιες εκδηλώσεις για να τους φέρουμε κοντά. Να αισθανθούν ότι δεν είναι ξένοι, να αισθανθούν ότι έχουν κι άλλους συμπατριώτες, ομόθρησκους από την ίδια Εκκλησία, την ίδια πίστη και παράδοση.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου