Εδώ και πολλά χρόνια υπήρχε το πρόβλημα στο Βόλο και τη γύρω περιοχή και όμως κάναμε πως δεν το βλέπαμε. Τελευταία ανακαλύψαμε την αερορύπανση από την ΑΓΕΤ, τον μόλυβδο και τις διοξίνες από την Χαλυβουργία κ.λ.π.. Οι αλλεργίες και το άσθμα που ταλαιπωρούν μεγάλο ποσοστό των παιδιών μας εδώ και πολλά χρόνια επιτέλους κινητοποιούν αρκετούς από μας. Όμως δεν πρέπει να μείνουμε μόνο σε αυτό. Πρόκειται για ένα πολύ γενικότερο ζήτημα, που και σαν τοπική κοινωνία πρέπει να μας απασχολήσει άμεσα.
Πρόκειται για τη βιολογική κρίση, η οποία οφείλεται ουσιαστικά στην επιδείνωση του περιβάλλοντος (γενικευμένη μόλυνση του αέρα, των νερών, του εδάφους, της θάλασσας, των τροφίμων κ.λ.π.), στο καταναλωτικό πρότυπο(ανθυγιεινές συνήθειες των ανθρώπων από μικρή κιόλας ηλικία) καθώς και στις κοινωνικές ανισότητες (φτώχεια, ανέχεια, ανεργία, κοινωνική εξαθλίωση, υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα των ιατρικών-νοσηλευτικών συστημάτων κ.λ.π.).
Η συμπτωματολογία :
Χρόνιες εκφυλιστικές αρρώστιες, σ’ ένα σημαντικό ποσοστό του ενήλικου πληθυσμού. Σοβαρές αρρώστιες σε όλο και νεώτερες ηλικίες, όπως καρκίνοι παντός είδους, διαβήτης, στεφανιαία, αρτηριοσκλήρυνση, υψηλή πίεση, αρθρίτιδα, ελκώδης κολίτιδα, αλτσχάιμερ, σκλήρυνση κατά πλάκας, άσθμα και αλλεργίες, επιληψία και κατάθλιψη, διανοητική αδυναμία, πνευματική κάμψη, σεξουαλική αδυναμία, στειρότητα και εξασθένιση του ανδρικού σπέρματος, παχυσαρκία κ.λ.π
Κάποια στοιχεία: σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας( Π.O.Y.), για το 2002 σημειώθηκαν 55 εκατομμύρια θάνατοι, εκ των οποίων το 22% στις ανεπτυγμένες χώρες, με κυριότερες αιτίες: υψηλή πίεση αίματος, κάπνισμα, υψηλή χοληστερόλη, χαμηλό βάρους σώματος, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, έλλειψη βιταμινών κι αντιοξειδωτικών λόγω απουσίας φρούτων και λαχανικών, παχυσαρκία, απουσία φυσικής άσκησης, οινοπνευματώδη ποτά.
Μεγάλος αριθμός θανάτων συνοδεύεται με την ποιότητα ζωής και τη φτώχεια στις αναπτυσσόμενες χώρες: από ακάθαρτο πόσιμο νερό, έλλειψη υγιεινής και αποχέτευσης, από έλλειψη σιδήρου, από έλλειψη βιταμίνης Α και από έλλειψη ψευδαργύρου, λόγω κακής διατροφής.
Η αστική ατμοσφαιρική ρύπανση είναι υπεύθυνη για 0,8 εκατομμύρια θανάτους, τα 3/4 των οποίων συμβαίνουν σε μεγάλες πόλεις των αναπτυσσομένων χωρών(πότε θα έχουμε στοιχεία για το Βόλο;). Ακολουθούν άλλες αιτίες, όπως η έκθεση σε καρκινογόνες ουσίες στο εργασιακό περιβάλλον (0,47 εκατομμύρια θάνατοι), τα εργατικά ατυχήματα (0,31 εκατομμύρια, εκ των οποίων το 70% στις αναπτυσσόμενες χώρες), η ρύπανση από μόλυβδο (0,23 εκατομμύρια θάνατοι) και η χρήση ναρκωτικών ουσιών 0,2 εκατομμύρια θανάτους ετησίως.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του παιδικού άσθματος (που μας ενδιαφέρει και στην περιοχή μας και ο ιατρικός σύλλογος θα μπορούσε να κάνει μια έκθεση γι αυτό), για το οποίο οι συντάκτες της Έκθεσης αναφέρουν: «Γινόμαστε μάρτυρες μιας χωρίς προηγούμενο αύξησης του άσθματος στα παιδιά της Ευρώπης».
Εξάλλου η Διακυβερνητική Ομάδα Ειδικών για το Κλίμα προειδοποιεί ότι θα έχουμε αύξηση της θνησιμότητας, εξαιτίας της έξαρσης των μολυσματικών ασθενειών από τις προβλεπόμενες κλιματικές αλλαγές (δάγκειος πυρετός, χολέρα, ελονοσία κύρια στην Αφρική, διαρροϊκές ασθένειες και αλλεργίες στην υποσαχάρια Αφρική και Ασία, ενώ στις αναπτυγμένες χώρες, ιδίως στις πόλεις θα έχουμε έξαρση των αναπνευστικών και καρδιαγγειακών νοσημάτων, λόγω κυρίως του καύσωνα).
Η βιολογική κρίση λοιπόν, ενώ επιδεινώνεται σταδιακά σε όλο τον κόσμο, δεν γίνεται τίποτε ουσιαστικό για την αναχαίτισή της, για την απομάκρυνση και διόρθωση των βασικών αιτιών της
Οι κυβερνήσεις και οι ιθύνοντες το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν ανώτατα όρια μόλυνσης και ρύπανσης από αυτές τις δραστηριότητες και ούτε καν να ελέγχουν αν συμμορφώνονται προς αυτά οι επιχειρήσεις.
Στα πλαίσια της οικονομίας της αγοράς και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, έχει δημιουργηθεί ένας κόσμος του παράλογου, στον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά μας από τα γενοφάσκια τους, με τραγικές συνέπειες. Ένας κόσμος που βάζει την οικονομική λεγόμενη ανάπτυξη πιο πάνω από την ευζωία, την υγεία και ευεξία των πολλών.
Η συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής δύναμης στα χέρια των ολίγων (όπως π.χ. της ΑΓΕΤ), οδηγεί τελικά σε χαμηλή ποιότητα ζωής και σε βιολογική κρίση, η οποία αν δεν αναχαιτισθεί έγκαιρα, θα μας πάει σε ένα προβλέψιμο ζοφερό μέλλον. Η πρόκληση για αυτή την αναχαίτιση αφορά σε όλους μας και έχει να κάνει με την πρόκληση της ανατροπής αυτού του κόσμου και τη δημιουργία ενός άλλου κόσμου «εφικτού», του κόσμου της «μετά την ανάπτυξη εποχής».
Η βιολογική κρίση και οι διοξίνες
