ΤΟΠΙΚΑ

«Έχουμε όνειρα για το μέλλον» ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΑΠΟ ΝΕΑΡΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

έχουμε-όνειρα-για-το-μέλλον-μηνυμα-ε-622152

Συγκλονιστικές μαρτυρίες νεαρών μεταναστών αναδεικνύουν αθέατες πτυχές της αγωνιώδους προσπάθειάς τους να ξεφύγουν από τον εμπόλεμο κλοιό και να βρεθούν κάτω από τον ήλιο της ελευθερίας, με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Δύο παράλληλες διαδρομές ζωής και ελπίδας αναδεικνύονται μέσω του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, με πρωταγωνιστές δύο νεαρά παιδιά που φιλοξενήθηκαν στο Κέντρο Φιλοξενίας Ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο, το οποίο βρίσκεται στις εγκαταστάσεις της Παιδόπολης στην Αγριά και λειτουργεί υπό την εποπτεία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες δύο νεαρών Σύριων, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους με το όνειρο της επανένωσης με τα συγγενικά τους πρόσωπα σε Ευρωπαϊκό έδαφος, καταγράφηκαν με την επιμέλεια της Κοινωνικής Λειτουργού – Επιμελήτριας Ανηλίκων του Κέντρου Φιλοξενίας Ελένης Λαχανά, και βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, με αφορμή τη σημερινή, παγκόσμια μέρα μετανάστευσης.

Ο 17χρονος Ιμπραήμ έφυγε από τη Συρία στις 30 Φεβρουαρίου του 2016 διότι «στην πόλη που μέναμε γίνονταν συνέχεια βομβαρδισμοί γιατί υπάρχουν πετρελαιοπηγές και φύγαμε γιατί θέλαμε να παραμείνουμε ζωντανοί», όπως επισημαίνει, ανατρέχοντας στην αφετηρία της περιπετειώδους διαδρομής του από τη ζώνη του πυρός μέχρι την Ελλάδα.

«Εγώ ήμουν αυτός που προέτρεψα την οικογένεια μου να εγκαταλείψουμε την πόλη μας, αλλά τελικά και εκείνοι συμφώνησαν. Ήρθαμε σε επικοινωνία με Σύριο διακινητή, ο οποίος μας έδωσε οδηγίες για το ταξίδι. Στην αρχή ξεκινήσαμε να περιφερόμαστε εντός της Συρίας σε διάφορες πόλεις, αλλά μετά από μια έκρηξη που έγινε, έχασα την υπόλοιπη οικογένεια μου, γιατί τρέξαμε όλοι να σωθούμε και παρέμεινα μόνος με τον 13χρονο αδερφό μου. Συνεχίσαμε να περιφερόμαστε εντός της Συρίας μόνοι μας πλέον, ώσπου περάσαμε στην Τουρκία. Η διαδρομή μας ήταν ήδη προκαθορισμένη οπότε έπρεπε να συνεχίσω το ταξίδι έχοντας μαζί μου τον μικρότερο αδερφό μου, παρόλο που αποκοπήκαμε από την υπόλοιπη οικογένεια», συνεχίζεται η αφήγηση.

Με τον 13χρονο αδερφό του

Περνώντας στην Τουρκία, μετακινήθηκαν στη Σμύρνη και κατόπιν με ταχύπλοο στη Χίο. «Κατά τη διάρκεια της ημέρας που περιμέναμε ο αδερφός μου και εγώ να μπούμε στο ταχύπλοο, αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα και η ζωή μας ήταν σε κίνδυνο. Προσπάθησα να προφυλάξω τον αδερφό μου και του είχα πει ότι οτιδήποτε συμβεί, να τρέξει και να φύγει μακριά. Τη συμβουλή αυτή την είχα δώσει από την πρώτη μέρα που μείναμε μόνοι μας. Τελικά, μπήκαμε στο ταχύπλοο μαζί με άλλους αγνώστους και φτάσαμε στην Χίο. Εκεί μας παρέλαβαν υπάλληλοι από διάφορες οργανώσεις και μας μετέφεραν στο Κέντρο Υποδοχής που υπήρχε στο νησί. Αφού μας κατέγραψαν, μας φρόντισαν και μας έδωσαν κάποιες γενικές πληροφορίες. Μας ενημέρωσαν, επίσης, ότι θα μετακινηθούμε στην Αθήνα με το πλοίο της γραμμής. Τους είπα ότι έχουμε πολλούς συγγενείς στην Γερμανία και ότι θέλουμε να μεταφερθούμε εκεί», αναφέρει ο νεαρός Ιμπραήμ.

Χάθηκαν τα ίχνη της οικογένειας

Δύο μήνες μετά, έφτασαν στην Αθήνα. «Εκεί μας παρέλαβε, εμένα και τον αδερφό μου, μια άλλη οργάνωση και μας έφεραν κατευθείαν στο Κέντρο Φιλοξενίας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στο Βόλο. Έχουμε ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία για την οικογενειακή επανένωση με τους συγγενείς μου στη Γερμανία, αλλά δεν ξέρω αν θα έχουμε την υπομονή να περιμένουμε πολλούς μήνες. Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε το ταξίδι παράνομα, αλλά είναι πολύ επικίνδυνο και πρέπει να σκεφτώ πρώτα την ασφάλεια του αδερφού μου», υπογραμμίζει ο Ιμπραήμ. «Μετά από την έκρηξη που έγινε στην Συρία και χωριστήκαμε με την υπόλοιπη οικογένεια, έχω χάσει τα ίχνη τους και τα τηλέφωνα επικοινωνίας που είχα, καταστράφηκαν. Θα προσπαθήσω όμως να τους βρω. Προτεραιότητα μου είναι να πάμε στην Γερμανία στους υπόλοιπους συγγενείς μας και ονειρεύομαι μια μέρα να γίνω πιλότος, γιατί όλοι πρέπει να έχουμε όνειρα για το μέλλον μας», καταλήγει ο νεαρός Σύριος.

«Έφυγα μόνος μου»

Το όνειρο για μια καλύτερη ζωή οδήγησε επίσης τα βήματα του 16χρονου Αχμέτ από τη Συρία στην Ευρώπη, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις των γονέων του. «Αποφάσισα να φύγω από την πατρίδα μου πριν από ενάμισι χρόνο περίπου, γιατί εκεί δεν αισθανόμουν ασφαλής. Η απόφαση να εγκαταλείψω την Συρία ήταν αποκλειστικά δική μου και όταν το ανακοίνωσα στους γονείς μου, δεν συμφωνούσαν. Παρόλο αυτά, έδωσαν τελικά τη συγκατάθεση τους, γιατί και εκείνοι ήξεραν ότι η κατάσταση εκεί θα χειροτέρευε», αφηγείται ο νεαρός Σύριος.

Μετακινήθηκε νόμιμα από τη Συρία στην Τουρκία μόνος του, χωρίς κανέναν απολύτως συγγενή, ταξιδεύοντας με αγνώστους. «Εκεί νοίκιαζα ένα σπίτι μαζί με συγγενείς μου, οι οποίοι ήδη έμεναν και δούλευαν εκεί, ώστε να μοιραζόμαστε τα έξοδα. Ο σκοπός μου ήταν να μετακινηθώ στην Ευρώπη», θυμάται ο Αχμέτ.

Τα λιγοστά χρήματα που κατόρθωσε να συγκεντρώσει, αποτέλεσαν το εισιτήριο για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Αφετηρία της προσωπικής του διαδρομής η Κωνσταντινούπολη κι από εκεί στη Χίο με φουσκωτή βάρκα, έχοντας ως συνταξιδιώτες αγνώστους, οι οποίοι ακολουθούσαν ανάλογη πορεία ελπίδας, παραβλέποντας τους κινδύνους. «Μετά από δύο ώρες περίπου που ήμασταν στη θάλασσα, μας είδε το Ελληνικό Λιμενικό και μας βοήθησε να φτάσουμε στη στεριά. Δεν ήξερα καλό κολύμπι αλλά δε φοβήθηκα πολύ. Μόλις βγήκαμε από τη βάρκα ασφαλείς, καταγράψαν τα στοιχεία μας και μας μετέφεραν σε ένα Κέντρο Υποδοχής που υπήρχε στο νησί. Εκεί υπήρχαν υπάλληλοι από διάφορες οργανώσεις οι οποίοι, αφού με φρόντισαν, μου είπαν ότι θα πρέπει να μείνω εκεί για εφτά μέρες, ώσπου να έρθει το πλοίο για να φύγω προς Αθήνα. Τους είπα ότι έχω τον αδερφό μου στην Γερμανία και ότι θέλω να πάω εκεί. Τότε μου είπαν ότι θα με βοηθήσουν με τη διαδικασία επανένωσης και με συνόδεψαν στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής για να το δηλώσω. Όταν ήρθε το πλοίο της γραμμής, με έβαλαν μέσα μαζί με άλλα άτομα και ξεκινήσαμε για την Αθήνα. Στο λιμάνι της Αθήνας με παρέλαβαν συνοδοί από μια άλλη οργάνωση και με έφεραν απευθείας στον Βόλο, στο Κέντρο Φιλοξενίας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού», αφηγείται ο 16χρονος Αχμέτ.

«Θέλω να ζήσω αξιοπρεπώς»

Ο Βόλος αποτέλεσε ένα φιλόξενο λιμάνι για τον ίδιο και όπως επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Μιλάω συχνά με την οικογένεια μου, και ο πρωταρχικός στόχος μου είναι να προχωρήσω στη διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης με τον αδερφό μου στην Γερμανία. Όταν γίνει αυτό, θέλω να μάθω τη γερμανική γλώσσα και να ζήσω αξιοπρεπώς. Δεν έχω ακόμα όνειρα, ίσως να σπουδάσω και να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο. Δε θέλω να επιστρέψω ποτέ στη Συρία, αλλά θα ήθελα να συναντήσω πάλι τους γονείς μου, αν καταφέρω να τους φέρω και εκείνους στην Γερμανία, ώστε να είμαστε πάλι όλη η οικογένεια μαζί».

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου