Σκληρές αναμνήσεις από τον πόλεμο του ’40 και τη γερμανική κατοχή «ξύπνησαν» χθες για ηλικιωμένους που απασχολούνται δημιουργικά στο Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας του Δήμου Βόλου (ΚΗΦΗ). Στο ΚΗΦΗ οι ηλικιωμένοι συμμετείχαν στην επετειακή γιορτή για την 28η Οκτωβρίου 1940. Μία μέρα και μια αιματοβαμμένη περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας, που ορισμένοι από αυτούς έζησαν ως νέοι και χαράχτηκε βαθειά μέσα τους…
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Οι ηλικιωμένοι του ΚΗΦΗ στην ξεχωριστή γιορτή που έγινε στο κέντρο, τραγούδησαν επετειακά τραγούδια, απήγγειλαν ποιήματα, χόρεψαν, τιμώντας όσους αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους, για να είναι η χώρα μας ελεύθερη.
Κάποιοι από αυτούς θυμήθηκαν τη φρίκη του πολέμου και της κατοχής, την οποία βίωσαν ως νέοι τότε. Μοιράστηκαν τις αναμνήσεις τους με συγκίνηση με τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ και έστειλαν τα δικά τους μηνύματα στη νέα γενιά.
«Αυτή η ημέρα που θυμίζει εμπειρίες που έχω ζήσει και δεν θέλω να θυμάμαι», είπε με δάκρυα στα μάτια ο κ. Γιώργος Κουφοστάθης. «Ηταν μια βασανιστική περίοδος τότε. Ο φόβος του πολέμου υπάρχει ακόμη και σήμερα. Εγώ έζησα όλη την Κατοχή. Το ’39 αποφοίτησα από το σχολείο και το ’40 κηρύχθηκε ο πόλεμος. Εζησα την ιταλική, τη γερμανική κατοχή και την απελευθέρωση της πόλης το 1944. Τότε μέναμε σε αυτήν εδώ τη γειτονιά (συνοικία Παλαιών). Αναγκαστήκαμε όμως να απομακρυνθούμε από την πόλη. Φοβόμασταν τους βομβαρδισμούς. Υστερα η κατοχή μας κράτησε μακριά από την πόλη για να μπορέσουμε να επιζήσουμε. Να βρούμε τροφή. Αρχισε ο κόσμος να πεθαίνει από την πείνα. Μας πήραν ό,τι είχαμε και δεν είχαμε και δεν μπορούσαμε να ζήσουμε. Και αναγκαστήκαμε να πάμε στον κάμπο να μαζεύουμε στάχυα για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε», περιγράφει την καθημερινότητα όπως τη βίωσε ο κ. Κουφοστάθης.
Ο ίδιος έστειλε το δικό του μήνυμα προς τη σημερινή νεολαία. «Να αγαπάνε την πατρίδα μας. Και να διδάσκονται τι σημαίνει πατρίδα, Ελλάδα, ελευθερία», είπε.
Δεν ήταν όμως ο μοναδικός που έζησε τον πόλεμο και επέζησε από τη φρίκη του. Η κ. Μαρία Σκιαθίτου, μοιράστηκε κι η ίδια με τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ τις δικές της εμπειρίες. «Είμαι στον πόλεμο από 17 χρονών. Από 14 ετών δούλευα στου Ματσάγγου. Δεν ήξερα από ποιο δρόμο να πάω για να μη δω κανένα σκοτωμένο. Παντού υπήρχαν σκοτωμένοι. Στα πεζοδρόμια, στους δρόμους. Ζήσαμε φρίκη. Και ζήσαμε και προδοσία. Εμπαιναν στα σπίτια μας και παίρνανε τους δικούς μας ανθρώπους, τους οποίους κατέδιδαν συμπατριώτες τους, επειδή είχαν μίσος γι’ αυτούς. Λέγανε στο Γερμανό, αυτός είναι έτσι. Και την άλλη στιγμή γίνονταν συλλήψεις. Ο σύζυγός μου φυλακίστηκε από Ιταλούς. Σαν νέος με τους φίλους – είχαμε ίδια ηλικία – είχαν μαζευτεί να πιουν ένα κρασί και τραγουδούσαν το κορόιδο Μουσολίνι. Τους συνέλαβαν. Πώς την γλιτώσανε… Είπαν στους Ιταλούς ότι τραγουδούσαν ένα τραγούδι για την πατρίδα τους κι έτσι ξέφυγα. Ηταν δύσκολη εποχή. Και μετά τον πόλεμο ήταν δύσκολα», αναφέρει η κ. Σκιαθίτου. Η ίδια ζητά από τους νεότερους να μην εγκαταλείπουν την πατρίδα τους. «Θα έλεγα να εκτιμήσουν περισσότερο την Ελλάδα και να μη φεύγουν τόσο εύκολα. Γιατί αν φύγουν όλα τα παλικάρια μας, τι θα απογίνουμε; Η πατρίδα των γερόντων θα είναι εδώ;», ρωτά με αφοπλιστικό τρόπο.
Δημιουργική απασχόληση
Στο ΚΗΦΗ Βόλου, σύμφωνα με την υπεύθυνη λειτουργίας του κέντρου, κ. Μαρία Σταμούλη, απασχολούνται καθημερινώς δημιουργικά περίπου 20 ηλικιωμένοι, που είτε απλά επιθυμούν να βρουν μία δημιουργική διέξοδο, είτε πάσχουν από άνοια, κατάθλιψη, εγκεφαλικό.
Συμμετέχουν σε ασκήσεις μνήμης, παιχνίδια παρατηρητικότητας, γυμναστική και εκδηλώσεις όπως η χθεσινή για την 28η Οκτωβρίου, στην οποία συμμετείχε επίσης η Μονάδα Αντιμετώπισης Νόσου Αλτσχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών Βόλου και υπεύθυνη λειτουργίας, Μάγδα Σουσουρή, καθώς και η Μικτή Χορωδία Κοινωνικών Κέντρων με υπεύθυνη την κ. Αγγελική Κοντοπούλου. Την εκδήλωση χαιρέτισε η αντιπρόεδρος της ΚΕΚΠΑ ΔΙΕΚ Βόλου, κ. Σοφία Χάλαρη.
