Αξιόλογη πορεία με πολλές διακρίσεις και συνεργασίες με κορυφαία διεθνή ονόματα αναπτύσσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ο Γιώργος Κουρίτας ο οποίος είναι καθηγητής Πανεπιστημίου. Ο 37χρονος Βολιώτης έχει τη θέση του Director of Instrumental Studies στο Saddleback College στην πολιτεία της California στις ΗΠΑ, όπου μεταξύ άλλων διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα και το Σύνολο Πνευστών. Εχοντας ως αφετηρία το Βόλο της καρδιάς του, σπούδασε στο εξωτερικό, σε Πανεπιστήμια της Αγγλίας και της Αμερικής, διευρύνοντας τις γνώσεις του στο πεδίο της μουσικής. Εχει συνεργαστεί και μαθήτευσε δίπλα στα «ιερά τέρατα» της διεύθυνσης ορχήστρας και έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από μεγάλες εφημερίδες της Αμερικής για το έργο του. Ο διακεκριμένος Βολιώτης μαέστρος, ο οποίος βρίσκεται τη συγκεκριμένη περίοδο στο Βόλο, μιλάει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για την μέχρι τώρα πορεία του, τις διακρίσεις που έχει αποσπάσει, ενώ υπογραμμίζει ότι το βλέμμα του βρίσκεται πάντα στραμμένο στην πατρίδα του.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Η επιθυμία να ασχοληθεί με τη μουσική προϋπήρχε από την παιδική του ηλικία, όταν ακόμη έπαιζε ξέγνοιαστα στις αλάνες του Βόλου ποδόσφαιρο με τους φίλους του, κάνοντας όνειρα για το μέλλον.
Η πορεία των σπουδών στο πεδίο της μουσικής ξεκίνησε από το Βόλο, με δάσκαλο το γνωστό μαέστρο Βλάσση Μαστρογιάννη, και συνεχίστηκε στο Δημοτικό Ωδείο Βόλου, στην τάξη της Νεβιάνας Κούλτσεβα, η οποία ήταν πρώτο βιολί στη Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου, ενώ όπως υπογραμμίζει ο ίδιος «το Δημοτικό Ωδείο είναι ένα κόσμημα για την πόλη και το έμψυχο δυναμικό κάνει σπουδαίο δουλειά».
Σημαντική εμπειρία αποτέλεσε για τον ίδιο η συμμετοχή του στη Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου, η συνεργασία με σημαντικούς μαέστρους και τον αείμνηστο Συμεών Κόγκαν. «Ημουν παρών στην πρώτη πρόβα της Συμφωνικής και στην πρώτη συναυλία και όταν ερχόμουν στο Βόλο για διακοπές, πάντα ήθελα να παίξω στην ορχήστρα» θυμάται ο ίδιος, ανατρέχοντας στις εποχές που σημάδεψαν ανεξίτηλα το μουσικό προφίλ του Βόλου.
Τελειώνοντας το 2ο Γενικό Λύκειο Βόλου έφυγε για την Αγγλία, όπου έκανε σπουδές βιολιού με δασκάλα την Rimma Sushanskaya στο Birmingham Conservatoire και τελειώνοντας τις σπουδές του επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου παρέμεινε ένα χρόνο, δουλεύοντας ως μουσικός στο Βόλο και ως έκτακτος μουσικός στην Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης.
Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην Αμερική, ανοίγοντας νέους δρόμους στην καριέρα του.
«Πάντα ήθελα να πάω στην Αμερική, γιατί ήξερα ότι είναι μια χώρα με απαιτήσεις, αλλά δίνει ταυτόχρονα πολλές ευκαιρίες εξέλιξης, επιβραβεύοντας αυτούς που είναι εργατικοί και επιμελείς. Πάντα ήθελα να γνωρίσω τα μουσικά πράγματα πέρα από τον Ατλαντικό, να συνεργαστώ με καινούργιους ανθρώπους, να βιώσω καινούργιες εμπειρίες» υπογραμμίζει ο ίδιος.
Σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας στο Eastman School of music, με καθηγητή τον παγκοσμίως γνωστό μαέστρο Neal Varon, ο οποίος έχει διευθύνει πάρα πολλές ορχήστρες σε Ευρώπη και Αμερική. Προηγουμένως, έκανε μάστερ στη διεύθυνση ορχήστρας στο Cincinnati με καθηγητή τον σπουδαίο Mark Gibson και ακολούθησε το διδακτορικό στο Eastman School of music, αλλά και η πρώτη του επαγγελματική συνεργασία με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Boise.
Περγαμηνές και διακρίσεις
Για τρία χρόνια συνεργάστηκε με την Συμφωνική Ορχήστρα του Boise στο Idaho, όπως επίσης και με την Ορχήστρα Νέων της ίδιας πόλης, την όποια οδήγησε σε περιοδεία για πρώτη φορά στην ιστορία της. Εχει εργαστεί ως βοηθός μαέστρος με τη Συμφωνική Ορχήστρα, την Ορχήστρα Δωματίου, και την Ορχήστρα Νέων του Cincinnati. Εχει γίνει δεκτός σε πολλά masterclasses με διακεκριμένους μαέστρους και ορχήστρες στην Αμερική όπως οι Kurt Masur, Gerard Schwarz, Carl St. Clair, Jo Ann Falletta, Alexander Mickelthwate και άλλους.
Το 2010 επιλέχτηκε ανάμεσα σε πολλούς υποψήφιους ως Conducting Fellow από τον διάσημο Αμερικανό μαέστρο Lorin Maazel και έλαβε πολύ καλές κριτικές από τις εφημερίδες Washington Post και Washington Times για τη μουσική του κατάρτιση, το ταλέντο και την απόδοσή του ως διευθυντής ορχήστρας πάνω στο πόντιουμ.
Μεταξύ των πολυάριθμων διακρίσεων που έχει λάβει, κατέχει εξέχουσα θέση το American Prize in Conducting και το Virginia Symphony Conducting Masterclass Outstanding Participant, ενώ παράλληλα έχει διευθύνει πολλές ορχήστρες στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Φέτος είναι ο τέταρτος χρόνος που βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο Saddleback κατέχοντας τη θέση του διευθυντή σε έναν καίριο τομέα και όπως επισημαίνει ο ίδιος «απαιτήθηκε πολύ σκληρή δουλειά για να φτάσω σε αυτό το αποτέλεσμα. Εχω θυσιάσει πολλά χρόνια, ειδικά καλοκαίρια από τη ζωή μου. Ακόμη και στις σπουδές, όταν έκανα το διδακτορικό ήμουν βοηθός καθηγητή, ενώ εργαζόμουν ως μουσικός και μαέστρος και εκτός Πανεπιστημίου, παράλληλα με το διάβασμα».
Στην Αμερική οι προοπτικές είναι μεγάλες, οι ευκαιρίες πολλές και με σκληρή δουλειά, οι κόποι ανταμείβοντας αλλά η σκέψη της Ελλάδας και του Βόλου συντροφεύει την καθημερινότητά του. «Οταν βρίσκομαι στην Αμερική, κοιμάμαι και ξυπνάω με τη σκέψη της Ελλάδας» επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Ο Βόλος της καρδιάς
Η εικόνα της πατρικής του γειτονιάς, κοντά στο Σιδηροδρομικό σταθμό, βρίσκεται πάντα στη σκέψη του και επισκέπτεται την οικογένειά του, τέσσερις σχεδόν μήνες το χρόνο, καλοκαίρι και Χριστούγεννα, διδάσκοντας τους μαθητές του μέσω διαδικτύου, όταν βρίσκεται στο Βόλο.
«Οταν βρίσκομαι στην Αμερική μου λείπει η Ελλάδα, οι γονείς μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, αλλά μου λείπει σίγουρα πολύ και η ζωή που έχουμε εδώ. Μου λείπει η ομορφιά της Ελλάδας, γιατί είναι διαφορετικό να κολυμπάς στη θάλασσα της Ελλάδας και άλλο να κολυμπάς στον ωκεανό» σημειώνει ο ίδιος.
Η γειτονιά όπου μεγάλωσε, παίζοντας ξέγνοιαστα με τους φίλους του, κάνοντας βόλτα στην παραλία ή μπάνιο στις κοντινές ακτές το καλοκαίρι, είναι αγαπημένος προορισμός και κάθε φορά που έρχεται, δεν παραλείπει να συναντηθεί με όλους τους φίλους του, ενώ διατηρεί διαρκώς επικοινωνία μαζί τους μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης.
Ονειρό του είναι «να δω η χώρα μας να πηγαίνει καλύτερα και όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν την αξία της τέχνης, πόσο σημαντική είναι η τέχνη στη ζωή μας. Πιστεύω ότι η τέχνη είναι τόσο σημαντική όσο το φαγητό και ο αέρας που αναπνέουμε ή το νερό που πίνουμε και ως χώρα φυσικά έχουμε τεράστιο πολιτισμό» αναφέρει ο διακεκριμένος Βολιώτης μαέστρος.
Το όνειρο της επιστροφής πάντα υπάρχει αλλά οι ευκαιρίες εξέλιξης που προσφέρονται στην Ελλάδα είναι ελάχιστες σε σύγκριση με τα αντίστοιχα δεδομένα του εξωτερικού. «Η Αμερική είναι η χώρα που έχει τεράστιο συναγωνισμό για να φτάσεις στο σημείο που επιθυμείς αλλά η διαφορά με την Ελλάδα είναι ότι δίνουν τεράστια σημασία στην παιδεία» τονίζει ο Βολιώτης καθηγητής Πανεπιστημίου, ο οποίος αναπτύσσει ζηλευτή δράση στο εξωτερικό, έχοντας πάντα στην καρδιά του, την γενέτειρά του.
