Συγκλονιστικές μαρτυρίες παλιών αποφοίτων της τότε Εμπορικής Σχολής Βόλου
Ζωντανό μάθημα ιστορίας της εκπαίδευσης στην πόλη αποτέλεσε η χθεσινή επετειακή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από το 1ο ΕΠΑΛ Βόλου, στο Πνευματικό Κέντρο, με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του Καρτάλειου Διδακτηρίου. Στο ραντεβού με την ιστορία του Καρτάλειου που χτίστηκε για να στεγάσει την Εμπορική Σχολή της πόλης έδωσαν όλοι το «παρών»: σημερινοί μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, παλιοί εκπρόσωποι των συλλόγων γονέων και κυρίως παλιοί απόφοιτοι που μοιράστηκαν τις αναμνήσεις και εμπειρίες τους από τη φοίτησή τους στην ιστορική σχολή, συνέχεια της οποίας αποτελεί σήμερα το 1ο ΕΠΑΛ Βόλου.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Η επέτειος ενός αιώνα ζωής του Καρτάλειου συνοδεύτηκε από μία δέσμευση του διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας Σωκράτη Σαβελίδη για τη λύση του κτιριακού προβλήματος και της προβληματικής συγκατοίκησης που υπάρχει σήμερα στο Καρτάλειο Διδακτήριο με το 5ο Γυμνάσιο Βόλου. «Οι μαθητές του 1ου ΕΠΑΛ Βόλου δεν κληρονόμησαν μόνο ένα πολύ καλό όνομα και μια πολύ καλή φήμη από την Εμπορική Σχολή. Κληρονόμησαν κι ένα κτίριο.Θα πω κάτι κι όποιος μπορεί να το καταλάβει, ας το καταλάβει: πολύ σύντομα θα αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σαβελίδης μεταθέτοντας για τις επόμενες ημέρες επίσημες ανακοινώσεις.
Από την πλευρά του ο διευθυντής του 1ου ΕΠΑΛ Νίκος Κατσαβριάς, αναφέρθηκε στη μαζική συμμετοχή παλιών αποφοίτων και μελών της οικογένειας της Εμπορικής Σχολής, που ακόμη κι αν δεν προσκλήθηκαν ήρθαν για να τιμήσουν την επέτειο του Καρτάλειου Διδακτηρίου. «Δείχνει μία διάθεση να τιμήσουμε την ιστορία», είπε και υπογράμμισε ότι το σχολείο 100 χρόνια μετά συνεχίζει να δίνει τον αγώνα ώστε οι 230 σήμερα μαθητές του να μυηθούν στοεπιχειρείν, να γίνουν νοικοκύρηδες και μεθαύριο και οι ίδιοι ευεργέτες στην πόλη τους. Στην εκδήλωση συμμετείχε ως εκπρόσωπος του εμπορικού συλλόγου Βόλου, ο κ. Μαγαλιός, ενώ αναγνώστηκε επιστολή του βουλευτή Μαγνησίας Χρήστου Μπουκώρου.
Η ιστορία του σχολείου
Η ιστορία του σχολείου ξεκινά στα 1900.
1900: Ο Εμπορικός Σύλλογος Βόλου, που ιδρύθηκε το 1987, ιδρύει την Εμπορική Σχολή με στόχο την κατάρτιση μέσων στελεχών για εμπορικά καταστήματα, τράπεζες, εργοστάσια κ.α. Η σχολή ήταν τριετής και ολοκληρώθηκε το σχολικό έτος 1902-03.
1916: Η εμπορική Σχολή εγκαθίσταται στο νέο κτίριο στη διασταύρωση Κασσαβέτη – Πολυμέρη και γίνεται Δημόσια. Ο Ιωάννης Καρτάλης είχε αφήσει στη διαθήκη του το οικόπεδο και 100.000 λίρες για τη Σχολή. Τα ανίψια του έκτισαν το κτίριο και το έδωσαν στο Δήμο Βόλουμε τον όρο να χρησιμοποιείται «αποκλειστικώς και μόνον δι’ Εμπορικήν Σχολήν».
1961: Η Σχολή μετατρέπεται σε εξατάξιο Οικονομικό Γυμνάσιο. • 1976:Καταργούνται τα εξατάξια Γυμνάσια. Δημιουργείται το 1ο ΤΕΛ Βόλου
1998: Καταργούνται τα ΤΕΛ και στη θέση τους ιδρύονται τα ΤΕΕ. Το 1ο ΤΕΕ Βόλου με Τομέα Οικονομίας – Διοίκησης συνεχίζει την παράδοση κατάρτισης μέσων οικονομικών και διοικητικών στελεχών στο Βόλο. Το 1ο ΕΠΑ.Λ. Βόλου προήλθε από το 1ο Τ.Ε.Ε. Βόλου με τη μεταρρύθμιση του 2006 και συγκεκριμένα με το νόμο 3475/ 2006.
Γιώργος Μπάρδης: Απόφοιτος ετών 90
Συγκλονιστικές ήταν οι αναμνήσεις που μοιράστηκε με σημερινούς μαθητές και εκπαιδευτικούς, ένας από τους παλιότερους εν ζωή αποφοίτους της Εμπορικής Σχολής Βόλου. Ο κ. Γιώργος Μπάρδης σε ηλικία 90 ετών, με πλήρη διαύγεια πνεύματος και μεστό λόγο συγκίνησε παλιούς και νέους με τις διηγήσεις του.
«Μπήκα στην εμπορική σχολή το 1939 και αποφοίτησα το 1945. Τα χρόνια εκείνα ήταν τρομερά δύσκολα διότι αντιμετωπίζαμε την Κατοχή. Η εμπορική σχολή στην οποία φοίτησα ήταν στην οδό Πολυμέρη. Ηταν ένα σύγχρονο κτίριο για την εποχή εκείνη. Διέθετε καλοριφέρ που ακόμη και η λέξη ήταν άγνωστη στην κοινωνία. Στα υπόγεια είχε λουτρά όπου οι μαθητές μπορούσαν να πάρουν ένα μπάνιο, άγνωστο κι αυτό στα νοικοκυριά του Βόλου. Ενα πρωτοποριακό σχολείο για την εποχή του», περιγράφει τις εγκαταστάσεις της Σχολής.
«Ηταν μια πρακτική σχολή από την οποία πήραμε τα εφόδια για να κατορθώσουμε να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες της εποχής εκείνης. Ο Βόλος γνώριζε ανάπτυξη και άνθιση και είχε ανάγκη από ανθρώπους του εμπορίου διότι τα εμπορεύματα που εισάγονταν από τους εμπόρους φορτώνονταν με το θεσσαλικό σιδηρόδρομο και κατέληγαν μέχρι την Καλαμπάκα. Αντιλαμβάνεστε ότι έπρεπε να υπάρχουν άνθρωποι τέτοιοι που θα γνωρίζουν τους κανόνες της διακίνησης, τη λογιστική τέχνη, την εμποριολογία. Εμείς διδασκόμασταν διδασκαλίες που δεν τις έδινε ούτε το γυμνάσιο αρένων ούτε το γυμνάσιο θηλέων», είπε χαρακτηριστικά.
Μέχρι και σήμερα, θυμάται έναν προς ένα τους καθηγητές του.
«… Ο Εμμανουήλ Καλφόπουλος που ήταν διευθυντής, ο Νίκος Σαμαράς υποδιευθυντής, ο Νίκος Οικονόμου που ήταν καθηγητής, ο Παντελής Παπαναστασίου που ήταν φιλόλογος, ο Καραχάλιος που ήταν φιλόλογος, ο Τσίλαγας που ήταν φυσικός και παρότι ήταν κουτσός, κατόρθωσε να ανέβει όλα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας και να καταλήξει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είχαμε κι έναν γυμναστή, έναν Τζανή».
Τα μαθήματα γίνονταν μετ’ εμποδίων λόγω της Κατοχής. «Συχνά διακόπτονταν τα μαθήματα από τους συναγερμούς και κατεβαίναμε στο υπόγειο όπου έμενε ο κωδωνοκρούστης, ο Νικόλας ο επιστάτης, ο οποίος χτυπούσε το κουδούνι. Δεν είχαμε ηλεκτρονικά συστήματα.
Η πιο τρομερή όμως ήταν όταν μας ανακοίνωσε ο Καλφόπουλος το εξής. Μας είπε: σας ανακοινώνω μαθητές μετά θλίψεως ότι χθες εξετέλεσαν τον πατέρα του καθηγητού σας και είναι γεμάτος θλίψη γι’ αυτό.
Κι άλλη μία εμπειρία τρομερή ήταν η εκτέλεση ενός Κώστα Μαμουρίδη, συμμαθητή μας, στο Καζανάκι. Τον θυμάμαι και συγκινούμαι», περιέγραψε με συγκλονιστικό τρόπο.
«Με την αποφοίτησή του, εξελίχθηκε άμεσα η επαγγελματική του πορεία. «Οι απόφοιτοι της σχολής καπαρώνονταν ακόμη από την πέμπτη τάξη. Είχαμε ζήτηση. Εμένα με προσέλαβε κάποιος Δημήτριος Χατζηγιάννης σε μία αποθήκη επεξεργασίας ελαιών όπου εργάστηκα μέχρι που στρατεύτηκα. Στη συνέχεια δούλεψα στους αδερφούς Ρηγάκη, σταδιοδρόμησα ως ποτοποιός σε κατάστημα στη Λαρίσης και στη συνέχεια στη ΒΙΠΕ με την επωνυμία Ιωλκός ΕΠΕ», ανέφερε.
