-Γιατί αυτή η συνέντευξη; Ποια η χρησιμότητά της;
α) Για να πούμε πράγματα που συνήθως δεν γράφονται. β) Για χάρη Ελλήνων και ξένων που πιστά με διαβάζουν σε εφημερίδες και σε περιοδικά και που θέλουν να δημοσιοποιήσω τις σύμφωνες απόψεις τους. γ) Για να ανακαλύψω γιατί αποφεύγουν ή παραλλάζουν μερικές ερωτήσεις μου διπλωμάτες και προσωπικότητες στις συνεντεύξεις που μου δίνουν.
–Η γνώμη σας για τη γενική οικονομική κρίση που ξέσπασε τον Οκτώβριο…
Δεν ήταν τυχαία. Μελετήθηκε και οργανώθηκε από υψηλά συμφέροντα. Συμπρωταγωνίστησαν με αυτά και βγήκαν κερδισμένες τάχιστα οι Τράπεζες με κρατικές χρηματοδοτήσεις. Αυτές εμφανίζουν ήδη ανάκαμψη και κέρδη που σημαίνει ότι η τα στοιχεία που παρουσιάζουν δεν είναι ειλικρινή ή ότι η «κρίση» δεν ήταν τόσο μεγάλη !
Και η ελληνική οικονομική κρίση; Πως προέκυψε;
Από τη χρόνια εσωτερική μας κακοδιοίκηση και από τη μόνιμη ανεπάρκεια
και ενδοτικότητα της εξωτερικής μας πολιτικής.
Αντιμετωπίσθηκε σωστά μέσα και έξω από τη χώρα μας; Και γιατί;
Με τα κυρίαρχα δεδομένα και τις κάκιστες συνήθειές μας η αντιμετώπιση κάθε άλλο παρά εύκολη θα ήταν. Αλλά έγινε δυσκολότερη (κατά την εντύπωση που δημιουργείται στους περισσότερους Έλληνες της διασποράς): α) από την χείριστη «κληρονομία» που κατέλειψε η Νέα Δημοκρατία β) Από την απροσδόκητα μεγάλη νίκη του ΠΑΣΟΚ που βρέθηκε ανέτοιμο να κυβερνήσει γ) Από τον υπολογισμό του πολιτικού κόστους, που αποδεικνύεται από την τρομερή αργοπορία στη λήψη και εφαρμογή άμεσων και δραστικών μέτρων.
Πώς κρίνετε την εγκατάλειψη της εξουσίας από τον Καραμανλή και τις πρόωρες εκλογές του;
Σαν ανεπανόρθωτη πολιτική του αυτοκτονία!
Και πώς θα μπορούσε να διασωθεί;
«Προ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον». Δηλαδή η εξουσία ήταν ήδη προδιαγεγραμμένη να χαθεί. Εκείνο που μπορούσε να διασωθεί ήταν η τιμή. Δηλαδή να ξεκαθάριζε το Κόμμα του από τους «σκανδαλουργούς» αλλά και από τους ύποπτους διάπραξης σκανδάλων και αν ακόμη περιοριζόταν σε 15 ή 25 «καθαρούς» βουλευτές. Όταν δεν προασπίζεις την τιμή σου, τροφοδοτείς τη
δυσφήμισή σου.
Και ο Γιώργος Παπανδρέου;
Για τη ζοφερή κατάσταση της οικονομίας μας δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Όπως δεν υπάρχει αμφισβήτηση καμία για την ειλικρινή θέλησή του να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Δεν υπάρχει επίσης αμφισβήτηση ότι θέλει να διατηρήσει την εξουσία, πράγμα κοινό σε όλους τους Έλληνες Πολιτικούς. Και από αυτό το σημείο ξεκινά η βαριά ασθένεια της πολιτικής μας ζωής που ονομάζεται «πολιτικό κόστος» που για να μην υπάρξει θυσιάζεται η ηθική και η νομιμότητα.
Είναι το ίδιο πολιτικό κόστος που εξαφάνισε τις πολιτικές ιδεολογίες και που εισήγαγε τις λεγεώνες των «ημετέρων», δηλαδή τη συναλλαγή ή την αγοραπωλησία ψήφων, που θα δεσπόζει της πολιτικής μας ζωής αν δεν αποφασίσουν κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία τους εισάγοντες στην πολιτική την ηθική.
Μα είναι αυτό εφικτό; Και αν ναι, με ποιο τρόπο;
Είναι απλούστατο και εξοικονομεί τεράστια κονδύλια στον εθνικό μας προϋπολογισμό. Αρκεί να εισάγουν σαν εκλογικό σύστημα ένα κοινό
ψηφοδέλτιο που θα περιέχει όλους τους υποψήφιους κάθε περιοχής. Με αυτό θα σταματούσε η μετατροπή των Κομμάτων σε εμπορικά μικρομάγαζα, δεν θα ήταν
αναγκαία η δαπανηρότατη χορηγία των Κομμάτων και ο ψηφοφόρος θα είχε δικαίωμα οιωνδήποτε υποψηφίων διακομματικής επιλογής, χωρίς βέβαια να υπερβεί τον καθορισμένο αριθμό εκλέξιμων βουλευτών.
Παρακολουθήσατε από κοντά στις Βρυξέλλες τη Διάσκεψη Κορυφής και τους υπόλοιπους χειρισμούς της Κυβέρνησής μας. Ηταν σωστοί;
Οχι, καθόλου. Ασφαλώς έχουμε ευθύνες για την κατάστασή μας, αλλά η άμυνά μας υπήρξε από παθητική μέχρι ανύπαρκτη. Ασφαλώς έχουμε τόσο συνεργήσει
στην ανέγερση ενός σαθρού οικοδομήματος που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, που τώρα πια δεν μπορούμε να φωνάζουμε συνθήματα όπως «Εξω από ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο κ.λ.π. κ.λ.π.» Ασφαλέστατα όμως θα μπορούσαμε να μοιράσουμε μεγαλοπάροχα το πάθημά μας με την κακοδιοίκηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, την παροιμιώδη ανεπάρκειά της και την υποταγή της στις αμερικανικές επιδιώξεις.
Είναι σοβαρά και ίσως επικίνδυνα αυτά που λέτε για την Ε.Ε. Δίνετε μερικές αποδείξεις γι’ αυτά;
1) Επί 20 χρόνια η Γερμανία μένει ανεξέλεγκτη από την ΕΕ στο πάγωμα των
μισθών των εργαζομένων, παραβαίνοντας τους κανόνες ανταγωνισμού με συνέπεια εξαιρετικά οικονομικά οφέλη γι’ αυτήν και σε βάρος χωρών της ΕΕ με ασθενή οικονομία, όπως οι μεσογειακές.
2) Η ΕΕ όχι μόνο εξάρτησε την αμυντική της πολιτική από το αμερικανικό ΝΑΤΟ
αλλά μετατράπηκε σε πολεμική μηχανή που συμμετέχει με τεράστιες δαπάνες που δεν ανακοινώνονται ποτέ και ανθρώπινα θύματα στις συγκρούσεις, τους πολέμους και τις κατοχές εκεί όπου έχουν συμφέροντα οι ΗΠΑ, όπως π.χ. στο Αφγανιστάν, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κολομβία, Κονγκό, Βόρειο Κορέα, Τζιμπουτί, Σκόπια, Κόσοβο, Γεωργία, Περσικό Κόλπο, Ιράκ, Κένυα, Βόρειο Κιβού, Ουγκάντα, Πακιστάν, Ουζμπεκιστάν, Μέση Ανατολή, Δημοκρατία της Κεντρικής Αφρικής, Σουδάν, Σομαλία, Σρί Λάνκα, Τσάντ κ.λ.π.
3) Η ΕΕ αδιαφόρησε και αδράνησε για μία τελεσφόρο παρέμβαση λύσης, στον
καθημερινό ακήρυκτο πόλεμο των τουρκικών παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου που υποχρεώνει και την ελληνική πλευρά να απαντά με
ανυπολόγιστα οικονομικά βάρη (23.000 παραβιάσεις μέχρι τέλος 2008)
4) Κατά τρόπο αυθαίρετο και αντιδημοκρατικό υπέκλεψε μέσω Επικύρωσης
από τα Εθνικά Κοινοβούλια την υπερψήφισε της Συνθήκης της Λισαβόνας (αντί δημοψηφισμάτων) η οποία αποδείχθηκε ήδη ατελής και ανεπαρκής, αφού δεν πρόβλεψε ένα μηχανισμό αντιμετώπισης κρίσεων ή κρίσης σε ένα από τα κράτη- μέλη που τη συνιστούν.
5) Σπαταλά με ανεξέλεγκτες αποφάσεις τεράστια κονδύλια για εξω-ευρωπαϊκές παρεμβάσεις, ακόμη χθες για το Κιργιστάν, προχθές για χρυσοαμειβόμενους
Παρατηρητές σε διάφορες εκλογές χωρών αμερικανικών συμφερόντων
6) Σπεύδει στους αντίποδες μεταφέρουσα πακτωλούς επιδοτήσεων ή χρηματοδοτήσεων για τη δήθεν προστασία των ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ παράλληλα λησμονεί ότι ανάμεσα στα δικαιώματα αυτά είναι και η εργασία, την οποία αποστερεί από το 10% των ανέργων ευρωπαίων. Ονειδος!
Αλλά ο κατάλογος των «θαυμάτων» της ΕΕ είναι μακροσκελής. Παραπέμπω τους «περίεργους και τους απίστους» στο άρθρο μου με τίτλο «Λάθη για διόρθωση ή για επανάληψη» που δημοσίευσε ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ στις 3 Απριλίου.
Και στο εσωτερικό τι θα έπρεπε να γίνει;
Να ξεκινήσει με τη σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου, παρόμοιο με εκείνο που στήθηκε για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Να καταδικάσει αυτούς που δωροδόκησαν με 300 εκατομμύρια δολάρια τη Σαξ και μαζί κι αυτήν, αφού ο Νόμος επιδικάζει ισότιμες ποινές σε δωροδότες και δωροδοκούμενους, αποδεικνύοντας έξω και μέσα στην Ελλάδα ότι είναι Κυβέρνηση κάθαρσης, πράγμα που θα ανέβαζε την τραυματισμένη ελληνική ηθική.
Εν συνεχεία μέσα στη χώρα…
Αλλά ο Κυριακάτικος ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ είναι πολύ φορτωμένος, γι’ αυτό θα επανέλθω σύντομα…
