Τρέμω τη στιγμή που θα αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Όταν οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ των έγκυρων διεθνών μέσων ενημέρωσης, που είχαν εντοπίσει το πυρηνικό οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσεΐν και τις κατακόμβες με τα εργαστήρια για χημικά όπλα τεραστίων μαζικών καταστροφών, ανακαλύψουν ότι την τελευταία στιγμή ο αιμοσταγής τύραννος της Βαγδάτης τούς την έσκασε.
Ότι κατάφερε να φυγαδεύσει το φοβερό του οπλοστάσιο και να τα στείλει στην Ελλάδα, με συνεχή δρομολόγια ελληνόκτητων πλοίων, που ανήκαν σε εφοπλιστές γνωστούς για τις οικονομικές συναλλαγές τους με τον Σαντάμ.
Ότι οι Έλληνες που είχαν έκτοτε τεράστια προβλήματα με το έλλειμμα και το χρέος τους, πρόδωσαν τους συμμάχους και εταίρους τους. Ειδικώς τους Βρετανούς που πρωτοστάτησαν στην απελευθέρωση του Ιράκ, ώστε να μη χάνονται πια ζωές αθώων και να μην υπάρχουν φυλακισμένοι ούτε βία. Και δέχθηκαν, έναντι παχυλού ενοικίου, το οποίο όμως στο μεταξύ κατασπατάλησαν, να κρύψουν τα φοβερά όπλα στις στοές ενός συγχρόνου δαιδάλου που ξεκινά κάτω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία και φτάνει ως την Ακρόπολη.
Έτσι όπως οι λαοί της Ευρώπης, άριστα ενημερωμένοι από έγκυρα μέσα και δημοσιογράφους, αποδέχθηκαν στην συντριπτική πλειονότητα τους την αναγκαιότητα εισβολής στο Ιράκ, μετά τις συνεχείς «αποκαλύψεις» όλων αυτών, με τις φωτογραφίες ντοκουμέντα «εδώ κρύβει τον μαζικό θάνατο ο Σαντάμ», ασφαλώς θα δεχθούν με ανακούφιση και τον βομβαρδισμό της Ελλάδας.
Όχι δεν είναι πρωταπριλιά. Μήπως ήταν πρωταπριλιά και όταν όλοι αυτοί οι «έγκυροι», παίζοντας το παιχνίδι των Μπους και Μπλερ, υπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα, έκαναν πλύση εγκεφάλου στους λαούς, ώστε να αποδεχθούν ως «φοβερή αλήθεια» αυτό που αποδείχθηκε ως περίτρανο ψέμα;
Τότε αδύναμος κρίκος ήταν ο πράγματι τύραννος της Βαγδάτης, όστις άφησε πίσω του εκατόμβες θυμάτων. Μόνο που ο αριθμός τους ωχριά, μπροστά στους αμέτρητους νεκρούς και σακατεμένους που θα αφήσουν πίσω οι «σωτήρες» του Ιράκ, οψέποτε ολοκληρώσουν τη λεηλασία του πετρελαϊκού του πλούτου και αποχωρήσουν.
Τώρα αδύναμος κρίκος είναι η Ελλάδα. Και οι κατασκευασμένες «πληροφορίες» εναντίον της, παραγόμενες βιομηχανικώς, εξυπηρετούν και πάλι συμφέροντα.
Το τραγικό είναι ότι υπάρχουν ανεγκέφαλοι, σε υπεύθυνες υποτίθεται θέσεις, που σαλιαρίζουν με δημοσιογράφους «ανωνύμως», ή αγωνιούν να βγουν στα κανάλια για επίδειξη της «εξυπνάδας» και της ρητορικής τους δεινότητας, οι οποίοι τροφοδοτούν, με γάβρους που γίνονται καρχαρίες, όλον αυτόν τον χαλασμό.
