Σιγά μην έχουμε την πορεία προς τον Γολγοθά μας, ως οικονομία και χώρα. Στο βάθος του δρόμου και της πορείας δεν φαίνεται κάποια «Ανάσταση», τουλάχιστον σύντομα, για να δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός. Η δρόμος μας περισσότερο μοιάζει με το διάδρομο των αναμμένων κάρβουνων που περνάνε οι αναστενάρηδες.
Για την ώρα περνάμε μία μακρά «βδομάδα» των Παθών, με την αγωνία και την ανησυχία για το μέλλον μας να μην έχει τέλος. Οπως έχουμε ξαναπεί, οι αποφάσεις αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές, η κοινοτική αλληλεγγύη και στήριξη εύκολα λόγια και μηδέν στην πράξη, οι δηλώσεις για επάνοδο σε κάποια ομαλότητα των επιτοκίων δανεισμού σκέτα ευχολόγια. Χθες τα spread ανέβηκαν κι άλλο, λες και πρόκειται για κανονικό σχέδιο που βρίσκει εύκολο έδαφος εφαρμογής στη χώρα μας.
Οσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, τα πράγματα στενεύουν περισσότερο για την Ελλάδα. Σε λίγο θα απαιτείται δανεισμός για να καλυφθεί η διαφορά επιτοκίου για προηγούμενα δάνεια. Όχι για να εξοφληθεί κεφάλαιο και τόκοι.
Η διεύρυνση της κρίσης θα είναι αδύνατο σύντομα να μην επηρεάσει και συνολικά το ευρώ, όσο και αν επιμένουν για τη σταθερότητά του οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ακόμη και αν αλλάξει η σημερινή σύνθεση της ευρωζώνης.
Προχθές, σα να μην έφθαναν οι προηγούμενοι άστοχοι χειρισμοί εκ μέρους μας, βγήκε ο επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ για να δηλώσει ότι σύντομα θα εκδώσουμε ομόλογο σε δολάρια. Ομολογία ότι αναζητούμε επενδυτές από Αμερική και Ασία, για να καλύψουμε μέρος (έστω) των 11 δισ. που θα χρειασθούμε μέχρι το Μάιο, αφού από την Ευρώπη μόνο κερδοσκοπικές επιθέσεις εξακολουθούμε να εισπράττουμε. Μία δήλωση που ενίσχυσε την ανησυχία για την αντοχή της ελληνικής οικονομίας και βοήθησε να ανέβουν περισσότερο τα επιτόκια δανεισμού μας. Ταυτόχρονα όμως και ομολογία ότι αναμένεται ταχεία ανάκαμψη του αμερικανικού νομίσματος έναντι του ευρώ. Αλλιώς πώς να εξασφαλισθούν αμερικάνικα επενδυτικά κεφάλαια για να μας εμπιστευθούν; Αργότερα, δεν αποκλείεται να ακούσουμε και για έκδοση ελληνικών ομολόγων σε γιεν. Όμως έτσι θα γίνει πιο δύσκολη η κάλυψη των υποχρεώσεών μας, κάθε φορά που θα ’ρχεται η ώρα της πληρωμής των δανείων.
Από τη μια αστοχίες από τον ΟΔΔΗΧ, από την άλλη ανύπαρκτο επιτελείο στον οικονομικό τομέα (αφού υπουργοί δεν αλλάζουν ούτε «καλημέρα» πώς να συντονίσουν μία στοιχειώδη ελληνική στρατηγική;) και στο βάθος η επιμονή των εκτιμήσεων ότι ο μονόδρομος άλλαξε ρότα και οδηγεί πλέον στο ΔΝΤ. Καλό Πάσχα…
