Από συνδικάτα και συλλογικότητες
Σύσσωμα τα τοπικά συνδικάτα από τη πρώτη στιγμή έχουν εκφράσει τη συμπαράστασή τους στους εργαζόμενους στον ΙΜΑΝΤΑ.
Η Ενωση Προσωπικού Βιομηχανίας Τσιμέντων Βόλου σε ανακοίνωσή της υπογραμμίζει ότι «ο αγώνας τους είναι και δική μας υπόθεση. Συμπαραστεκόμαστε στους εργάτες του εργοστασίου. Οφείλουμε όλοι να συμπαρασταθούμε έμπρακτα στο δίκαιο αγώνα τους για δουλειά και αξιοπρέπεια. Οι εργαζόμενοι παράγουμε όλο τον πλούτο και έχουμε το δικαίωμα να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν με την ενότητα και αλληλεγγύη. Δεν πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι. Να μην πληρώσουμε εμείς για μια κρίση για την οποία δεν ευθυνόμαστε.
Η επίθεση στους εργαζομένους μιας εταιρείας είναι επίθεση σε όλους μας». «Κρανίου τόπος πλέον -επισημαίνει η ΛΑΕ– γίνεται η βιομηχανική περιοχή του Βόλου που χάνει το ένα μετά το άλλο τα εργοστάσιά του. Ταχύτατα εξαπλώνονται η φτώχεια και η εξαθλίωση στην τοπική κοινωνία. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των εγκληματικών πολιτικών που ρημάζουν τη χώρα και τους ανθρώπους της, αυτή είναι η πολιτική που εφαρμόζει η νεομνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αδίστακτα σπρώχνει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στην ανεργία και την εξαθλίωση, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις επιταγές των τοκογλύφων καπιταλιστών αφεντικών της»
«Ο Βόλος και η τοπική οικονομία δεν αντέχει την απώλεια ακόμη 150 θέσεων εργασίας και πολλών εκατομμυρίων ευρώ μηνιαίου κύκλου εργασιών, μιας από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές μονάδες της περιοχής. Η κυβέρνηση επιβάλλεται να παρέμβει, επιτέλους με αποτελεσματικό τρόπο και ο κ. Κατρούγκαλος ως φαίνεται δεν μπορεί. Εδώ και τώρα ο κος πρωθυπουργός να δώσει λύση» σημειώνει από την πλευρά του ο Γιάννης Αναστασίου εκ μέρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Εκ μέρους του Εργατικού Επαναστατικού κόμματος στο Βόλο σε ανακοίνωση που υπογράφεται από τον κ. Σπ. Μανώλη αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Είναι απαραίτητο να ανοίξει ένας πλατύς διάλογος μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στη κοινωνία, για τις απαντήσεις που πρέπει να δώσουν οι εργάτες στο κλείσιμο των εργοστασίων και στην ανεργία. Πως θα δουλέψουμε ξανά τα εργοστάσια για να έχουμε δουλειά, για να μπορέσουμε να σωθούμε από την καταστροφή; Τι είδους παραγωγή θέλουμε και σε ποια κοινωνία την θέλουμε; Αυτός ο διάλογος πρέπει να ξεκινήσει πρώτα απ’ όλα ανάμεσα στους ίδιους τους εργάτες των εργοστασίων που κλείνουν, και να απλωθεί σε ολόκληρη την κοινωνία, που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, βρίσκεται κι αυτή σε άμεσο κίνδυνο».
