Ο αειθαλής Βαγγέλης Ανετόπουλος συνεχίζει την μακρά δημιουργική του πορεία
Σχέση ζωής έχει αναπτύξει με τον πυλό ο 89χρονος Βαγγέλης Ανετόπουλος, ο οποίος δραστηριοποιείται από την παιδική ηλικία στο πεδίο της κεραμικής, ανοίγοντας ένα σημαντικό κεφάλαιο στο χώρο της δημιουργίας. Ο διακεκριμένος αγγειοπλάστης – κεραμίστας, γόνος οικογένειας με παράδοση δύο και πλέον αιώνων, συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο και νεανικό ενθουσιασμό τη δράση του, προετοιμάζοντας την αυτοβιογραφία του και μεγάλη αναδρομική έκθεση, που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο. O κ. Ανετόπουλος έχει τιμηθεί από το Επιμελητήριο για την προσφορά του, μετά τη συνταξιοδότησή του, ενώ δεν σταματάει να βρίσκεται καθημερινά στο εργαστήριό του, το δεύτερο σπίτι του, προσθέτοντας νέα δημιουργικά κεφάλαια στο καλλιτεχνικό του βιογραφικό.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ο Βαγγέλης Ανετόπουλος, δημιουργός του διεθνούς κέντρου κεραμικής στο Μαλάκι, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην οικογενειακή παράδοση, που έχει ως αφετηρία το 1790 στην Απύρανθο της Νάξου, ενώ η ιστορία συνεχίζεται να γράφεται στο Βόλο από τον Βασίλη Ανετόπουλο στα 1885, μετά την απελευθέρωση του Βόλου.
Η μακρά οικογενειακή διαδρομή αποτυπώνεται στο Μουσείο που δημιούργησε με πολύ μεράκι ο κ. Ανετόπουλος, ο οποίος διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού την παράδοση δύο και πλέον αιώνων, μεταλαμπαδεύοντας στο γιο του Στέλιο, το μεράκι για τον πηλό.
Το Κέντρο Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών και το Διεθνές Κέντρο Κεραμικής – Οικογένειας Βασιλείου Ανετόπουλου, διοργανώνουν στις 11 Σεπτεμβρίου την αναδρομική έκθεση του Βαγγέλη Ανετόπουλου, ενώ παράλληλα θα παρουσιαστεί το εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτοβιογραφικό βιβλίο του δημιουργού.
Η έκθεση δεν είναι μόνο κατάθεση καλλιτεχνικής άποψης στην κεραμική, αλλά αναφέρεται στη μυθολογία, στην ιστορία της περιοχής, αλλά και σε ανθρώπους που άφησαν την σφραγίδα τους όπως ο Θεόφιλος, ο Κίτσος Μακρής, η Χρυσούλα Ζώγια, ο Αγγελος Μπάστης και πολλοί ακόμη, οι οποίοι διασταυρώθηκαν μαζί του, στην διάρκεια της δημιουργικής του πορείας. Παράλληλα η έκθεση αναφέρεται στη ζωή και τη δράση του καλλιτέχνη.
Η διαδρομή της κεραμικής τέχνης της Οικογένειας Ανετόπουλου στην περιοχή του Βόλου, η οποία αποτελεί τη συνέχεια μιας παράδοσης δύο και πλέον αιώνων, έχει καταχωρηθεί στον Εθνικό Κατάλογο Θεμάτων της Αυλης πολιτισμικής κληρονομιάς του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της UNESCO.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, θα διατεθούν εκατό μικρά έργα υπέρ του Ορφανοτροφείου Βόλου, στη μνήμη του παππού του, Βαγγέλη Ανετόπουλου, εκ των ιδρυτικών μελών και δεύτερου προέδρου του Ορφανοτροφείου.
Ενόψει της έκθεσης, ο κ. Ανετόπουλος εργάζεται ακούραστα, δέκα τουλάχιστον ώρες σε καθημερινή βάση και όπως αναφέρει ο ίδιος μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ «όταν βρίσκομαι στο εργαστήριο νιώθω ευχαρίστηση, διότι συνεχίζω σε αυτή την ηλικία να δημιουργώ. Αυτό που μου δίνει ζωντάνια είναι η όρεξη για δημιουργία, η οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου».
Από παιδί στο εργαστήρι
Ο δεξιοτέχνης αγγειοπλάστης – κεραμίστας, εδραίωσε από πολύ μικρή ηλικία τη σχέση του με τον πυλό. Οταν οι συνομήλικοί του έπαιζαν στις αλάνες, ο ίδιος βοηθούσε τον πατέρα του στο εργαστήριο, ενώ όπως θυμάται χαρακτηριστικά «όταν ήμουν τριών ετών το έσκαγα από την αυλή του σπιτιού μου και την επιτήρηση της μητέρας μου, Μαργίτσας και πήγαινα προς το μαγαζί του πατέρα μου. Εβγαινε η μάνα μου στο δρόμο και φώναζε «που πας Βαγγελάκη;» κι εγώ απαντούσα «πάω ζι» διότι δεν μπορούσα να πω τη λέξη μαγαζί».
Οι μνήμες των παιδικών του χρόνων και της μακράς επαγγελματικής και δημιουργικής του διαδρομής, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, καταγράφονται με αδρές πινελιές στην αφήγηση του κ. Ανετόπουλου, ο οποίος περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο, τη γειτονιά όπου μεγάλωσε. «Το σπίτι μας στην οδό Παπαδιαμάντη 49 ακριβώς απέναντι από το σιδηροδρομικό σταθμό. Το εργαστήρι μας ήταν στην ίδια οδό αλλά 600 μέτρα πιο πέρα. Η γειτονιά μας έμοιαζε σαν τη σημερινή βιομηχανική ζώνη, αφού υπήρχαν εκεί 5-6 καπναποθήκες τετραώροφες. Το εργοστάσιο Γκλαβάνη, το εργοστάσιο Σταματόπουλου, μεγάλες για την εποχή σιδηροβιομηχανίες, το εργοστάσιο υφαντουργίας Τσιμπλούλη και το πολύ μεγάλο εργοστάσιο υφαντουργίας των αδελφών Παπαγεωργίου, ενώ σε όλο το μήκος ήταν οι Θεσσαλικοί Σιδηρόδρομοι, ο σταθμός και το εργοστάσιο των σιδηροδρόμων όπου υπήρχε πολύ μεγάλη κίνηση και οχλαγωγία από την κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών προς Λάρισα και Καλαμπάκα» αναφέρει με νοσταλγία ο κ. Ανετόπουλος, ανατρέχοντας στο παρελθόν.
Στο πεζοδρόμιο της οδού Λαρίσης, κοντά στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, έστησε το πρώτο του μαγαζί, μεταφέροντας με καρότσι τα κεραμικά που πουλούσε σε υπαίθριο πάγκο και το βράδυ τα μετέφερε πίσω στο εργαστήριο. Αργότερα το καρότσι μεταφέρθηκε στην πιάτσα του σιδηροδρομικού σταθμού «όπου εκτελούσα αγώγια σε αυτούς που έρχονταν με τα τρένα και τις πραμάτειες τους. Εν τω μεταξύ συνέχισα το σχολείο και το 1948 τέλειωσα το Γυμνάσιο και η τρίτη μου δουλειά ήταν να ανοίξω μαγαζί στα Τρίκαλα» συνεχίζει την αφήγηση ο κ. Ανετόπουλος.
Η επιχειρηματικό εγχείρημα ήταν επιτυχημένο αλλά επέστρεψε στο Βόλο, λόγω του θανάτου του πατέρα του, το 1950, προκειμένου να συνεχίσει τη δουλειά του στο εργαστήριο.
Επαγγελματίας με όραμα
Ο Βαγγέλης Ανετόπουλος ανέπτυξε πολύ σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα από νεαρή ηλικία, δημιουργώντας στους Αγίους Αναργύρους εργοστάσιο τούβλων, συνεχίζοντας παράλληλα την οικογενειακή παράδοση στο εργαστήριο του πατέρα του.
Τον Αύγουστο του 1957 δημιουργεί βιομηχανία πλινθοκεραμοποιίας στο Βόλο, στο 6ο χιλιόμετρο της οδού Βόλου – Λαρίσης, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρόμο για τη δημιουργία της Α’ Βιομηχανικής περιοχής Βόλου.
Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, κάνει σύντομα το επόμενο επιχειρηματικό βήμα, δημιουργώντας στο 6ο χιλιόμετρο Λάρισας – Βόλου βιοτεχνία αγγειοπλαστικής με κύριο έργο την παραγωγή πηλοσωλήνων με μηχανικά μέσα και όχι χειροποίητα όπως γίνονταν τότε στο Βόλο, για να στραφεί στη συνέχεια στο δρόμο του τουρισμού, ανοίγοντας καταστήματα στο Βόλο και τη Σκιάθο.
Το 1989 συνταξιοδοτήθηκε αλλά το δημιουργικό μεράκι, τον ώθησε να υλοποιήσει ένα μεγάλο στόχο και προσωπικό στοίχημα, αγοράζοντας έκταση τεσσάρων στρεμμάτων στο Μαλάκι με πρόσοψη 50 μέτρων στο δρόμο Βόλου – Τσαγκαράδας όπου έστησε το νέο του εργαστήριο, με απώτερο στόχο τη δημιουργία κέντρου κεραμικής και πολιτισμού.
Το 1999 άρχισε να υλοποιείται ο στόχος, τον επόμενο χρόνο αρχίζουν οι εκθέσεις κεραμικής και από το 2003, αντίστοιχα, τα διεθνή συμπόσια και εκθέσεις κεραμικής. Το 2007 δημιουργείται το Διεθνές Κέντρο Κεραμικής, το οποίο αποτελείται από δύο αίθουσες, μία εκ των οποίων περιλαμβάνει έργα παλιάς λαϊκής αγγειοπλαστικής και η δεύτερη σύγχρονα έργα κεραμικής. Το 2014 πραγματοποιήθηκε το Συμπόσιο Κεραμικής και η Διεθνής Εκθεση Κεραμικής, που πλαισίωσαν την επέτειο των 225 χρόνων διαρκούς παρουσίας της οικογένειας Ανετόπουλου στο χώρο της αγγειοπλαστικής κεραμικής.
«Για τη φετινή χρονιά, Θεού θέλοντος, ελπίζω να ολοκληρώσω τη συγγραφή του βιβλίου για τη ζωή μου και να πραγματοποιήσω αναδρομική έκθεση με θέμα τον Βαγγέλη Ανετόπουλο. Βέβαια τα χρόνια μου είναι πολλά, αλλά ελπίζω με τη δύναμη του Θεού να τα καταφέρω» υπογραμμίζει ο κ. Ανετόπουλος, για να προσθέσει ότι «το εργαστήριο είναι μέχρι σήμερα σπίτι μου και πάντα βρίσκεται στη σκέψη μου η δουλειά, η οποία δεν είναι κόπος, αλλά ευχαρίστηση».
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό
Ο Βαγγέλης Ανετόπουλος θήτευσε από το 1953 και μέχρι τη συνταξιοδότησή του στη θέση του προέδρου ή του αντιπροέδρου ή του γενικού γραμματέα στο Σύνδεσμο Αγγειοπλαστών Μαγνησίας και την Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Μαγνησίας. Για πολλά χρόνια συμμετείχε στη διοίκηση του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου, ήταν μέλος της ΓΕΣΕΒΕ, και ταμίας των Επαγγελματικών Σχολών του Επιμελητηρίου Μαγνησίας. Μετείχε σε εμπορική αποστολή του Επιμελητηρίου στη Βουλγαρία και όπως υπογραμμίζει ο ίδιος «συνεχίζει τη στήριξή του μέχρι σήμερα, συμμετέχοντας στις ετήσιες εκδηλώσεις του Διεθνούς Κέντρου Κεραμικής Ανετόπουλος, του οποίου είμαι πρόεδρος».
Ο ίδιος έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ συμμετείχε στις διεθνείς εκθέσεις του Λεμάν και του Μονάχου με μεγάλη επιτυχία. Εργα του βρίσκονται στο Μουσείο Κεραμικής Ανετόπουλου, στην πρόσοψη του κινηματογράφου Αχίλλειον στην παραλία του Βόλου, στην πρόσοψη του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου, στη νέα αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου με κλίβανο κεραμικής, στο Κέντρο Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, στην Αντιπεριφέρεια Μαγνησίας, σε άλλους δημόσιους χώρους και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Το 2013 έλαβε μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Κεράμικα που έγινε πρώτα στην Πορτογαλία και κατόπιν στην Ουγγαρία, όπου κατέθεσε, σημειωτέον, δική του πρόταση για την κεραμική στην Ευρώπη.
