Οταν τίθεται επί τάπητος η γενική οικονομική κρίση και στη συνέχεια η οικονομική κατρακύλα της Ελλάδας, πρέπει κανείς να πιάσει τις άκρες από πολλά νήματα για να φθάσει στους εμπνευστές και στους εκτελεστές εκείνων των κέντρων αποφάσεων που καμουφλάρουν περίτεχνα τις επιδιώξεις και τα συμφέροντά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δίνουμε συγχωροχάρτι στις Κυβερνήσεις μας όλων των εποχών και αναθυμιάσεων.
Για να καταλάβουμε όμως καλύτερα τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων απέναντι στη χώρα μας πρέπει έστω σε συντομία να θυμίσουμε μερικά σημαντικά.
Η Ευρώπη εχθρός και στόχος των ΗΠΑ
1. Η Ευρώπη, με προσόντα τις επιστημονικές επιτεύξεις της, την ιστορία και την πολιτιστική της παράδοση και κυρίως την όση ακόμη υπάρχει σ’ αυτήν αντίσταση για να γίνει προγεφύρωμα των Αμερικανών προς επίτευξη των επεκτατικών τους σχεδίων προς τη Άπω Ανατολή, αποτελεί τον κυριότερο εχθρό των ΗΠΑ, άσχετα αν αυτές καταλαμβάνονται από αμόκ όταν και μόνο ακούνε τις λέξεις Ρωσία, Μόσχα.
2. Η αμερικανική πανοπλία της επιδιωκόμενης πλανητοκρατίας της
δεν περιορίζεται μόνο στους εμφανείς πολέμους και τις συρράξεις που δημιουργεί παντού, όπου έχει συμφέροντα, στους οποίους εμπλέκει δυναμικά τους ανθιστάμενους «συμμάχους» της ή τους εθελόδουλους φίλους της, επεκτείνεται επίσης και κυρίως και στον βασικότατο τομέα της οικονομίας.
3. Πρώτο και βασικό σύμμαχο στο διαρκή και επίσημο ρόλο της 5ης φάλαγγας για την Ε.Ε. έχει τη Βρετανία.
Δεύτερο συνεργό και συνεταίρο έχει τη Γερμανία, λόγω του δυναμικού ναζιστικού DNA, της απατεωνικής οικονομικής επιτυχίας της (διάβασε πιο κάτω) και την εκτίμηση της χιτλερικής πειθαρχίας, εργατικότητας και ζωντάνιας που διαιωνίζεται εδώ και 65 χρόνια.
Τρίτο σαν εκτελεστικό όργανο, πληροφοριοδότη ευκαιριών στην ΕΕ, δολιοφθορέα της προόδου της, φύλακα κάθε είδους συμφερόντων τους και δυναμιτιστή κάθε εξέλιξης, μέχρι της 20 Δεκεμβρίου 2009 τον Ξαβιέ Σολάνα, περιβόητο αχυράνθρωπό της απόλυτης χειραγώγησής τους (με τόσο υψηλό δείκτη εξυπνάδας που χρειάσθηκε 19 χρόνια για να «πάρει μεταπτυχιακό» που και αυτό απέκτησε ελέω Αμερικανών). Σε λίγο θα δούμε τι ρόλο θα παίξει το νέο φρούτο η αγγλίδα διάδοχός του και Σοσιαλίστρια Βαρώνη Catharine Asthon (με μηναίο προϋπολογισμό δαπανών της 6 εκατομμύρια €.
Τέταρτο και αργυρώνητο όργανο, οι οίκοι -αξιολόγησης (rating) Fitch, Moody’s, Standard & Poors που προσπαθούν και επιτυχαίνουν μέχρι τινός να υπαγορεύουν τα διεθνή επιτόκια που θα πληρώνονται ενώ είναι εντελώς ανεύθυνοι και αν ερευνήσει κανείς βλέπει ότι ελέγχονται από Αμερική και Βρετανία
Η γενική οικονομική κρίση
Χρειάζεται να αναλυθεί από ποια αμερικανική πολιτεία προήλθε και ποια τράπεζα προκάλεσε την γενική οικονομική κρίση που μαστίζει ιδιαίτερα τη φτώχεια; Ας σεβασθώ λίγο τον πολύτιμο χώρο του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ. Αλλά όποιος ήταν… σε κώμα και δεν παρακολούθησε, τώρα που συνήλθε και δεν του φτάνουν τα χρήματά του να ζήσει, ας ανοίξει το Ιντερνέτ στη Wikipédia ή στις λέξεις Lehman Brothers New York,15 Σεπτεμβρίου 2008 για να βεβαιωθεί.
Η Γερμανία παρανομεί, αλλά η Ε.Ε. δεν την ελέγχει
Η Γερμανία παραβίασε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η ΟΝΕ. Το έγκυρο γερμανικό περιοδικό «Στερν» σε ερευνά του δείχνει ότι στα μισά από τα τρέχοντα μισθολόγια των επιχειρήσεων στη Γερμανία, οι μισθοί παραμένουν αγκυροβολημένοι στα επίπεδα του 1990.
Αν αυτό συνυπολογισθεί στο μισθολογικό κόστος μονάδας, ο μέσος όρος αύξησής του στα χρόνια λειτουργίας της ΟΝΕ είναι περίπου 21%. Στην Ελλάδα η πραγματική αύξηση ήταν 26%. Στη Γερμανία μόλις 8% και στην ζώνη της ΟΝΕ 27%. Πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι καθοριστικό μέγεθος για την ανταγωνιστικότητα στο χώρο της ευρωζώνης είναι το μισθολογικό κόστος μονάδας. Ετσι την ώρα που η Ελλάδα συσσώρευε ένα τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, η Γερμανία αποκτούσε ένα τεράστιο πλεόνασμα, πράγμα που εξηγεί μέχρι τινός και το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Αιτία του προβλήματος αυτού είναι η έντονη συμπίεση των μισθών που εφάρμοσε η Γερμανία στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Με τον τρόπο αυτό απέκτησε τεράστια πλεονεκτήματα έναντι των χωρών αδύνατης οικονομίας όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία ακόμη και η Γαλλία, ενώ η προχθεσινή Guardian (17.02.2010) γράφει ότι περίπου στα ίδια χάλια βρίσκεται και η οικονομία της Βρετανίας.
Την κατάφορη αυτή παράβαση της Γερμανίας δεν «ενδιαφέρθηκαν να ελέγξουν» ή έδειξαν πολύ ενδιαφέρον για… να μην ελέγξουν οι αρμόδιες Υπηρεσίες Ανταγωνισμού της αγίας και κρυσταλλοδιάφανης Ευρωπαϊκής μας Ένωσης.
Αντίθετα ο κ. Σάιμον Τίλφορντ, επικεφαλής οικονομολόγος του κέντρου για την ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση, γράφει μεταξύ άλλων στους Financial Times (15.01.10) ότι το πλεόνασμα μιας χώρας σημαίνει ότι μια άλλη χώρα (στο πλαίσιο της ΟΝΕ) αντιμετωπίζει πρόβλημα και ακόμη ότι «Η Γερμανία πρέπει να αποδεχτεί ότι είναι μέρος του Προβλήματος».
Αξιοσημείωτες είναι οι δημόσιες παρατηρήσεις του Γερμανού Χάινερ Φλάσμπεκ, κορυφαίου οικονομολόγου του ΟΗΕ στην Υπηρεσία Εμπορίου και Ανάπτυξης (Γερμανικοί Financial Times της 11.12.09) ότι αν η Γερμάνια συνεχίσει τη συμπίεση των μισθών θα διαλύσει την ΟΝΕ, ενώ όλος ο γερμανικός Τύπος ήταν ενάντιος στην άποψή του αυτή.
Η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα 15 δισ. ευρώ
H κα Μέρκελ είναι καιρός να θυμηθεί ότι και η χώρα της πρέπει να πληρώσει τα λάθη και τις υποχρεώσεις της. Αλλωστε πλήρωσε επανορθώσεις σε πολλές χώρες πλην της Ελλάδας.
Το 1970 ο Κων/νος Καραμανλής πιεζόμενος από οικονομική κρίση ζήτησε από τη Γερμανία να πληρώσει το χρέος του Δανείου που κατά την κατοχή εξανάγκασε την Τράπεζα της Ελλάδος να της χορηγήσει για τις ανάγκες της Wehrmacht. H Γερμανία απάντησε ότι το δάνειο αυτό αφορά και στην ανατολική Γερμανία. Αλλά οι δύο Γερμανίες ενώθηκαν, κάνουν όμως τον κουφό και η υπόθεση αφορά σε 15 δισ. ευρώ (ατόκως).
