Μοχλός οικονομικής ανάπτυξης τα μανιτάρια, όπως επεσήμανε από την Αγριά ο Γιώργος Κωνσταντινίδης, πρόεδρος των Μανιταρόφιλων Ελλάδας
Ικανοποιητική πηγή εισοδήματος αποτελεί για δεκάδες οικογένειες η συλλογή μανιταριών σε εποχές κρίσης, ενώ παράλληλα αυξάνεται κατακόρυφα το ενδιαφέρον επαγγελματιών που ασχολούνται με τον τουρισμό, προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η μαντιταροφιλία κερδίζει διαρκώς έδαφος και όπως όλα δείχνουν, ο θησαυρός που είναι διάσπαρτος στο Ελληνικό οικοσύστημα, συμπεριλαμβανομένου του Πηλίου, μπορεί να αξιοποιηθεί προς την κατεύθυνση της οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης. Τα παραπάνω υπογράμμισε ο πρόεδρος των Μανιταρόφιλων Ελλάδας Γιώργος Κωνσταντινίδης, ο οποίος βρέθηκε χθες στο Βόλο, με αφορμή την εκδήλωση που διοργάνωσε το Ιδρυμα Πορφυρογένη σε συνεργα- σία με το Γενικό Λύκειο Αγριάς.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ο γνωστός μυκητολόγος, δάσκαλος, συγγραφέας, πολυβραβευμένος ερευνητής με επιστημονικές δημοσιεύσεις και σημαντικές διεθνείς διακρίσεις, μίλησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, επισημαίνοντας ότι «οι ποσότητες που συλλέγονται, δεν επαρκούν για να καλύψουν την πολύ μεγάλη ζήτηση που υπάρχει στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Δεν συλλέγονται ούτε ένα μικρό ποσοστό των αυτοφυών μανιταριών στην Ελλάδα και ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει η παράδοση που υπάρχει σε άλλες χώρες».
Αναλύοντας το σκεπτικό του, ο κ. Κωνσταντινίδης επεσήμανε ότι «τα μανιτάρια θα μπορούσαν να αποτελέσουν μοχλό οικονομικής ανάπτυξης αλλά για να γίνει πραγματικότητα ο στόχος, πρέπει να υλοποιηθούν οργανωμένες δράσεις από την πολιτεία, γιατί η χώρα μας είναι από τις ελάχιστες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που δεν διαθέτουν ακόμη νομικό πλαίσιο διαχείρισης των άγριων μανιταριών και αυτό είναι ένα εμπόδιο. Οταν δεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο που θα κατοχυρώνει τον ενδιαφερόμενο, θέτοντας τις ανάλογες προδιαγραφές, υπάρχει δισταγμός από την πλευρά των ενδιαφερομένων».
Οι μανιταρόφιλοι αυξάνονται διαρκώς ανά την Ελλάδα, ενώ όπως προαναφέρθηκε, δεκάδες συλλέκτες μανιταριών τα μεταπωλούν σε επιχειρήσεις που τα τυποποιούν, τα επεξεργάζονται και τα εμπορεύονται.
Παράλληλα, πέραν των οικογενειακών επιχειρήσεων, υπάρχουν πολλές οι οποίες έχουν αναπτύξει μεγαλύτερο κύκλο εργασιών με επίκεντρο τα μανιτάρια, διότι «το ενδιαφέρον και η ζήτηση για τα άγρια ελληνικά μανιτάρια αλλά και τα προϊόντα που εμείς επινοούμε στην Ελλάδα με βάση το άγριο μανιτάρι, είτε ζυμαρικά είτε άλλες μορφές εδεσμάτων, είναι περιζήτητα εντός και εκτός Ελλάδος» σημείωσε ο κ. Κωνσταντινίδης.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι δεκάδες επιχειρηματίες που διαθέτουν τουριστικά καταλύματα, στο Πήλιο αλλά και ευρύτερα, διοργανώνουν εναλλακτικές δράσεις με επίκεντρο τα άγρια μανιτάρια, οι οποίες προσελκύουν το ενδιαφέρον πολλών τουριστών, Ελλήνων και ξένων. Κατά συνέπεια, οι παραπάνω δράσεις ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στο πεδίο του αγροτουρισμού και συνδυάζονται με ανάλογες γευστικές προτάσεις.
Παράλληλα, αρκετοί επαγγελματίες προσφέρουν στους πελάτες τους προϊόντα με βάση το μανιτάρι, τα οποία είναι περιζήτητα.
Ερωτηθείς σχετικά με το θέμα της επικινδυνότητας, που απασχολεί αρκετούς, ο κ. Κωνσταντινίδης τόνισε ότι « από τα 7.000 περίπου είδη μανιταριών που υπολογίζουμε ότι έχει η χώρα μας, μερικές δεκάδες είναι τοξικά που μπορεί να προκαλέσουν μικρό η μεγάλο πρόβλημα, ενώ υπάρχουν δύο θανατηφόροι αμανήτες, που προκαλούν θανατηφόρες δηλητηριάσεις».
Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος των Μανιταρόφιλων Ελλάδας επεσήμανε ότι είναι καθοριστική η γνώση και η ενημέρωση. Οπως ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά «οι εν δυνάμει μανιταρόφιλοι πρέπει να έρθουν σε επαφή με τους μανιταροφιλικούς συλλόγους της περιοχής τους, να παρακολουθούν τις μανιταροφιλικές σελίδες και να μελετήσουν βιβλία, προκειμένου να είναι σε θέση να διακρίνουν τα είδη που έχουν διατροφική αξία».
Σημαντικό είναι, παράλληλα, το γεγονός ότι οι μανιταρόφιλοι δεν αφαιρούν τη βιολογική μονάδα αλλά συλλέγουν μόνο τους καρπούς, προστατεύοντας κατ’ ουσία τα οικοσυστήματα μέσα στα οποία φιλοξενούνται και καρποφορούν τα μανιτάρια.
Κλείνοντας, ο πολυβραβευμένος ερευνητής κατέστησε σαφές ότι «υπάρχει αναγκαιότητα των νόμων για την προστασία του οικοσυστήματος, πρωτίστως όμως πιστεύω ότι είναι θέμα συνείδησης του καθενός μας να κατανοήσει πόσο χρήσιμη, πόσο απαραίτητη και ωφέλιμη είναι η προστασία της φύσης».
