ΒΟΗΘΑΕΙ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ
Παράδειγμα προς μίμηση είναι η κοινωνική δράση και εθελοντική προσφορά της 82χρονης Βολιώτισσας Ευαγγελίας Φλέσσα, η οποία προσφέρει εθελοντικά έργο στο «Δος ημίν» του Αγίου Νικολάου και το Σπίτι Γαλήνης της Ανάληψης, τείνοντας παράλληλα, με απίστευτο μεγαλείο ψυχής, χέρι βοήθειας σε δεκάδες απόρους.
Η ακούραστη εθελόντρια, προσφέρει με χαρά τον ελεύθερο χρόνο της στο συνάνθρωπο, παράλληλα με δεκάδες ευαισθητοποιημένους κατοίκους της περιοχής μας, βοηθώντας διακριτικά όσους έχουν ανάγκη. Η καλή Σαμαρείτισσα με τη μεγάλη ψυχή και τα φιλάνθρωπα αισθήματα, έχει δημιουργήσει το δικό της φιλόπτωχο, προσφέροντας διακριτικά ρούχα και παπούτσια σε όσους τα χρειάζονται.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Μητέρα τριών παιδιών, τα οποία είναι επίλεκτα μέλη της τοπικής κοινωνίας και γιαγιά πέντε εγγονιών, προσφέρει γενναιόδωρα, με όλες της τις δυνάμεις, για το κοινό καλό. Η εθελοντική προσφορά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς της, ενώ όπως αναφέρει η ίδια μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ «είμαι εθελόντρια 17 χρόνια στον Αγιο Νικόλαο και στην Ανάληψη 9 περίπου. Βοηθούσα και παλαιότερα στο Σπίτι Γαλήνης της Ανάληψης αλλά είχα υποχρεώσεις, τη μητέρα μου που ήταν γερόντισσα, τα εγγόνια μου, που μεγάλωναν, οπότε συνέχισα να βοηθάω και πάλι τα τελευταία χρόνια».
Βοηθάει με περισσή σεμνότητα όσους έχουν ανάγκη γιατί «αγαπώ τους συνανθρώπους μου» όπως τονίζει η ίδια, για να προσθέσει ότι «μου δίνει δύναμη ο Θεός. Οταν έρχομαι στο Σπίτι Γαλήνης δεν έχω τίποτα, δεν πονάω πουθενά, δεν νιώθω κούραση».
Εκφράζει ακούραστα τα φιλάνθρωπα αισθήματά της μέσω της ανιδιοτελούς προσφοράς. «Από μικρό παιδάκι, όταν ήμουν 10 χρονών, μάζευα τα ρουχαλάκια μου και τα έριχνα κρυφά στην πόρτα μιας φτωχιάς γειτόνισσας, χωρίς να με βλέπει κανείς. Επίσης βοηθούσα τους γείτονές μου που είχαν ανάγκη» θυμάται η ίδια.
Η κ. Φλέσσα ήταν από μικρό κοριτσάκι ο φύλακας άγγελος για κατάκοιτους, άρρωστους, φτωχούς και ανήμπορους. Φρόντισε με απίστευτο μεγαλείο ψυχής φτωχιά, κατάκοιτη γειτόνισσα, το συνάνθρωπο που δεν είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίσει ούτε τα αναγκαία.
Η κοινωνική της δράση έγινε σύντομα γνωστή και δεκάδες αναξιοπαθούντες ζητούν έκτοτε τη βοήθειά της, ρούχα ή παπούτσια, ένα πιάτο φαγητό, λίγα τρόφιμα ή χρήματα. «Μου αφήνουν ρούχα και παπούτσια στη βεράντα του σπιτιού μου, για να τα δώσω σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη και δημιούργησα ένα φιλόπτωχο, με ρούχα, παπούτσια, ακόμη και τρόφιμα, τα οποία μου φέρνουν για να τα δώσω σε όσους έχουν ανάγκη» επισημαίνει η κ. Φλέσσα.
Οι προσφορές ευαισθητοποιημένων ανθρώπων φτάνουν άμεσα στον προορισμό τους, με δεκάδες ευχές, συγκίνηση και ευγνωμοσύνη από τους ανθρώπους που τα δέχονται.
«Ακόμη και χρήματα μου δίνουν ορισμένες φορές, λέγοντάς μου «δώστα όπου υπάρχει ανάγκη» αναφέρει η φιλάνθρωπη Βολιώτισσα, τονίζοντας παράλληλα ότι δεκάδες άνθρωποι την προσεγγίζουν, ζητώντας τη βοήθειά της.
«Βλέπω πολύ πόνο»
Κάθε Τρίτη προσφέρει εθελοντικό έργο στο κέντρο σίτισης του Αγίου Νικολάου και κάθε Παρασκευή, αντίστοιχα, στο σπίτι γαλήνης της Ανάληψης, έχοντας πάντα το βλέμμα στραμμένο στη δυστυχία και τον πόνο των ανθρώπων που ζουν κάτω από τραγικές συνθήκες. Η κ. Φλέσσα αντικρίζει «με πόνο ψυχής» τη φτώχεια των ανθρώπων που δεν έχουν ούτε ένα καρβέλι ψωμί για να φάνε τις γιορτινές μέρες και ζητούν από την Εκκλησία ένα πιάτο φαγητό για να καλύψουν την πείνα τους.
«Πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν πρόβλημα, δεν έχουν να φάνε. Εχω δει ανθρώπους να κοιμούνται έξω, στα παγκάκια, μέσα στο κρύο. Εχω δει πατέρα με το παιδί του να κοιμούνται έξω, με ένα μπουφάν ριγμένο στην πλάτη τα Χριστούγεννα. Εχει πολύ δυστυχία ο κόσμος και τώρα πιο πολύ οι δικοί μας άνθρωποι, έλληνες που έρχονται να πάρουν φαγητό, τους βλέπεις και τους λυπάσαι. Δεν έχουν ρούχα να αλλάξουν, δεν έχουν εσώρουχα, δεν έχουν κρεβάτι να κοιμηθούν, δεν έχουν ζέστη και περιμένουν ένα πιάτο φαγητό από την Εκκλησία» αφηγείται η ευαισθητοποιημένη εθελόντρια με τα φιλάνθρωπα αισθήματα.
Δεκάδες άνθρωποι την προσεγγίζουν, ζητώντας τη βοήθειά της, λίγα ρούχα, ένα ζευγάρι παπούτσια ή λίγο φαγητό κι εκείνη προσφέρει ακούραστα στο συνάνθρωπο, κάνοντας καθημερινά πράξη την έννοια της αλληλεγγύης.
Η άλλη όψη των λαμπερών γιορτών με τα δώρα και τα πλούσια εδέσματα αποτυπώνεται στη φράση «πολλές φορές μου ζητούν ένα ευρώ γιατί δεν έχουν χρήματα. Κύριος καλοντυμένος με πενταμελή οικογένεια μου ζήτησε ενάμιση ευρώ προχθές, γιατί δεν είχε χρήματα για να πάει ψωμί στην οικογένειά του. Νιώθεις θλίψη όταν βλέπεις γιορτινές μέρες τους ανθρώπους στη σειρά να περιμένουν ένα πιάτο φαγητό για να φάνε».
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΟΝΟ
«Σε πονάει η ψυχή σου, όταν βλέπεις τη δυστυχία γύρω σου»
Οι ιστορίες που αφηγείται η κ. Φλέσσα αποτυπώνουν τον ανθρώπινο πόνο, τα δεκάδες προβλήματα Βολιωτών που δεν έχουν ρεύμα, νερό, ή θέρμανση στο σπίτι τους. «Υπάρχουν άνθρωποι που μου εκμυστηρεύονται ότι κοιμούνται νωρίς γιατί δεν έχουν ρεύμα, κοιμούνται με το μπουφάν και τα παπούτσια γιατί κρυώνουν, ζητούν από τους γείτονες λίγο νερό. Αντιλαμβάνεστε ότι ο κόσμος έχει μεγάλη θλίψη και πόνο. Σε πονάει η ψυχή σου όταν βλέπεις τη δυστυχία που υπάρχει γύρω μας» μονολογεί σκεπτική η εθελόντρια των σπιτιών γαλήνης.
Αντικρίζοντας τις εικόνες της δυστυχίας υπογραμμίζει ότι «κλαίω, γιατί έζησα την κατοχή, κι έβλεπα, μικρό παιδί, τους ανθρώπους να περιμένουν στη σειρά για να πάρουν λίγο πλιγούρι ή ρεβίθια. Βλέπω ότι και τώρα οι άνθρωποι κάνουν το ίδιο και κλαίω. Εζησα εκείνη την εποχή και τώρα ζω πάλι τα ίδια. Τα ίδια και χειρότερα. Δεν περίμενα ότι θα έρχονταν και πάλι αυτή η δυστυχία. Βλέπω όλες τις ηλικίες να ζητούν βοήθεια, από μωρά έως ηλικιωμένους ανθρώπους, που δεν έχουν παπούτσια, ούτε ρούχα».
Το μήνυμα που θέλει να στείλει στους Βολιώτες είναι «όταν ο Θεός τους φωτίσει, τότε οι άνθρωποι θα ανοίξουν την πόρτα της καρδιάς τους. Ο Κύριος γνωρίζει του καθενός την ψυχή. Οταν αντιληφθεί ότι έχεις ευαίσθητη καρδιά, αγάπη μέσα σου, τότε ο Θεός σε φωτίζει και σε καθοδηγεί, δεν χρειάζεται να ψάξεις για να βρεις ποιοι έχουν ανάγκη».
