Σε πολεμικό ανακοινωθέν παραπέμπουν τις τελευταίες μέρες τα δημοσιεύματα που καταγράφουν μία άσχημη τροπή όσον αφορά την απασχόληση στην περιοχή μας.
Από τη μία οι κατολισθήσεις στα Τέμπη και από την άλλη οι αγροτικές κινητοποιήσεις προκαλούν -όπως υποστηρίζουν διάφοροι επαγγελματικοί φορείς- «έμφραγμα» στην τοπική οικονομία. Επιβαρύνουν μία ήδη δύσκολη οικονομική περίοδο είναι η πιο ακριβής διαπίστωση, εάν κανείς θέλει να δει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.
Από τα πρώτα φυσικά θύματα αυτής της κατάστασης είναι ασφαλώς και πάλι οι εργαζόμενοι. Οδηγοί του Υπεραστικού ΚΤΕΛ, ξενοδοχοϋπάλληλοι, εργαζόμενοι στα επισιτιστικά επαγγέλματα, βρίσκονται στη «μέγγενη» της κρίσης με αβέβαιο μέλλον.
Οι εκπρόσωποι των παραγωγικών δυνάμεων του Νομού Μαγνησίας είχαν δείξει τις προθέσεις τους από τις προηγούμενες μέρες.
Κοινή παρέμβαση του ΣΕΒ Θεσσαλίας με τα Επιμελητήρια των άλλων Νομών για τα αγροτικά μπλόκα «προειδοποιούσε» άλλωστε μόλις πριν μία εβδομάδα ότι οι συνέπειες θα είναι δυσμενείς.
Μόλις προχθές στο «χορό» μπήκε και το Υπεραστικό ΚΤΕΛ Μαγνησίας, που έκανε ένα βήμα παραπάνω και ήδη διέκοψε τη συνεργασία με 25 συμβασιούχους στην επιχείρηση.
Μόνο που δεν ξέρουμε ακόμη, όταν αποκατασταθεί η κυκλοφορία στα Τέμπη ή αποχωρήσουν από τους δρόμους οι αγρότες, εάν θα επιστρέψουν στην εργασία τους όσοι την έχασαν εξαιτίας αυτών.
Μάλλον όχι -λέει η συνήθης πρακτική- και αυτό διότι τα δύο παραπάνω γεγονότα απλά παρέχουν μία επιπλέον πειστική επιχειρηματολογία στους «εργοδότες» για να προβούν σε συρρίκνωση προσωπικού.
Οι εργαζόμενοι ήταν πάντα ο εύκολος στόχος. Στο πρώτο «χτύπημα» ήταν αυτοί που πλήρωναν το τίμημα. Έτσι γίνεται και τώρα. Και μπορεί φυσικά το Υπεραστικό ΚΤΕΛ ή οι ξενοδόχοι της περιοχής να έχουν ένα ισχυρό επιχείρημα στη «φαρέτρα» τους για να προβούν σε απολύσεις, δεν ισχύει όμως το ίδιο σε βάθος χρόνου είτε για όσους φωνάζουν τώρα είτε για τις τοπικές επιχειρήσεις, που βιώνουν την κρίση εδώ και αρκετό διάστημα πριν από τα μπλόκα και τα Τέμπη.
Ας μην ενοχοποιούνται λοιπόν μόνο οι αγρότες.
Οι προθέσεις υπήρχαν, απλά πιο εύκολα και αγόγγυστα βρίσκουν πλέον νομιμοποίηση. Και θα βρίσκουν πάντα όσο στα επιχειρήματα των εκπροσώπων των παραγωγικών δυνάμεων της περιοχής δεν απαντούν οι υπόλοιποι με εξίσου δυναμικό τρόπο.
Για παράδειγμα σήμερα επικαλούνται συλλήβδην την οικονομική κρίση για τις απολύσεις. Χθες τι είχαν να επικαλεστούν αυτοί που έστελναν στη διαθεσιμότητα τους εργαζόμενους της ΒΙΟΣΩΛ, παρείχαν κίνητρα για οικειοθελή αποχώρηση στην ΚΟΝΤΙ, πετούσαν στο δρόμο το προσωπικό της Κανάκης, οδηγούσαν στην ανεργία τους οικοδόμους και παρείχαν κάλυψη σε όσους προκειμένου να μην βάλουν λουκέτο καταστρατηγούσαν την εργατική νομοθεσία;
Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ποτέ δεν ήταν άσπρο – μαύρο. Απλά ισχύει ο «νόμος των δυνατών», όπου πάντα την πληρώνει ο αδύναμος.
Αυτός που η φωνή του δεν φτάνει ψηλά, αυτός που αδυνατεί να τα βάλει με τους ισχυρούς, αυτός που εν πολλοίς συνεχίζει ανυπεράσπιστος να δίνει τη μάχη της επιβίωσης. Διότι όταν τα φώτα της δημοσιότητας θα σβήσουν, οι αγρότες στην πλειοψηφία τους θα συνεχίσουν να δίνουν τη δική τους μάχη να παραμείνουν ζωντανοί, οι απολυμένοι οδηγοί του Υπεραστικού ΚΤΕΛ θα ψάχνουν για δουλειά και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι θα περιμένουν από το επίδομα ανεργίας να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.
