Είναι ολοφάνερο ότι οι αγρότες που έχουν κατέβει στα μπλόκα δεν πιστεύουν ότι η κατάσταση της χώρας είναι όπως την περιγράφουν οι πολιτικές μας ηγεσίες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Διαφορετικά θα άφηναν κάποιο παράθυρο ανοικτό και δεν θα ήταν τόσο απόλυτοι ακόμη και απέναντι στην πρόταση για διάλογο.
Και δεν αναφέρομαι στους συνήθεις αγροτοπατέρες, με το δικό του κομματικό καπέλο έκαστος. Αυτοί, ακόμη και αν πίστευαν αυτά που ακούνε, πάλι τα ίδια θα έκαναν. Μέρος των οποίων είναι και το κωμικό επιχείρημα δεν μιλάμε με υπουργούς, μιλάμε μόνο με τον πρωθυπουργό.
Αναφέρομαι στους πολλούς, αυτούς που προσέρχονται στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, διακατεχόμενοι από αβεβαιότητα για το αύριο των ίδιων και των παιδιών τους, για το αύριο αγροτικών περιοχών που ρημάζουν.
Αυτοί δεν κάνουν κομματικό παιγνίδι. Τότε λοιπόν τι συμβαίνει; Είναι… εθνικά αναίσθητοι, δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης και θέλουν να γίνει το δικό τους και από κει και πέρα «φούρνος να μην καπνίσει»;
Το πρόβλημα δυστυχώς είναι και εδώ το γνωστό πρόβλημα αξιοπιστίας του πολιτικού λόγου. Επιμένουν, διότι απλούστατα δεν πιστεύουν αυτά που ακούνε. Και δεν πιστεύουν επίσης ότι είναι δυνατόν να υπάρξει ειλικρινής διάλογος με την εξουσία. Έχουν τη βεβαιότητα ότι θα τους ξεγελάσετε. Και πως «αν δεν σας πιάσουν από το λαιμό», δεν πρόκειται να λύσετε κανένα από τα προβλήματά τους.
Οι ανθρώπινες σχέσεις στην ελληνική ύπαιθρο διαμορφώνονται, ακόμη, μέσα από ήθη, έθιμα, αρχές, στοιχεία ποιοτικής ταυτότητας, ένα τον οποίων είναι το φιλότιμο. Και αυτό το φιλότιμο πρέπει να ενεργοποιήσετε για να λυθεί η πολιορκία της Ελλάδας από Έλληνες.
Αλλά αυτό δεν θα το πετύχετε αν εφαρμοσθεί γραμμή με «ζόρικη πολιτική» Πάγκαλου. Για να συγκινήσετε, πρέπει να αυτομαστιγωθείτε και όχι να μαστιγώσετε. Πρέπει να πείτε «στα ίσα» που κάνατε λάθος όταν τάζατε και να ζητήσετε την κατανόησή τους.
Για να εισπράξετε φιλότιμη συμπαράσταση, ή έστω κατανόηση, πρέπει να αποδείξετε ότι «υπάρχει και φιλότιμο» στην Εξουσία.
