ΤΟΠΙΚΑ

Απάντηση Παπατόλια σε δήλωση Καρτάλη 6-10-2015

απάντηση-παπατόλια-σε-δήλωση-καρτάλη-6-290555

Η πρόσκαιρη χαρά μιας ποινικής καταδίκης και η διαρκής ανακούφιση μιας οριστικής απαλλαγής

«Απορεί ο κ. Καρτάλης και δηλώνει ότι ερμηνεύω αυθαίρετα την απόφαση του 5μελούς Εφετείου Λάρισας, επειδή προβάλλω το ελαφρυντικό που αναγνωρίζει την εμπλοκή του στον πολιτικό αποκλεισμό μου. Γι αυτόν, σημασία έχει μόνο το γεγονός της τελεσίδικης ποινικής μου καταδίκης για δυσφήμηση και τίποτε άλλο. Βυθισμένος για άλλη μια φορά στην προσωπική του ιδιοτέλεια, αδυνατεί να κατανοήσει ο πρώην βουλευτής ότι σ αυτή την πολιτική διαμάχη που προσέλαβε δικαστικό χαρακτήρα, κύρια έγνοια μου δεν ήταν τόσο να δικαιωθώ προσωπικά για τη σφοδρή κριτική μου, όσο το να αναδείξω εμφατικά στην κοινή γνώμη τις αδιαφανείς πρακτικές του κομματικού “παρακράτους” του ΠΑΣΟΚ που εκπροσωπούσε. Δεν κατανοεί ο πρώην βουλευτής ότι στη δική μου στάθμιση, μεγαλύτερη σημασία είχε να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία για τα νοσηρά φαινόμενα της πολιτικής πατρωνίας απ το να μου επιβληθεί μια ποινική κύρωση για ακραία κριτική και υπερβολική έκφραση γνώμης! Και σήμερα, 3 χρόνια μετά, αισθάνομαι πραγματικά υπερήφανος που έχω στο ενεργητικό μου καταδίκη για έναν τέτοιο λόγο. Αν το τίμημα για την πολιτική καταγγελία αυτού του “παρακράτους” ήταν η δική μου ποινική καταδίκη, τότε το λέω ευθαρσώς ότι “τιμή μου και καμάρι μου” τέτοια καταδίκη! Κι αν, τέλος, ο κ. Καρτάλης ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το διατακτικό της δικαστικής απόφασης, τον ενημερώνω ότι προσωπικά νοιάζομαι περισσότερο για την τεκμηριωμένη γνώμη της κοινωνίας και των ενημερωμένων ενεργών πολιτών. Αυτών των πολιτών που αποδοκίμασαν τελεσίδικα τις “πρακτικές Καρτάλη” από το 2012 και μετά, εξοβελίζοντάς τον οριστικά από τον τόπο με τον οποίο ελάχιστα πράγματα τον συνέδεαν και τον συνδέουν. Ας απολαύσει λοιπόν την πρόσκαιρη χαρά μιας ποινικής καταδίκης κι ας αρκεστούμε όλοι οι υπόλοιποι στη διαρκή αίσθηση ανακούφισης για την οριστική απαλλαγή μας από νοσηρές καταστάσεις του πρόσφατου παρελθόντος. Σε ό,τι με αφορά, η μόνη προσωπική δικαίωση που θα τολμούσα να διεκδικήσω είναι η αναγνώριση της μικρής έστω συμβολής μου σ αυτή την οριστική απαλλαγή…».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου