Σπείραμε ανέμους τα τελευταία σαράντα χρόνια και τώρα θερίζουμε θύελλες στον αγροτικό τομέα. Με αφορμή την παρατεινόμενη ανομβρία έρχονται στην επιφάνεια όλα τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής γεωργίας, όπως:
– Η αδυναμία των αναγκαίων έργων υποδομής στον τομέα υλοποίησης των αρδευτικών έργων και η κατασπατάληση των κοινοτικών πόρων σε μικρά και αποσπασματικά έργα, χωρίς καμία συνεκτική σύνδεση μεταξύ τους
– Οι εγκληματικές ευθύνες των υπευθύνων που κυβέρνησαν διαδοχικά αυτό τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες για την πλήρη αδυναμία τους να δώσουν κίνητρα για τη δημιουργία ισχυρών συνεταιρισμών σε όλη τη διαδικασία παραγωγής -τυποποίησης–διακίνησης και εμπορίας προϊόντων, σύμφωνα με τις ανάγκες της εγχώριας και παγκόσμιας αγοράς.
– Η αδυναμία άρσης του μικρού γεωργικού κλήρου, που αποτελεί μία από τις πλέον εγγενείς αδυναμίες της ελληνικής γεωργίας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την επίτευξη χαμηλού κόστους στα τελικώς παραγόμενα προϊόντα
– Η έλλειψη ενιαίου θεσμικού πλαισίου για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων και ο ανεξέλεγκτος τρόπος χορήγησης των αδειών για γεωτρήσεις, κατά παρέκκλιση πολλές φορές των υφιστάμενων διατάξεων.
– Η αδυναμία λειτουργίας ενός εθνικού φορέα σποροπαραγωγής για ενιαιοποίηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των ελληνικών προϊόντων, που θα είναι εναρμονισμένα με τις ντόπιες κλιματολογικές συνθήκες και τέλος
– Η αδυναμία εμπέδωσης μίας αντίληψης που θα ξεφεύγει από τις κοντόθωρες πρακτικές της επιδοματικής πρακτικής που σηματοδοτεί την ήσσονα προσπάθεια που παραβλέπει ωστόσο τις αβεβαιότητες του Αύριο.
Σπείραμε ανέμους, θερίζουμε θύελλες
