«Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…», την Τρίτη φορά θα επέλθει το αναπόφευκτο. Τον περασμένο μήνα την τελευταία στιγμή γλυτώσαμε την υποβάθμισης της πιστοληπτικής μας ικανότητας ως χώρα από δύο ξένους οίκους αξιολόγησης. Χθες δεν το αποφύγαμε και από τον τρίτο οίκο αξιολόγησης, που ανακοίνωσε την υποβάθμιση, που όλοι στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, στον τραπεζικό κλάδο και στον επιχειρηματικό κόσμο φοβόντουσαν.
Να ξεκαθαρίσουμε εξ αρχής, επειδή κάποιοι μπορεί να παρεξηγηθούν από τον χαρακτηρισμό του «κλέφτη» στο ξεκίνημα αυτού του σημειώματος, ότι χρησιμοποιούμε την κυριολεξία του όρου. Η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια συμπεριφέρθηκε ως κλέφτης που προσπαθεί να κρύψει τα κλοπιμαία. Με ψεύτικα στοιχεία κρύβαμε την πραγματικότητα για να αποφύγουμε να πάρουμε έγκαιρα τα απαραίτητα μέτρα. Που ίσως τότε να ήταν λιγότερο σκληρά από αυτά που απαιτούνται πλέον.
Η πιστοληπτική αξιολόγηση είναι μία συνηθισμένη πρακτική και φορά εκείνον που δανείζεται. Την κάνουν οι Τράπεζες πριν δώσουν ένα δάνειο σε κάποιον ιδιώτη ή επιχειρηματία. Την κάνουν μεγάλα διεθνή πιστωτικά Ιδρύματα πριν δανειοδοτήσουν μικρότερες τράπεζες σε μία χώρα, τη χρησιμοποιούν μεγάλοι οίκοι, όπως οι λεγάμενοι που μας πέρασαν από το μικροσκόπιό τους, για να δουν με πόση αξιοπιστία μπορεί να πάρει δάνειο μία χώρα.
Τι σημαίνει ότι υποβαθμίσθηκε η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας; Με απλά λόγια ότι όποιο δάνειο πάρουμε, αν το πάρουμε, θα το πληρώσουμε κατά πολύ ακριβότερα. Το δικό μας κρατικό ομόλογο δεν «πιάνει» στην ευρωπαϊκή πιάτσα τα ίδια λεφτά με το αντίστοιχο ποσού ομόλογο της Γερμανίας, για παράδειγμα.
Οπότε, αν δεν πάρουμε δάνειο, όπως επανέλαβε χθες ο υπουργός Οικονομικών, πρακτικά αυτή η υποβάθμιση δεν θα σημαίνει κάτι ιδιαίτερο; Θα σημαίνει. Διότι η αξιολόγηση έχει να κάνει και με τις προοπτικές του τραπεζικού κλάδου. Με το χρήμα που θα διοχετεύσουν στην αγορά και με τη δυνατότητα να υλοποιήσουν τις κυβερνητικές υποσχέσεις για την αντιμετώπιση ων χρεωμένων δανειοληπτών.
Οι επιπτώσεις, επίσης, θα φανούν και στο εύρος, όπως και στην πίκρα που θα έχουν τα μέτρα που αναγκαστικά θα παρθούν. Αναγκαστικά σκληρά και επώδυνα για όσους δεν έχουν παρά ένα μισθό ή μία σύνταξη για να ζήσουν. Μέτρα που θα εκτείνονται από το πάγωμα των εισοδημάτων μέχρι την επιβολή νέων φορολογιών για αύξηση ων δημοσίων εσόδων.
Η κατάσταση γίνεται χειρότερη από τη στιγμή που στήθηκε ήδη και το πάρτι των κερδοσκόπων. Η διεθνής αγορά βρήκε την ευκαιρία να βγάλει κέρδος και όρμησε. Γι’ αυτό και οι διαβεβαιώσεις του Αλμούνια χθες ότι η ελληνική οικονομία δεν κινδυνεύει με χρεοκοπία, μοιάζει με το «να σε κάψω Γιάννη μ’, να σ’ αλείψω λάδι».
Ερχεται βροχή και μπόρα και ομπρέλα δεν έχουμε…
