Αίσχος, ντροπή, διασυρμός της χώρας. Ακούς εκεί να επιβάλουν “καθεστώς αστυνομοκρατίας”, καταργώντας με φασιστικό τρόπο το δημοκρατικό δικαίωμα των αυτοφυών τε και εισαχθέντων “αντιεξουσιαστών” να εκφρασθούν ελεύθερα καταστρέφοντας περισσότερα από όσα είχαν παραδώσει στο πυρ, τα λοστάρια και τη λεηλασία τον περασμένο Δεκέμβρη. Να παραιτηθεί αμέσως ο κ. Χρυσοχοΐδης
Άλλωστε, τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων; Τι μας χρειάζονται οι καταγγελίες των σχημάτων της Αριστεράς; Εδώ η φιλοκυβερνητική “Ελευθεροτυπία”, στην εισαγωγή του ρεπορτάζ της και υπό τον τίτλο “Προστασία με… αστυνομοκρατία” διαπιστώνει:
Σε περιβάλλον αστυνομοκρατίας, με εκατοντάδες προσαγωγές, δεκάδες συλλήψεις, τραυματισμούς πολιτών και αστυνομικών εξελίσσονται οι εκδηλώσεις μνήμης για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Ελάχιστες οι καταστροφές.
Προφανώς αυτό το τελευταίο, οι ελάχιστες καταστροφές, είναι που… χαλάει τη σούπα. Έπρεπε η αστυνομία να είχε αποτύχει. Πολλώ μάλλον αφού η νέα ιδιοκτήτρια της εφημερίδας έχει ανοίξει προσωπικούς λογαριασμούς με αστυνομικά όργανα.
Δεν την γλύτωσε βέβαια ο πρύτανης του πανεπιστημίου κ. Χρίστος Κίττας. Οι τραμπούκοι που παριστάνουν τους επαναστάτες και κανακεύονται προς τούτο από συγκεκριμένο πολιτικό μόρφωμα, τον έστειλαν στο νοσοκομείο
Ακόμη θυμάμαι τα λόγια του, μετά τις καταστροφές που είχαν προκληθεί πέρυσι τον Φεβρουάριο στο Πανεπιστήμιο: «Γιατί δεν καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω; Με μισούν. Το βλέπω στα μάτια τους. Με μισούν. Όχι ως άνθρωπο. Αλλά ως κομμάτι της πανεπιστημιακής εξουσίας. Όλους μας μισούν. Τους πολιτικούς, εσάς τους δημοσιογράφους, τους οικονομικά ισχυρούς και όλους εκείνους που έχουν βυθισθεί στο κυνήγι του προσωπικού βολέματος, όλους εμάς τους παλιότερους. Έχουμε αποτύχει στα μάτια αυτών των παιδιών. Θα δούμε και τα χειρότερα, αν δεν κάτσουμε όλοι γύρω από το ίδιο τραπέζι, κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, εκπαιδευτικοί, να συμφωνήσουμε σε κάποια πράγματα. Να αλλάξουμε τον τρόπο προσέγγισης των παιδιών μας, τον τρόπο εκπαίδευσής τους. Ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο και φτάνοντας ως την ανώτατη εκπαίδευση. Να τους δώσουμε πραγματική γνώση, προοπτική και ελπίδα. Ώστε να πάψουν να αισθάνονται ξεκρέμαστα».
Χρειάσθηκε να τον στείλουν αυτόν τον άνθρωπο, στην εντατική, για να καταλάβει πια ακόμη και ο πρύτανης του Πολυτεχνείου ότι είναι καιρός να “ξαναδούμε” το θέμα του τόσο παρεξηγημένου πανεπιστημιακού ασύλου. Αμήν
Λειτουργεί το κράτος; Απαράδεκτο
