Εκφράζονται φόβοι για παραβατικές πράξεις τις βραδινές ώρες από κινήσεις ύποπτων ατόμων
Με το χειρότερο τρόπο επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες των περιοίκων ότι στο πρώην εργοστάσιο Βαμβακουργία γίνεται χρήση τοξικών ουσιών την Κυριακή οπότε σε χώρο του πρώην εργοστασίου βρέθηκε νεκρός 45χρονος. Οι κάτοικοι της περιοχής καταγγέλλουν ανά τακτά διαστήματα χρήση ναρκωτικών ουσιών στο πρώην εργοστάσιο, κίνηση ύποπτων ατόμων και για άλλες εγκληματικές πράξεις όπως κλοπές, ρίψη απορριμμάτων από ρακοσυλλέκτες, σκουπίδια από τη διαβίωση αλλοδαπών και τσιγγάνων.
Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
Παρά τις διαμαρτυρίες, κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί μέχρι σήμερα και το πρώην εργοστάσιο συνεχίζει να αποτελεί ξέφραγο αμπέλι με κίνδυνο πλέον και της ίδιας της σωματικής ακεραιότητας των περιοίκων και βέβαια των παιδιών της γειτονιάς που ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούν εκτεθειμένα σε μεγάλες περιπέτειες.
«Ελάτε το βράδυ να δείτε πόσα αυτοκίνητα μπαίνουν στο οικόπεδο του πρώην εργοστασίου» είπε ο ιδιοκτήτης καφέ Παύλος Γεώργογλου. «Οταν νυχτώνει το πρώην εργοστάσιο μετατρέπεται σε καταφύγιο τοξικομανών, κλεφτών, αστέγων, ρακοσυλλεκτών» είπε ο ίδιος. Πλέον η κατάσταση, πρόσθεσε, έχει φτάσει στο απροχώρητο και χρειάζεται ισοπέδωση του κτιρίου. «Υπάρχει δυσοσμία από τις σωρούς απορριμμάτων, ποντίκια. Αποτελούν κίνδυνο για τα παιδιά μας» είπε ο ίδιος.
«Φοβόμαστε για την προσωπικότητά μας» είπε από την πλευρά του ο ιδιοκτήτης μπαρ, Σωτήρης Στάμος. «Θα γίνει κανένα κακό καμιά μέρα. Ο άστεγος Βούλγαρος που μένει στο πρώην εργοστάσιο την άλλη φορά κυνηγούσε τα παιδιά της γειτονιάς με την απειλή ξύλων» είπε και τόνισε ότι χρειάζεται οπωσδήποτε να ληφθούν μέτρα.
Ειδικά για την καθαριότητα, επισήμανε ότι δεν ελήφθη μέριμνα για να καθαριστεί ο χώρος. «Πλέον χρειάζεται να κατεδαφιστεί ολόκληρο το κτίριο του πρώην εργοστασίου ή να τοποθετηθεί περίφραξη. Λόγω της οικονομικής κρίσης ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός ατόμων, αλλοδαπών και τσιγγάνων, βρίσκει καταφύγιο εκεί. Οταν καλούμε την Αστυνομία, απομακρύνονται. Η κατάσταση είναι ανυπόφορη από τα απορρίμματα. Τα ποντίκια κόβουν βόλτες στους δρόμους» συμπλήρωσε.
Η κ. Νόπη Μπάρδα κάτοικος της περιοχής είπε ότι ο άστεγος Βούλγαρος που μένει στο πρώην εργοστάσιο μαζεύει όλα τα απορρίμματα από τους κάδους και τα συγκεντρώνει στο προαύλιο χώρο του πρώην εργοστασίου. Πριν τρεις μέρες είχαμε φωτιά. Στο εσωτερικό του κτιρίου βρίσκουν στέγη αρκετά άτομα. Ο χώρος είναι αφύλακτος. Τα παιδιά της γειτονιάς κινδυνεύουν» συμπλήρωσε.
Ο κ. Γιώργος Μοσχοβίτης δήλωσε ότι «οι κάτοικοι της περιοχής είχαν μαζέψει υπογραφές και έκαναν παρέμβαση στο Υγειονομικό επί δημαρχίας Σκοτινιώτη, όμως τελικά δεν έγινε τίποτα. Σύσκεψη για το θέμα του εργοστασίου πραγματοποιήθηκε και με την ανάδειξη της νέας δημοτικής αρχής. Ζητήσαμε να κλείσει η Βαμβακουργία. Να χτιστούν με τούβλα οι είσοδοι του κτιρίου και το ένα παράθυρο και στην κύρια είσοδο να τοποθετηθεί συρόμενη σιδερένια πόρτα ώστε να είναι αδύνατη η είσοδος στο πρώην εργοστάσιο. Ο άστεγος Βούλγαρος καίει κάθε βράδυ ανακυκλώσιμο υλικό. Συνεχώς ρυπαίνει την ατμόσφαιρα. Εχει συγκεντρώσει σωρό απορριμμάτων.
Ο Στρατός ήρθε πριν από 1,5 μήνα και συγκέντρωσε σε σωρό τα μπάζα όμως κανένα φορτηγό δεν εμφανίστηκε να τα απομακρύνει» κατέληξε.
Σε μία ύστατη προσπάθεια να ληφθούν μέτρα οι κάτοικοι της περιοχής συγκεντρώνουν εκ νέου υπογραφές με σκοπό να απευθυνθούν στην Εισαγγελία Βόλου.
Στα… χαρτιά έμεινε η ανάπλαση
Ο Δήμος Βόλου πριν από τρία και πλέον χρόνια είχε ζητήσει από τον ΟΕΚ την παραχώρηση των κοινόχρηστων χώρων του οικοπέδου της πρώην βιομηχανίας «Βαμβακουργία Α.Ε.» στο Δήμο, προκειμένου να διερευνηθεί η δυνατότητα ένταξής τους σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα αστικών αναπλάσεων, ενώ για το ίδιο θέμα είχαν γίνει και παρεμβάσεις στη Βουλή.
Υπογραμμίζονταν μάλιστα με έμφαση ότι το βιομηχανικό συγκρότημα της Βαμβακουργίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία της Νέας Ιωνίας, καθώς στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η σημαντική αυτή επιχείρηση στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας απασχολούσε 807 εργαζόμενους.
Το Φλεβάρη του 2012 ο δήμαρχος Παν. Σκοτινιώτης σε συνάντηση με στελέχη του ΥΠΕΚΑ κατέθεσε πρόταση για την ανάπλαση του οικοπέδου της πρώην Βαμβακουργίας και τη χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο, στο πλαίσιο του προγράμματος «αναζωογόνηση πόλεων».
Η πρόταση τριπλής χρηματοδότησης που είχε υποβάλλει ο Δήμος Βόλου περιλάμβανε κατεδάφιση των παλαιών κτισμάτων και μεταφορά των προϊόντων αυτής, με χρηματοδότηση του «Πράσινου Ταμείου», ανέγερση των εργατικών κατοικιών από προγράμματα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, στα καθορισμένα από το τοπικό ρυμοτομικό οικοδομικά τετράγωνα και ανάπλαση των οικοδομικών τετραγώνων που προορίζονται από το τοπικό ρυμοτομικό για κοινόχρηστοι χώροι, από το Δήμο Βόλου με χρηματοδότηση από πρόγραμμα αστικών αναπλάσεων.
Από τότε ωστόσο μέχρι σήμερα… το μόνο που παραμένει ως είχε είναι το πρώην εργοστάσιο… που «γιγαντώνεται» ως ένας μεγάλος σκουπιδότοπος στην καρδιά της Νέας Ιωνίας.
Ετσι κτίριο και οικόπεδο παραμένουν στο έλεος της εγκατάλειψης και έχουν μετατραπεί σε εστία μόλυνσης με τους περίοικους να είναι «στο πόδι» αφού η κατάσταση έχει ξεφύγει πλέον από κάθε έλεγχο. Τα πρώτα χρόνια, στο τέλος της δεκαετίας του 1990 που έκλεισε το εργοστάσιο, μία ιδιωτική εταιρεία είχε αναλάβει -μέχρι να γίνει η εκκαθάριση από την Εθνική Τράπεζα- την προστασία του χώρου. Από τότε μέχρι σήμερα όμως πολλά άλλαξαν και ο χώρος αποτελεί «στέγη» και «στέκι» για οποιονδήποτε.
Το κτίριο ιδιοκτησιακά είχε περιέλθει αρχικά στον ΟΕΚ αρχικά και μετά την κατάργηση του ΟΕΚ , ανήκει στις αρμοδιότητες του ΟΑΕΔ. Ομως δεν κουνιέται «φύλλο». Ντουβάρια μισογκρεμισμένα, σπασμένα τζάμια, διαλυμένες πόρτες, συνθήματα κάθε είδους, κοσμούν όλους τους τοίχους του κτιρίου.
Χόρτα, παλιά σίδερα και μπάζα… έχουν σκαρφαλώσει μέχρι το μαντρότοιχο της περίφραξης του εργοστασίου ενώ τις εισόδους των παλαιών πτερύγων του εργοστασίου «φράζουν» κάθε λογής σκουπίδια τα οποία έχουν γίνει «βουνό». Και ολόκληρη γειτονιά «τιμωρείται» αφού είναι υποχρεωμένη να συμβιώνει μαζί με τρωκτικά, σκουπίδια αλλά και διάφορους κατά καιρούς περιθωριακούς που έχουν βρει «απάγκιο» στους ξέφραγους χώρους του πρώην εργοστασίου.
Η κοινή θέα των χώρων παραπέμπει σε ένα κοντράστ συναισθημάτων. Από τη μία η βρωμιά, η δυσοσμία, τα σκουπίδια και από την άλλη όμορφα γκράφιτι στους μισογκρεμισμένους τοίχους που «συνυπάρχουν» στο χώρο.
