Η αισθητική προστασία

Στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου της ερχόμενης Τετάρτης εισάγεται προς συζήτηση και έγκριση η κανονιστική απόφαση για τη «βελτίωση και επικαιροποίηση παλαιότερης απόφασης που αφορά σε προτάσεις για την αισθητική προστασία του πολεοδομικού, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της πόλης -όροι έκδοσης οικοδομικών αδειών μεγάλων καταστημάτων».
Η απόφαση έρχεται μετά από το θόρυβο που προκλήθηκε τους τελευταίους μήνες αναφορικά με τις κυκλοφορικές μελέτες σε μεγάλα καταστήματα που άρχισαν να λειτουργούν στην πόλη του Βόλου και οι οποίες με την απόφαση που θα εγκριθεί θα έρχονται εφεξής προς έγκριση και συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο μετά από σχετική πρόταση-γνωμοδότηση της αρμόδιας Επιτροπής Κυκλοφοριακών Θεμάτων.
Εντύπωση ωστόσο προκαλεί ο τίτλος με τον οποίο εισάγεται το θέμα και το οποίο έχει ευρύτερο θεματικό πεδίο από τις εκδόσεις οικοδομικών αδειών μεγάλων καταστημάτων και τις κυκλοφορικές μελέτες που τα συνοδεύουν. Η αισθητική προστασία του πολεοδομικού, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, δεν εξαντλείται μόνον στα παραπάνω. Είναι μία ακόμη τεράστια γκάμα παραγόντων όπου είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι υπάρχει απουσία κρατικής, νομαρχιακής ή δημοτικής πολιτικής.
Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από το άναρχο κυκλοφοριακό τοπίο, το οποίο αλλοιώνει βάναυσα την αισθητική του πολεοδομημένου χώρου; Από τις φύρδην – μύγδην εμπορικές επιγραφές, που συνιστούν μία ακόμη προσβολή του φυσικού περιβάλλοντος; Από την απώλεια ζωτικού χώρου σε πεζόδρομους – πλατείες από τα τραπεζοκαθίσματα και τα δίκυκλα; Από τον ανεπαρκή αστικό εξοπλισμό που είναι ορατός σε κάθε σημείο της πόλης; Από τα πολεοδομικά εγκλήματα που υπάρχουν σε ορισμένες οικιστικές περιοχές της πόλης, όπου βασιλεύει η αυθαιρεσία, υποτιμώντας τη νοημοσύνη όλων όσοι είναι νομοταγείς; Από τα απλά και μικρά εγκλήματα που έχουν να κάνουν με αυθαίρετες κατασκευές εσοχών στα πεζοδρόμια, με την τοποθέτηση αυθαίρετων κορυνών ή απαγορευτικών πινακίδων έξω από οικοδομές και σε πεζοδρόμια που δεν το δικαιούνται κοκ.;
Απέναντι σε όλα τα παραπάνω η μόνιμη επωδός της αρμόδιας υπηρεσίας είναι ότι δεν έχει επαρκές προσωπικό και ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο μεγάλο εύρος αρμοδιοτήτων της. Ως πότε όμως το προσωπικό μπορεί να αποτελεί το άλλοθι για την έλλειψη πρωτοβουλιών σε θέματα που άπτονται με την ποιότητα ζωής της καθημερινότητάς μας;