Κάτω στον Πειραιά, στα Καμίνια

Στις κινήσεις περί την περιστολή του στόλου των κρατικών οχημάτων ή την επιστροφή των αστυνομικών στις υπηρεσίες τους, η κυβέρνηση μπορεί να παίζει άνευ αντιπάλου. Το θέμα είναι τι γίνεται εκεί που υπάρχουν μέτωπα αντιπαράθεσης.
Στα αβρά χέρια της αγαπητής Λούκας αφέθηκε η αποστολή να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, «κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια».
Κάθε καμίνι για να φουντώσει, θέλει το φυσερό του. Ετούτα τα καμίνια που φούντωσαν πριν ακόμη η κυβέρνηση πάρει ψήφο εμπιστοσύνης δεν έχουν μόνον ένα φυσερό. Διότι είναι μεν αλήθεια ότι το ΚΚΕ, επενδύοντας στην δύναμη μιας συντεχνίας, με μέσες μηνιαίες αποδοχές των μελών της που ξεπερνούν τις έξι χιλιάδες ευρώ και θυμίζει περισσότερο τα «συνδικάτα» που ελέγχονταν από την αμερικανική μαφία, «βάζει φωτιά στα τόπια». Αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι το μέγα πολιτικό στήριγμα αυτής της συντεχνίας βρίσκεται εντός της κυβερνητικής παράταξης.
Από τον πράσινο νομάρχη ως τους τοπικούς βουλευτές, Α και Β Περιφέρειας Πειραιά, όλοι έχουν κανακέψει αυτούς που ξεπερνούν σε ευμάρεια εκείνους τους οποίους χαρακτήριζε άλλοτε ο Ανδρέας Παπανδρέου ως «ρετιρέ». Τους «επαναστάτες» με αριστερή γλώσσα και δεξιά τσέπη. Και δεν είναι μόνον οι τοπικοί παράγοντες. Διότι και η ίδια η κ. Κατσέλη φύσηξε, προεκλογικώς, αυτό το καμίνι αφήνοντάς τους να πιστέψουν ότι είναι δυνατόν μια χώρα να μη σεβασθεί την υπογραφή της. Να μη σεβασθεί μια συμφωνία με άλλη χώρα –και μάλιστα με τον παγκόσμιο γίγαντα της οικονομίας που λέγεται Κίνα. Μόνιμο μέλος τους Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώπιον του οποίου έχουμε απλωμένους τριπλούς εθνικούς τραχανάδες.
Το γνώριζαν όλοι ότι, μια συμφωνία επικυρωμένη από το εθνικό κοινοβούλιο, όντας κατ’ ουσία διακρατική, αφού κρατική είναι η συμβαλλόμενη κινεζική εταιρία, διό και ήλθε αυτοπροσώπως ο πρόεδρος της Κίνας στην υπογραφή, δεν ανατρέπεται μονομερώς. Και κυρίως δεν ανατρέπεται για να μη χάσουν τα «τυχερά» τα μέλη μιας ευάριθμης συντεχνίας.
Επομένως οφείλουν πρώτα να ξεκαθαρίσουν τη δική τους γραμμή, μαζεύοντας εκείνα εκ των στελεχών τους που κινούνται… αριστερότερα του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα, γαρ, είναι η ώρα της ευθύνης.